Living With The Mafia Boss R18 (COMPLETED)

Epilogue

EVERYONE applauded when Don Darius finished speaking. From the front of many people. After his speech, on that day the old man was officially announced. His daughter is alive and the heir of AMF.

"Hindi ko inaasahan, sa napakahabang panahon na nangulila ako na magkaroon ng sariling anak ay matutupad na rin. I thought there was no end. To my mourning for the loss of my beloved wife and daughter. But that was completely overturned, because my heir is truly alive and she is here before you. Together with my grandson. The Adriano Mafia Crime will continue it's pursuit." Mahabang speech ng Don. Muli isang masigabong palakpakan ang naghari sa bulwagan na iyon.

Idinaos sa isa sa hotel na pag-aari lang naman ng Ama ang pagpapakilala sa kaniya. Sa lumipas na Buwan, matapos ang masalimuot na tagpo sa buhay nilang mag-ama.

Nginitian ni Katarina ang mga mahahalaga at sumusuportang tao sa Ama at sa kanilang Familia na naroon. Hinayaan siyang magsalita ni Don Darius.

She did'nt prepare anything to say, so she only thought of the usual when there was such a large gathering.

"Good evening everyone! I want to thank those who come to our important celebration tonight. Lubos ko pong ipinagpapasalamat ang mainit niyong pagtanggap sa akin. Para sa aking Dad, mahal ko kayo at hindi ko kayo iiwan. Tinatanggap ko po ang ipinagkakatiwala niyo sa aking posisyon. Nagpapakapalad ko sa Diyos na binigyan niya tayo ng pagkakataon na magkakilala pa at magkasama. My only wish for you is that you live long, let's forget what happened to the past. I love you so much Dad!" mainit na sabi ni Katarina. Nangingiti at naiiyak naman na tumango-tango ang Don sa nadaramang emosyon sa mga sinabi ng anak para sa kaniya.

Mapalad siya na ito ang kaniyang naging anak. Dahil hindi man siya karapat-dapat maging Ama, dahil sa dami ng pagkakasala niya ay tinanggap pa rin siya ni Katarina sa huli.

Sa gabing nabaril si Don Darius ay akala niya katapusan na niya. Lahat kasi ng mga tauhan niyang naroon ay sugatan ang ilan ay sumuko. Grabe ang natamo niyang pinsala, kaya tinaggap na rin niya. Doon na siya babawian ng buhay, magkikita na silang mag-asawa at ng kaniyang anak.

Pero nagulat siya dahil si Ramil ang kilala niyang kanang kamay ni Luis ay inutusan ang mga kasama nito na isugod din siya sa ospital. Gusto man ni Darius na magtanong pa ay hindi na niya nagawa dahil tuluyan siyang nawalan ng malay tao sa pagkakataon na iyon.

Nagising na lang siya na nasa loob na siya ng magandang pagamutan. Inaasikaso ng mga Doctor at Nurse.

"Doctor, where am I?" nanghihina niyang pagtatanong matapos na ma-check nito ang lahat ng vital signs at tahi sa kaniyang tiyan.

"Sir you just confined in Saint Bedales Private Hospital. Don't move, so your stitch won't open," wika ng Doctor.

"Gusto kong makausap si Ramil, nariyan ba siya?" tanong pa rin niya.

"Yes sir, sandali at papasukin ko. Tapusin lang namin ang ginagawa namin," wika nito.

Pinabayaan lang naman ng Don sa tinatapos ng mga ito.

Mayamaya ay tuluyan umalis na rin ang mga ito at pumasok naman si Ramil.

"Gusto niyo raw akong kausapin Don Darius?" magalang na tanong ni Ramil. Naupo ito sa bakanteng upuan na malapit sa higaan nito.

"Bakit niyo ako niligtas? Hindi ba 't mas mainam na tinuluyan niyo ako. Dahil pagkakataon na ninyong pabagsakin ako. Wala akong maisip na dahilan kung bakit nagawa mo pa akong buhayin." May pagtataka sa tinig ng matandang lalaki. Habang nakatitig dito, isa ito sa matagal ng tauhan ng dating matalik na kaibigan na si Leonardo. Kahit paano ay may lihim siyang inggit dito, dahil halos hindi ito iniwan ng mga taong pinagtitiwalaan nito. Isa iyon sa wala sa kaniya na meron naman dito. Marunong itong makipag-kapuwa, dahil sa marami na siyang pinagdaan sa buhay at ilang beses na sinisira ng ibang tao ang tiwala niya ay hirap siyang ibigay iyon.