Living With The Mafia Boss R18 (COMPLETED)

Special Chapter II

LUIS does not know how many hours he slept. When he woke up, he found himself in a dark room. Nakahiga sa kama at naka-posas ang magkabila niyang kamay at paa. Hinihila niya iyon, ngunit kahit gaano kalakas ang puwersa na ginagawa niya upang makawala ay wala siyang napapala. Namula at nanakit lamang ang palapulsuhan at parteng paa niya kung saan naroon ang mga bakal na posas.

“Ramil! Where are you? Explain why I'm here! What does this mean? Show yourself and answer!” he yelled in frustration. Bumalik lamang sa kaniya ang lahat ng ipinagsisigaaw niya. Dahil nasa isang kulob siyang lugar. Halos namaos na siya ay hindi pa rin lumitaw si Ramil. Lalo siyang nainis sa sitwasyon meron.

He suddenly stopped.What if Ramil had nothing to do with it? With all that us happening to him right now. Paano kung isa pala sa mga kalaban Mafia Crime Family ang dumukot sa kaniya papunta roon. Mayroon  pa lang masamang binabalak sa kaniya.

Iginala niya ang pansin sa paligid. Walang kahit na anong gamit sa silid na kinaroroonan. Tanging sofa at maliit na lamesa ang naroon. May malaking bintana, malapit sa may pinto. Ngunit wala siyang   maaninag na kahit ano pa man sa labas. Kaya lalo siyang kinutuban, hindi siya takot sa maaring mangyari sa kanya...

Mas gusto na lang niyang ganito ang nangyari sa kaniya.

“Whoever you are has locked me up here. It's up to you to do whatever you want to do with me. Tutal wala akong kuwentang tao! Mas mabuti pang patayin mo na lang ako ngayon din!  Ano? Ano, pang hinihintay rito mo. Huwag ka ng magdalawang-isip. Tapusin mo na ang paghihirap ko. Oo! Naririnig mo... Gusto ko ng mawala. Dahil malaki ang naging kasalanan ko! Isa akong masamang Asawa kay Klaire. Hindi ako karapat-dapat na maging Ama kay Claims. Ang Mendrano Mafia Crime Familia na pinaghirapan na itaguyod ng iniidolo kong Ama, babagsak na dahil isa akong talunan!” emosyonal na pagsasalita ni Luis. Hindi na niya kinaya ang sunod-sunod na dagok sa kaniyang buhay.

Ayaw na niyang pati ang mag-ina niya ay magdusa pa sa piling niya. Dahil hindi siya nararapat sa dalawa, tama nga ang sinabi ng Ama nito na si Don Darius. Hindi magtatagal at babagsak siya dahil sa mapagmataas siya. Ngayon unti-unti niyang naiwawala ang lahat ng meron siya. Dahil sa mga pagkakamali niya sa nakalipas. Magsisi man siya ngayon, hahantong na lang siyang bigo sa huli.

Itigil na lang niya ang paghila sa mga nakaposas na kamay at paa.  Gusto na lang niyang patiran na lang siya ng hininga sa sandaling iyon.

Hanggang sa marinig niya ang pag-ikot ng seradura mula sa pinto. Nanatili siyang nakapikit, naghihintay na lang siyang tapusin ang buhay niya ng mga sandaling iyon.

Dinig niya ang lagatok ng takong ng sapatos palapit mula sa kinaroroonan niya. Isinara niyon pagkatapos ang pinto at ini-locked. Nanatili pa rin siyang hindi dumidilat, hanggang sa maramdaman niya ang presensiya mula sa tabi niya.

He frowned when he smelled the familiar scent of perfume. When he opened his eyes, he only saw Katarina.

“Pasensiya ka na Luis, kung humantong pa sa ganito na kinailangan pa kitang ipakuha sa mga tauhan ko. Wala na kasi akong maisip na paraan para ikaw mismo ang pumunta sa akin,” anas ni Katarina na titig na titig sa kabiyak.

Nilakasan nito ang kaniyang loob, napalunok siya ng laway dahil nanunuyo ang kaniyang lalamunan. Unti-unti niyang kinalas ang pagkakabuhol ng tali sa suot niyang robe na itim nang magsimula siyang tumayo. Kasabay ang pagkakalaglag ng suot sa lapag na kaniyang kinatatayuan.

Kita niya ang pagtutok pang lalo ng mata ng Asawa sa kabuuan niya. Napapalunok ito, habang sinusundan siya sa malumanay niyang paglapit. Tuluyan siyang napaupo sa katabing espasyo ng hinihigaan ni Luis.

“Sa araw-araw, gabi-gabi na hindi tayo magkasama. Binabaliw mo ako sa pag-iisip, alam mo ba iyon,” tigib ng pangungulilang sambit ni Katarina. Idinantay na niya ang hintuturong daliri mula sa pisngi ng lalaki. Ang matulis niyang kuko ay nagbibigay ng mapupulang bakat sa balat nito.