Living With The Mafia Boss R18 (COMPLETED)

Chapter Thirty Nine

NABIBIGLA pa rin sina Katarina tungkol sa nabalitaan nila mula kay Ramil. Her child stopped weeping, He knew the child was still not okay.

"Maybe we can resume this in another time Kat. Uuwi na ako, may mga pinapatapos pa si Mr. Monroe para sa susunod na event, balitaan mo ako." Nauunawaan naman na pamamaalam ni Havanah na nakipag-beso pa sa kaniya before exited the mansyon.

Katarina just gave her friend a look before she asked Claims to take her to her room to rest.

"Mama, m-mamatay po ba si Papa?" garagal ang tinig na tanong ng bata kay Katarina matapos niyang kumutan ito.

Napatigil siya at naupo ito sa tabi ng kama niya, hinaplos-haplos niya ang ulo ng anak.

Maging siya man ay iyon ang kasalukuyan niyang nasa isip ng mga sandaling iyon. Oo mafia boss ito, napakarami nitong tauhan na nakapalibot dito. Magkagayunman ay hindi pa rin ito nakaligtas sa sakuna.

Hindi mo ba talaga masasabi ang mangyayari sa'yo kung may ibang plano ang nasa itaas.

"Don't worry Claims, you know your Papa. He's strong, he won't give up easily, the best thing is to pray for him," she said.

Tumango naman ito at tuluyan pumikit at pinagdikit sa harapan ang palad.

"Dear Lord, sana iligtas mo po si Papa ko. Sana, maging okay na po siya para makauwi na siya dito at magkasama-sama na po kami. Magpapakabait na ako palagi, hindi na po ako hihiling sa inyo ng madami. Iyon lang po ang gusto ko ngayon, na sana ligtas si Papa... Amen!" umuusal nitong dasal na pinapakinggan lang naman ni Katarina.

Hindi niya rin mawari, ngunit maging siya man ay iyon ang tanging pinakamimithi niya. Ang makaligtas mula sa kapahamakan ito.

Hindi man naging maayos ang pagsasama nila, hindi niya gugustuhin na mapahamak si Luis at mawalan ng ama ang anak niya.

Dahil kapag nangyari iyon, siya ang unang masasaktan para rito.

"Mama do you think He will fulfill my prayer?" tanong ni Claims na napasulyap sa kaniya.

She smiled, "Of course He will."

Hindi naman agad nagsalita si Claims, tila may iniisip ito.

"What's the matter son?" asked Katarina.

It still didn't look back at those moments, there was a tinge of sadness in its eyes.

Inintindi na lang ni Katarina ito, matagal siyang nawala at may ilan na rin nagbago. That's one method of expressing his son's feelings toward her.

Ikinalulungkot iyon ng labis ni Katarina, That was the outcome of her absence. Nakuha na ng tuluyan ni Luis ang ninanais nito, ang maging mas matimbang ito sa sariling anak.

"Sige na magpahinga ka na, baba na ko," paalam niya sa anak. Akma siyang tatayo ng hawakan siya ni Claims.

"Mama don't leave me, wala na nga si Papa, iiwan mo na naman ako," ang maiiyak na pagsusumamo nito.

Nababaghan naman siya sa nakikitang pagsusumamo ni Claims.

"No son, that's not what I mean. I'm just here to prepare your food. I'm not leaving, not again son." Alo niya rito.

"Promise Mama?" Paninigurado pa nito tila hindi ito  kumbinsido sa mga tinuran.

Katarina raised her hand and said, "Yes, I promise!"

Tuluyan naman napayapa si Claims, pahapyaw na tinatapik niya ang binti nito. Iyon ang ginagawa niya para mahimbing ito noon.

"Mama, sa totoo lang lagi ko pong pinagdarasal dati... na sana makauwi ka na. Even Papa says it will come true as long as I pray, He will fulfill my wish. Gabi-gabi akong nagdasal Mama, hanggang sa tuluyan itingil ko iyon. This time, pinagdarasal ko na naman si Papa a-and natatakot po ako. Baka katulad noon hindi rin niya tuparin ang pinagdadasal ko," masakit na siwalat ni Claims.