DEVAM KİTABIDIR!! İlk kitaba profilden ulaşabilirsiniz.
**
Nefes'in yaptığı beklenmedik seçim karşısında herkes şoktadır. Özellikle de Araf Pakgör. Nefes'in bu hamlesi, hayat çizgilerini silmiş ve yeniden çizmişti. Herkesin hayatı değişmişti.
Zıt ku...
*Evimizde wifi yok, benim de internetim bittiği için bölümü geç yayınlamak zorunda kaldım. Allah'tan kitaplarıma çevrimdışı da erişebiliyorum da bölüm yazıyorum.
*Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ✨
*İyi okumalar 🩸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
44. Bölüm
Çığlık.
Dört bir yanım kaba çığlıklarla inlerken ben öylece durup oluşan kaosu izledim.
Yangın, diğer katlara sıçrarken, plazanın içindeki tüm insanlar, kaçışan farelere benziyordu. Bu görüntü beni gülümsetti.
Sonra durdum.
Gülümsemem anında soldu ve kaşlarım çatıldı. Kendimi sorguladım. Neden masum insanların korkusu ve dehşeti beni tatmin etmişti? Ben sadece Oğuz Karaslan'ın ölümünü istiyordum.
Korktuğumun başıma gelmesini istemiyordum. İçimde az da olsa kalan merhameti, sevgiyi, şefkati ve acıma duygusunu yitirmek istemiyordum. Eğer yitirirsem, bir canavardan farkım kalmazdı. Etrafına ölüm saçan bir canavar.
Yumruklarımı sıktım.
Eda nefret etti. Eda benden etiyle kemiğiyle nefret etti. Bağırdı. Bir aile buldun sen. Sonra da acımadın yaktın hepsini. Sen bir katilsin! Aile katili! Arkadaş katili! Evlat katili! Benim katilim!
Evlat katili?
Mavi'min ölümü benim yüzümden değildi.
Öyle, değil mi?
Hırsın, kibrin, öfken hepimizin sonunu getiriyor! Mavi de senin yüzünden öldü!
Hayır, benim yüzümden değildi.
Değil mi?
Şu an hissetmem gereken neydi? Yükselerek kül eden ateşin benim yüreğimde yanması gerekmez miydi? Ben neden hissizdim?
Neden hissizim ben?
Baba, söyle! Ben neden senin ölümüne karşı hissizim?
Çünkü seni hiç yanımda göremedim. Bir baba olarak hiçbir zaman yanımda değildin. Arkamda olman bir şeyi değiştirmez, sonuçta insanların arkasında gözü yoktur. Arkamda olsan bile o kadar uzak bir mesafedeydin ki, seni hissedemedim bile.
Baba, ben seni hissedemedim. Dolu dolu babam var diyemedim. Çünkü yoktun!
Dolu dolu babam var diyemedim. Çünkü sen bizi sikik bir hisse uğruna satmıştın!
Dolu dolu babam var diyemedim. Çünkü sen, annemin ölümüne giden o karanlık yolu kendi ellerinle göstermiş, yaşama açılan gül bahçelerini karanlığınla gizlemiştin. Annem göremedi.
