DEALING DIAMOND (Mafia Series 5) (Completed✓)

CHAPTER 20

DALAWANG minuto na ng magsimulang paputukan nila ang bintana ng kotse ko. None of them succeed para makuha ako sa loob. There's a lot of car as well na umiiwas sa way namin dahil sa mga armadong lalaki na ngayon ay mukhang mga oranggotan.

They're trying to break my car but as I said, hindi sila nakakapasok. I've been waiting na makarating sila John kasi kanina pa ako dito. I mean, two minutes is long, I don't know why those guys keep making me worry. Hindi naman ako na to-trauma sa tunog ng baril. Sanay na ako dahil parati kong nakikita ang brother ko na nag e-ensayo. Natatakot lang talaga ako now sa mga mukha nitong mga feeling kontrabida slash mukhang engkanto.

Alam ba nilang ang pa-panget nila? They keep on shouting me pa na lumabas. Hah! They're so stupid! Sinong tanga ang lalabas kung papatayin lang din naman nila? Are they seriously using their brain? Mga bobito!

Kidnapper here in the Philippines are the dumbest people that I know. I swear, ang sarap-sarap lumabas at sabihan silang bobo. Mga idiot.

“Bakit hindi natin mabuksan? May mahika ba ang kotse na 'to?”

Napairap ako. Malamang kasi dahil bullet proof yan!

“Anong gagawin natin? Baka may mga pulis pa na dumating, marami na ang nakakita.”

“Kailangan nating makuha ang kotseng 'to. Mamahalin, galing sa mayaman na pamilya, tiba-tiba tayo pag nagkataon.”

“Paano nga natin makukuha?”

“Butasan nyo yong gulong.”

Napasinghap ako nang todong-todo sa sinabi nila. Oh my gosh! Oh my gosh! Bubutasan? Sisirain ba nila?! Like now?!

Nasaan utak nilang lahat? Kukunin nila yong car tapos bubutasan yong wheel? Paano nila mabi-bitbit 'to? Mga bobo talaga!

“Simulan nyo na.”

Bago pa nila magawa ang karumal dumal na krimen para sa sasakyan ko, ay agad na akong lumabas. Gulat naman silang lahat ng makita ang kagandahang ko na minsan ko lang ipagmayabang.

I locked my car at masama silang tinignan.

“You fúcking goddamn stupid ugly creatures on earth. Mga pabigat na nga kayo sa lipunan, ang kakapal pa ng mukha,” -dinuro ko sila. “Sa tingin nyo naman hahayaan ko kayo na sirain ang gulong ng car ko?! Don't you know na limited edition yan? It is a bullet proof tapos bababuyin nyo lang? Hah! I can't believe I have to watch this ridiculous display of stupidity.”

Binuksan ko ulit ang pinto ng kotse at kinuha ang mamahalin kong channel bag. Inayos ko naman ang ilang hibla ng hair ko na nakaharang sa mukha.

“Ilang money ang kailangan nyo?” -I asked. “One billion? Two billion? Oh, wait. Ten billion?”

A heavy silence descended upon us after I spoke those words.

“Seriously, guys? I know I'm pretty but please spare me with your stares. Kutang-kuta na ako sa kapangitan nyo.”

“Ginagago mo ba kami, babae?!”

Napatakip ako sa tenga. “Did you just shout on me?!”

Napaatras ako sa takot ng itinutok nila ang baril sa'kin. Napakagat naman ako sa bibig at kiming ngumiti. Ito naman, parang hindi mabiro, sympre sisigaw ako kasi sumigaw rin sya, malay ko bang hindi pala sila bingi.

“Ibigay mo sa'min yang bag mo saka yang susi ng kotse.”

Unti-unting uminit ang ulo ko dahil sa sinabi niya. Ibibigay ko na nga yong bag ko tapos pati yong key nang car papatusin pa?