Chapter-17(Zawgyi)

163 3 0
                                    

ထင္မွတ္မထားစြာနဲ႕ သူေျပာတဲ့စကားကိုဝန္ဘင္းကခ်က္ခ်င္းတုံ႕ျပန္ေပးလာတဲ့အတြက္ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္း အံ့အားသင့္သြားမိတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ရင္ဘတ္ထဲမွာတင္းၾကပ္လာၿပီး အျပစ္ရွိတဲ့ခံစားခ်က္ကပိုႀကီးထြားလာတယ္။ဝန္ဘင္းသာအကုန္ျပန္မွတ္မိသြားရင္ သူ႕ကိုဒီလိုယုံၾကည္ေပးပါဦးမလား။သူ႕ကိုမုန္းသြားၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့မွာလား။

ၾကားေလမေသြးခင္မွာအကုန္လုံးကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေျပာၿပီးဝန္ခံခ်င္ေပမယ့္အခုလက္ရွိသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လွပတဲ့အခ်ိန္အခိုက္အတန့္ေလးေတြကိုမပ်က္စီးေစခ်င္ေသးဘူး။အရင္ကဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ့ပါေစ ခုခ်ိန္မွာ ဝန္ဘင္းအေပၚထားရွိတဲ့ သူ႕ရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို အစြန္းအထင္းျဖစ္သြားမွာမ်ိဳး၊မယုံမၾကည္ျဖစ္ခံရမွာမ်ိဳးကိုလည္း မလိုလားဘူး။

"ကိုယ္ကတိေပးတယ္။မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွစိတ္ပ်က္ေအာင္ထပ္မလုပ္ဘူး။အရင္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြအကုန္လုံးကိုလည္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ျပန္ေပးဆပ္သြားမွာပါ"

"ျဖစ္ၿပီးတာေတြကျဖစ္ၿပီးၿပီပဲေလ ထားလိုက္ပါေတာ့ ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး"

ဝန္ဘင္းရဲ႕ နဖူးေပၚမွာက်ေနတဲ့ဆံပင္ေလးေတြကိုလက္နဲ႕အသာအယာဖယ္ကာနဖူးလွလွေလးေပၚကို ဖြဖြေလးတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္တယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္းကိုနာက်င္ေစခဲ့မိတဲ့အတြက္ေရာ စိတ္ဒဏ္ရာေတြေပးခဲ့မိတဲ့အတြက္ေရာ လွည့္စားခဲ့မိတာေတြအတြက္ေရာ။ေနာက္တစ္ခါဆိုတာဘယ္ေတာ့မွမရွိေစရဘူးေနာ္"

သူ႕ကိုအရည္လဲ့ေနတဲ့မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားလိုက္ရင္း
"ကိုယ္အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံးကိုယ့္ရဲ႕အေကာင္းဆုံးပုံစံနဲ႕မင္းကိုခ်စ္ေပးသြားမွာ။ကိုယ့္ရဲ႕အသက္ေရာ ဝိဉာဥ္ ေရာကမင္းတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ အပိုင္ပဲ။ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုထားမသြားပါနဲ႕ေနာ္"

ရင္ခြင္ထဲကခ်စ္ရတဲ့သူကလည္း သေဘာတူသည့္အလား သူ႕ရဲ႕ခါးကိုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႕တင္းေနေအာင္ျပန္သိုင္းဖက္လာတယ္။
သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚက ပူႏြေးစိုစြတ္လာတာကိုလည္းခံစားမိလိုက္တယ္။ၾကည့္ရတာေတာ့သူ႕ရဲ႕ခံစားလြယ္တဲ့ကေလးေလးကငိုေနျပန္ၿပီထင္ပါ့။

My Only SunshineWhere stories live. Discover now