ရုတ်တရက်မြည်လာတဲ့ဖုန်းသံကြောင့်ဖြိုးကို ရဲ့ကိုယ်လေးဆတ်ကနဲတုန်သွားရှာသည်။ နေရောင်တွေ၊ ကျယ်လောင်တဲ့အသံတွေ လူများတဲ့နေရာတွေနဲ့ အသားမကျတော့တာ သူအတွက် ကြာခဲ့ပြီလေ။
(Hello )
တစ်ဖက်ကတိုးညှင်းစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံလေးကြောင့် ပိုင်လေး မျက်ခုံးလေးတွန့်လိုက်မိသည်။
"နေမကောင်းဘူးလား ဖြိုးကို "
ဖြိုးကို ပိုင်လေး အသံကြားမှဖုန်းကို နားမှခွာ၍ပြန်ကြည့်မိလိုက်သည်။ သတိတော့ရသေးသည်ပဲ။
(မင်းငါ့ကိုပြစ်ထားတယ် ..)
ထိန်းထားတဲ့ကြားက ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေက ၀မ်းနည်းမူ့နဲ့သိမ်ငယ်မူ့ကြား ခိုကိုးရာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ယုန်သူငယ်လို အတိုင်းအစမရှိကျဆင်းလာခဲ့သည်။
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ"
(ဟုတ်ပါတယ် )
သူငယ်ချင်း ရဲ့၀မ်းနည်းနေတဲ့အသံလေးကြောင့် ပိုင်လေးမျက်နှာမကောင်းတော့ပါ။ ဦးက ဘာဖြစ်တာလဲ မျက်လုံးဖြင့်မေးတော့ သူခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ သဘက်ကိုကောက်ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားတဲ့ ဦး ကိုဥပေက္ခာ ပြုကာ ဖြိုးကို ကိုပြန်အာရုံထားလိုက်သည်။
"နေကောင်းရဲ့လား သားကြီး "
(အင်း.. )
"မင်းအဖေနဲ့ရော အဆက်သွယ်မပြတ်ဘူးမလား .."
(အင်း ...)
"ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားကွာ "
(ဟင်အင့်...)
ဒီကောင် ငိုနေပြီမှန်း ပိုင်လေးကောင်းကောင်းသိလိုက်ပြီ။ ငယ်ထဲကအတူ ရှိလာကြသူတွေမို့တစ်ခါမှမခွဲဘူး ။ အခုလိုအကြာကြီးပြစ်ထားမိလို့ ဒီကောင်ကြီး သူကိုစိတ်ဆိုးနေတာဖြစ်လောက်မည်။
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ ။ ငါဒီမှာနေနေပေ့မယ့်မင်းဆီကိုနေ့တိုင်းစိတ်ရောက်ပါတယ် အချစ်ရယ်"
(မင်းညာတာ..)
"ဟော "
(မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ ....ငါသေမှမငိုနဲ့)
"လိ့စကားမပြောနဲ့ကွာ ။အသံလဲမကောင်းဘူး မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ဘယ်သူနဲ့ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မင်းအဖေ ငွေလွှဲနောက်ကျလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် ကျူးရင့်နဲ့အဆင်မပြေလို့လား"
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့တည်သော....ဦး(Complete)
Romanceအေးတယ်၊ငြိမ်းတယ်၊မွှေးတယ် အရာရာပြည်စုံနေတဲ့ ဦးက ကျွန်တော်အတွက်သိပ်ချိုတယ်။ ဦးသြဇာရှိန်+ဆုလာဘ်မင်းပိုင်
