"ကောင်လေး ထတော့လေ ဒီနေ့အလုပ်သွားရမယ့်နေ့မဟုတ်လား "
'ဟာ...ဟုတ်သားပဲ '
ဆုလာဒ်ပိုင်လေး အိပ်ယာပေါ်ကနေ ၀ုန်းကနဲထထိုင်လိုက်သည်။ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ခါးထောက်ကြည့်နေသော ဦးကြောင့် ဟီးကနဲ ရယ်ပြလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးရတော့သည်။
ဒီနေ့သူပထမဆုံး အလုပ်သွားရမယ့်နေ့ ။ ရင်တွေလဲခုန်နေသဖြင့်လူကအကုန်လွှဲလွှဲချော်ချော် ။
'သေရော ရေကမကျတော့ဘူးဟ!'
"ဦးရေ....ရေမကျတော့ဘူး !"
"မင်း မနေ့ညက ရေတင်လား "
"ဟင်အင့် "
ကောင်းကျရော ။ လုပ်နေကျအလုပ်ကိုဒီကောင်လေး မေ့ဖြစ်အောင်မေ့သည်။ ရေကအချိန်နဲ့အချိန်တင်ရတာကို သိရဲ့သားနဲ့ အဲ့လိုပေါ့ဆတာသူ လုံး၀မကြိုက်။
"ရှိတာနဲ့ချိုးပြီးထွက်ခဲ့လိုက် "
ဦး ဒေါသသံနဲ့အော်တော့ ပိုင်လေး မျက်နှာကိုရူံ့လိုက်မိသည်။
"မရဘူးဆပ်ပြာတွေနဲ့ ဦးရဲ့ "
"ဒီကလေးကွာ "
သြဇာ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ကောင်လေး ။လူကဒေါသထွက်နေတဲ့ကြားက ရယ်ရခက်ငိုရခက်တစ်ကယ့်ကိုရိုက်ချင်စရာလေး ။
"မီးတွေဒီလောက်ပျက်နေတာ ရေကိုဂရုစိုက်ပြီးတင်ရမယ် ဆိုတာမသိဘူးလား"
"နောက်မှဆူပါ ဦးရယ် ဒီမှာမျက်လုံးတွေစပ်နေပြီ "
မျက်နှာကို သဘက်နဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုသဘက်တစ်ထည်ပတ်ပေးလိုက်သည်။အိမ်နောက်ဖေးကရေစင်ကနေ ရေခပ်ကာ အပေါ်ကလောင်းပေးတော့ ကောင်လေးက အော်သည်။
"အား!!ဦးရေ အေးတယ်ဟ "
သြဇာ ရယ်လိုက်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ချိုးပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းတွေကိုသေချာပြောင်အောင်သုတ်ပေးပြီး အင်္ကျီ၀တ်ဖို့ ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
အ၀တ်အစားကအစ သေချာဂရုစိုက်လုပ်ပေးနေသောဦးကြောင့် သူအများကြီးကျေနပ်စွာကြည်နူးနေမိသည်။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့တည်သော....ဦး(Complete)
Romanceအေးတယ်၊ငြိမ်းတယ်၊မွှေးတယ် အရာရာပြည်စုံနေတဲ့ ဦးက ကျွန်တော်အတွက်သိပ်ချိုတယ်။ ဦးသြဇာရှိန်+ဆုလာဘ်မင်းပိုင်
