ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္း နိုးလာခ်ိန္မွာေတာ့မေန႕ကေသာက္ထားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္တစ္ေခါင္းလုံးဆင္နင္းခံထားရသလိုကိုက္ခဲေနတယ္။မ်က္လုံးမဖြင့္ေသးပဲ ေဘးနားကိုလက္နဲ႕စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ကြက္လပ္။မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီးအလန့္တၾကားထထိုင္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ပါးေပၚကိုေရာက္လာတဲ့ႏူးႏူးညံ့ညံ့အထိအေတြ႕ေလးေၾကာင့္စိတ္သက္သာရ ရသြားတယ္။
"နိုးၿပီလား?"
"အင္း"
ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္း လည္းမထေသးပဲ သူကိုငုံ႕ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုခုတင္ေပၚျပန္ဆြဲခ်ၿပီးသူ႕လက္ေမာင္းေပၚမွာလွဲေစလိုက္တယ္။
နဖူးေပၚမွာဖုံးေနတဲ့ဆံစေလးေတြကိုဖယ္ကာ အနမ္းဖြဖြေလးျပန္ေပးလိုက္တယ္။
"ဘာလို႔အိပ္မေနတာလဲ?ကိုယ့္ကိုလန့္ေအာင္ေျခာက္တဲ့ကေလးေလး"
"ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာက္သြားမွာအဲ့ေလာက္ေၾကာက္တာလား?"
"အင္း အေၾကာက္ဆုံးပဲ"
ဝန္ဘင္းလည္းခဏၿငိမ္သြားၿပီးမွ
"မထလို႔မရေတာ့ဘူးေလ အခ်ိန္လည္းၾကည့္ဦး။ေန႕လယ္ေရာက္ေနၿပီ အစ္ကိုေလးရဲ႕"
ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းလည္းအိပ္ခ်င္မူးတူးေခါင္းထထူလိုက္ရင္းနာရီရွာၾကည့္မိတယ္။
"ေန႕လယ္?ဟုတ္လို႔လား?"
"အင္း ၁၂ ထိုးေတာ့မယ္"
"မျဖစ္ေသးပါဘူး ထမွရေတာ့မယ္"
"မလိုေတာ့ဘူး။ မနက္ကထယ္ဟိုေဟ်ာင္းလာႀကိဳတုန္းက ေဟ်ာင္းအလုပ္မလာေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေျပာလိုက္တယ္"
"အဲလိုဆိုေတာ့လည္း..နားရတာေပါ့"
ဝန္ဘင္း ထထိုင္လိုက္ကာ ေဆာင္ခ်န္းကိုလည္းဆြဲထူလိုက္ရင္း
"ထေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ထမင္းစားၾကမယ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ။အေဒၚႀကီးကိုအမူးေျပဟင္းရည္ခ်က္ခိုင္းထားတယ္"
"ေအးပါကြာ"
အိပ္ရာကပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲထၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူ႕ကို ဝန္ဘင္းအေနာက္ကေနဇြတ္တြန္းပို႔မွေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္လာေတာ့တယ္။Tatoo ထိုးတာတာ ၂၄နာရီမျပည့္ေသးေတာ့ ေရမခ်ိဳးေတာ့ပဲမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးေျခလက္သန့္ရွင္းဖို႔ပဲျပင္လိိုက္တယ္။
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfiction"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
