19 | Kâbus

183 12 90
                                    

"Kanıyorum, yanıyorum, tutuşuyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Kanıyorum, yanıyorum, tutuşuyorum. Kül olacağım. Sevgilim, tek tanen yok olacak. Beni boş ver. Bizi kurtar."

Genco Arı - Ağlatan Qafe

2. KISIM | ESFEL

19. Bölüm


Zaman Atlaması...

26 Aralık 2020

"Sana ne, Baha?" Dedim bunalmışlıkla. Sırıttı. "Götüme dönmüşsün, ne yapabilirim?" Belime kadar uzanan boyunu sırt hizamda kestirip sarıya boyattığım saçlarıma baka baka sürekli gülüyordu iki gündür. Cidden mi? İnsanları kendi tercihleri de olsa dış görünüşünden yargılamak dışında başka bir işi mi yoktu?

"Nedenini sen de biliyorsun, neden hala sorguluyorsun?"

"Çünkü ben ibne bir abiyim." Açığını bulmuş gibi sırıtarak "Abi?" Dedim imayla. Duraksadı. "Konuşma, çok konuştun." Dedi ve önüme geçip merdivenlerden indi. Sırıtarak ben de peşinden ilerledim.

O seçim gecesinden sonra ne Araf'ı ne de dayımı bir daha görmemiştim. Babam ve amcam ise zafer nidaları atmamak için zor durmuştu. Değişiklik yapmak istemişlerdi ve o evden taşınmışlardı. Bu yeni ev daha ferah ve güzeldi açıkçası. Tüm dış cephe duvarları mavi filmli camdandı ve iki katlı bir dubleks villaydı. Dışarıdan içerisi mavi parlak bir cam olarak gözüküyordu, içerisi gözükmüyordu ama içeriden dışarısı gayet saydam bir şekilde gözüküyordu. Onların kararmış içlerini ferahlatabilecek kadar bir ev değildi ama... Neyse.

Ferah... O kız çoktan ölmüştü. Kayıtlara zehirlenme vakası olarak geçmişti, cinayet değil. Çünkü kendi elleriyle yemişti geri zekalı.

O kabindeki ceset ise hâlâ sırdı. Belki Karaslan'ları seçmesem Araf'tan hemen öğrenirdim ama şimdi pek de mümkün gözükmüyordu.

Araf. En çok onu merak ediyordum. Karaslan'ları seçme sebebim bu değildi ama tek taşla bir kaç kuş birden vuracaktım.

Mesela... Araf gerçekten mi bana hissederek yaklaşıyor, yoksa onların tarafına geçmem için duygusal bir oyun mu? Hiçbir şeyden net bir şekilde emin olamazdın. Buradaki herkesin ne bok olduğunu anlamıştım ama Araf bir sır gibiydi. Ona güveniyordum, ama koşulsuz değil. Bana ispatlaması gereken şeyler vardı ve er ya da geç öğrenecektim.

Şifre.

Şifre hâlâ bendeydi, zihnimdeydi. Kimse bilmiyordu. Şifreleri bir bulmaca gibi birleştirip asıl yılanın başına ilerlemeyi planlıyordum.

Dostunu yakın, düşmanını en yakın tut.

Karaslan'lar benim için sadece bir düşmandı.

Eğer gerçekleri daha çabuk öğrenmek ve annemin intikamını almak istiyorsam onların yanında olmaktan başka çarem yoktu. Çünkü karşılarında olduğumda mantıklı olarak karşıt hamle yaptıklarını hepimiz biliyorduk.

YAĞMURUN NEFESİ : ESFEL & MEVT (II & III)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin