DEVAM KİTABIDIR!! İlk kitaba profilden ulaşabilirsiniz.
**
Nefes'in yaptığı beklenmedik seçim karşısında herkes şoktadır. Özellikle de Araf Pakgör. Nefes'in bu hamlesi, hayat çizgilerini silmiş ve yeniden çizmişti. Herkesin hayatı değişmişti.
Zıt ku...
*Yazması en zor bölümlerden birisiydi. Okuduğunuzda sebebini anlayacaksınız.
*Diğer bölüm final bölümümüz. Çok buruğum, üzgünüm, ağlamak üzereyim. Ama bununla ilgili konuşmanın sırası henüz değil.
*Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, kucak dolusu sevgiler 💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anoice - Ripple
Alixandrea Corvyn - Wild is the Wind
Harry Gregson-Williams - McCall's Return
Dedüblüman - Sen Bilmezsin
Evgeny Grinko - Once Upon A Time
***
54. BÖLÜM
Tik tak tik tak... Dit dit dit...
Saatin sesi, kalp ritmini gösteren cihazın sesine karışmıştı. Odayı dolduran iki ses vardı sadece.
O iyiydi. Artık iyiydi. En azından bir kişiyi kurtarabilmiştim. Elimdeki güç sonunda bir halta yarayabilmişti. Karaciğeri parçalanan üvey babama karaciğer donörü bulmuştum. Hemen olmayacak bir şeyi, bağlantılar ve para yardımıyla bulmuştum. İyi bir yolla değildi, ama bulmuştum. Zaten ben de iyi biri değildim, artık bunu kabullenmiştim. Hikayemin başındaki Eda saf beyaz ve toz pembeyken, hikayemin bugünündeki Nefes saf kan ve karaydı.
Özür dilerim, anne. Ben senin gibi saf ve temiz kalamadım. Sen babanın ve kardeşinin karanlığına inat beyazdın ama ben kirlenmeyi seçtim.
Örgüt üyelerinden birisi olan Atilla Albayrak'tan yardım almıştım. Kendisinin uzmanlığı organ mafyalığı üzerineydi.
Bir haftadır iyi değildim. Boş bakıp sadece koşturuyordum. Dün Sadık abinin cenazesine katılmıştım ve kızı Cemre Balaban suratıma tükürmüştü. Babasını öldüren benim amcam olduğu için...Ne yüzle cenazeye katılıyormuşum, dalga mı geçiyormuşum, hayatlarını mahveden benmişim ve daha nicesi. Onu anlayabiliyordum. Bazı insanlar acısını öfke patlamaları şeklinde gösterirdi. Araf ve abim gibi. Bazı insanlar da sessizliğe gömülürdü. Benim gibi. Bu yüzden onu yargılayamazdım, haklıydı.
