သြဇာ ဘုရားကန်တော့ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ တွေ့လိုက်ရ တဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်ခုံးတို့ကိုတွန့်ချိုးလိုက်မိသည်။
ပိုင်လေးနဲ့ခပ်ဖြူဖြူကောင်လေးတစ်ယောက် ကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်ကာ မနက်စာကို အားရပါးရ စားနေကြသည်။ ဟိုဆံပင်ကောက်ကောက်နဲ့ အိမ်ကအကောင်က ဒူးပါထောင်ထားသေးသည်မို့ သြဇာမကြိုက် ။
"အိမ်မှာ စားပွဲမရှိလို့လား
ကောင်လေး "
"မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး ဦး "
"အယ် "
ဖြိုးကိုနဲ့ပိုင်လေး အသံလာရာပြိုင်တူကြည့်လိုက်ကြပြီး ဦးမေးတာကို ပိုင်လေး ခပ်မြန်မြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဖြိုးကိုတော့ ဦးကိုလဲမြင်ရော ချက်ချင်းငြိမ်သက်သွားကြသည်။ ဟနေတဲ့ပါးစပ်တွေကိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးမပိတ်မိကျ။
မနက်ခင်းမျက်နှာသစ်ပြီးကာစမို့ထင် ဦးမျက်နှာကကြည်လင်နေသည်။ ပျားရည်ရောင်အသားရည်က တီရှပ်အနက်ရောင်အောက်ကနေသပ်သပ်ကွဲထွက်နေကာ ကြည့်လို့တစ်မျိုးကောင်းနေသည်။ တီရှပ်ကိုပုဆိုးအစိမ်းထဲထည့်၀တ်ထားတာမို့ ဦးက လူကြီးလူကောင်းဆန်စွာ ပိုင်လေးရဲ့မနက်ခင်းကို ဖမ်းစားနေသည်။
"မသာ နင်လူက ချောလိုက်တာ "
ဖြိုးကို ခပ်တိုးတိုးကပ်ပြောလာတာမို့နားရင်းတစ်ချက်ပိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။
"ဖြောင်း!! မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ထားအုံး သွားရည်တွေ ကျနေပြီ"
"ဟဲ... "
ဆုလာဒ်မင်းပိုင်း ဖြိုးကို ကိုသတိပေးလိုက်ပြီး ဦးအားလှမ်း၍သွားဖြဲကာရယ်ပြလိုက်သည်။
"ရှိရင်စားပွဲနဲ့လူလိုသူလိုစားပေါ့
ကွ "
"ဟို..ဟို သားတို့က ဒီကောင်အိမ်လာရင်ဒီလိုပဲစားနေကြမို့ပါ "
ဖြိုးကို မျက်နှာကိုပြုံးဖြဲထားပြီးမျက်နှာလိုမျက်နှာရနဲ့၀င်ပြောတော့
"လူငယ်တွေဖြစ်ပြီး စည်းကမ်းကို မရှိဘူး "
"အမ်!!"
နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူ စားလက်စတူလေးတွေချကာ ဇက်ကလေးတွေပုသွားကြသည်။ ပိုင်လေး မကောင်းတတ်တာမို့
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့တည်သော....ဦး(Complete)
Romanceအေးတယ်၊ငြိမ်းတယ်၊မွှေးတယ် အရာရာပြည်စုံနေတဲ့ ဦးက ကျွန်တော်အတွက်သိပ်ချိုတယ်။ ဦးသြဇာရှိန်+ဆုလာဘ်မင်းပိုင်
