ဝန္ဘင္းေနာက္တစ္ေန႕မနက္နိုးလာတဲ့အထိေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကိုမေတြ႕ရေပ။မနက္အေစာႀကီးကတည္းက company ကိုသွားတာလား၊ဒါမွမဟုတ်ညကတည်းကမရွိတာလားေတာ့မေပြာတတ်ေပ။ဒီေန႕ကလည်းသူ႕အတွက်ဘာအဓိပ္ပါယ်မွမရွိတဲ့ငြီးေငွ႕ဖွယ်ေန႕တဈေန႕ပါပဲ။TV မရွိ၊phone မရွိ၊wifi မရွိ၊ဖတ္စရာစာအုပ္လည္းမရွိ ဘာဆိုဘာမွမရွိတဲ့ဗလာႀကီးထဲမွာပဲပိတ္ေလွာင္ခံထားရတဲ့ဘဝကိုသူ႕ကိုယ္သူေတာင္သနားလာတယ္။
"ဒီပုံစံအတိုင္းသာဆိုၾကာရင္ငါ႐ူးသြားမွာေသခ်ာတယ္။ဟိုလူကလည္းတစ္ခါေပၚလာၿပီးရင္အၾကာႀကီးေပ်ာက္သြားတာ။ထယ္ဟိုေဟ်ာင္းကလည္းမလာဘူး ပ်င္းလို႔ေသေတာ့မယ္"
တစ္ေနကုန္လုပ္စရာမရွိေတာ့အခန္းထဲမွာနား,နားၿပီးအိပ္ေနရရွာတယ္။အိပ္ေရးေတြလည္းအဝလြန္ေနပါၿပီ။မနက္စာနဲ႕ေန႕လည္စာကေတာ့အခန္းထဲကိုလာပို႔ေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
ေန႕လည္စာစား၊ျပန္အိပ္ၿပီးတစ္ေရးနိုးလာေတာ့မွ ငပ်င္းေလးဝန္ဘင္းလည္းေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ေတာ့တယ္။အရင္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တုန္းကဆိုဒီလိုဘဝမ်ိဳးကိုအရမ္းေတာင့္တခဲ့တာ။TV မၾကည့္ ph မသုံးရလည္းျဖစ္တယ္ စာမလုပ္ရရင္ၿပီးေရာဆိုတာမ်ိဳး။လက္ေတြ႕ကေတာ့သူထင္ထားသလိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမေနပါဘူးေလ။
လူမရွိေပမယ့္ နံရံကမွန္ေတြဆိုေတာ့ေရခ်ိဳးရမွာေတာင္နည္းနည္းရွက္ေနတယ္။အျဖဴေရာင္လိုက္ကာေလးပါေနေတာ့ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမွာေပါ့။ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာက ေရပန္းေရာ bathtub ေရာပါေတာ့ဘာနဲ႕ခ်ိဳးရမလဲေ႐ြးေနရတာကတစ္လုပ္။
"ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကဘာနဲ႕ခ်ိဳးတာပါလိမ့္၊ငါ bathtub နဲ႕တစ္ခါမွမခ်ိဳးဖူးေတာ့အဲ့ထဲခ်ိဳးလိုက္ရမလား။မျဖစ္ေသးပါဘူး သူကေရပန္းနဲ႕ခ်ိဳးတာဆိုရင္ ငါကအဲ့ထဲဝင္စိမ္ေနရင္အားနာစရာႀကီး..ေပမယ့္အခုသူမွမရွိတာ"
ေပ်ာ္စရာမရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို bathtub ထဲဝင္စိမ္ၿပီးအတိုးခ်ေပ်ာ္လိုက္ေတာ့တယ္။ဆပ္ျပာျမႇုပ္ေတြနဲ႕ေဆာ့လိုက္၊ေရငုပ်လိဳက်ပြန်ထလိုက်နဲ႕ မသိရင္ေရကူးကန္ကိုပထမဆုံးေရာက္လာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ။တားမယ့္အေမလည္းမရွိေတာ့စိတ္တိုင္းက်ဝင္ေဆာ့ေနတာ လက္ေတြပဲႀကီးပြလိုရႈံ႕တြလာေတာ့မွပဲရပ္ေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfiction"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
