"ဆုလာဒ်မင်းပိုင် !"
"ဟင်အင့် "
"မင်း အခုချက်ချင်းထစမ်း!"
"မထဘူး ထရင် ဦးကသွားခိုင်းမှာ"
"မင်းကိုငါပြောနေတယ်နော် "
ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချပြီး ခေါင်းကို တွင်တွင်ခါကာ သူကိုပေကပ်ကပ်လုပ်နေတဲ့ ကောင်လေး ကိုကြည့်ပြီး ဦးသြဇာ အကြီးကျယ်စိတ်ပျက်နေမိသည်။ အဆောင်လိုက်ရှာပေးထားပြီမို့ ပြောင်းနေရန် သူလာခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောလို့ကလဲမရ။ မျိုးသန့်ဘယ်လိုထိန်းကျောင်းခဲ့သည်မသိခေါင်းမာချက်ကလွန်လွန်းသည်။
"မင်းငါနဲ့နေလို့မရဘူး ဆုလာဒ်မင်းပိုင် "
"ဟင်အင့် ဦးနဲ့ပဲနေမှာ "
"မင်းကိုငါမောင်းထုတ်နေတာနော် မင်းမှာအရှက်နဲနဲမှမရှိဘူးလား "
"ဟင်အင့် မရှိဘူး"
ဦးသြဇာ မျက်နှာကိုလက်နဲ့ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ဒီကောင်လေးကို ထပ်ကြည့်နေရင် သူလက်ခံလိုက်မိမှာစိုးသည်။ စူပုတ်နေတဲ့ မျက်နှာလေးက ဒဏ်ရာရဲ့အဖျားရှိန်ကြောင့် ဖြူဖျော့နေသည်။
"ငါအကုန်စီစဥ်ခဲ့ပြီပြီ မင်းငါ့ကိုခေါင်းလာမမာနဲ့ !"
"ဦးက ကျွန်တော့်ကို အဲ့လောက်တောင် မုန်းနေတာလား"
သြဇာ ရှိန် ကောင်လေပြောစကားကြောင့် ဆတ်ကနဲတုန်သွားကာ ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လာသည်။
"အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး "
"ဒါဆိုမမြင်ချင်လို့လား "
အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ထားသူကြောင့်
"ကျစ်!"
သူဘယ်လိုဖြေရမယ်မသိ။ အတူနေဖို့ဆိုတာဘယ်လိုမှမဖြစ်သင့်တဲ့ကိစ္စကြီးတစ်ခု။ ကိုယ်ဘက်ကရိုးသားရင်တောင် တစ်ဖက်ကကိုယ်အပေါ်မှာ မရိုးသားသူ ။ ပြစ်ပြစ်ခါခါ လုပ်လိုက်ရအောင်လဲ ဟိုကောင်က သူ့သားကို သေချာအပ်ထားသည်။ စိတ်တွေရူပ်လိုက်တာကွာ ။
"အထုတ်သွားယူ ကိုယ်အလုပ်ရှိသေးတယ် "
ပိုင်လေး ဦးခြေထောက်ကို ကလေးတစ်ယောက်လို ဖက်လိုက်ကာ
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့တည်သော....ဦး(Complete)
Romanceအေးတယ်၊ငြိမ်းတယ်၊မွှေးတယ် အရာရာပြည်စုံနေတဲ့ ဦးက ကျွန်တော်အတွက်သိပ်ချိုတယ်။ ဦးသြဇာရှိန်+ဆုလာဘ်မင်းပိုင်
