ဝန္ဘင္းကပုံမွန္ဆိုအအိပ္ဆတ္တဲ့သူမဟုတ္ေပမယ့္ ေန႕လည္မွာအိပ္ေရးဝထားတာေၾကာင့္ ညသန္းေခါင္ေရသံၾကားတာနဲ႕နိုးလာခဲ့တယ္။ေဘးမွာလည္းေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကမရွိေတာ့ဘူး။အဲ့အစား ေရခ်ိဳးခန္းကမီးလင္းေနတယ္။
'သူညႀကီးကိုေရခ်ိဳးေနတာလားထပ္ၿပီးေတာ့'
ေရက်သံေတြပဲဆက္တိုက္ၾကားေနရၿပီးလူကေတာ္ေတာ္နဲ႕ထြက္မလာတာေၾကာင့္သူလည္းမွန္တံခါးသြားေခါက္လိုက္ေတာ့တယ္။
"ေဟ်ာင္း ေဆာင္ခ်န္းေဟ်ာင္း အဆင္ေျပရဲ႕လား ေဟ်ာင္းၾကားရလား"
ဘာသံမွထြက္မလာေတာ့သူလည္းစိတ္ပူသြားေတာ့တယ္။
"ေဆာင္ခ်န္းေဟ်ာင္း ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာၿပီေနာ္"
"မလာနဲ႕!ငါအဆင္ေျပတယ္မလာခဲ့နဲ႕"
တားတာေနာက္က်သြားတယ္။တားေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲဝန္ဘင္းကအထဲကိုေရာက္သြားၿပီ။
ေရပန္းကလည္းေရေတြပြင့္လို႔၊bathtub ရဲ႕ေဘးမွာက်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္း နဲ႕သူ႕ေျခေထာက္နားကတစ္ရႉးအပုံလိုက္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ေဟ်ာင္းဘာျဖစ္ေန...ငိုေနတာလား။ဘာလို႔လဲ"
"မငိုပါဘူး ဒီတိုင္းသမ္းလိုက္မိလို႔"
"အဲ့ဒါဆိုမ်က္ႏွာေမာ့ျပေလ ဘာလို႔ေခါင္းငုံ႕လိုက္တာလဲ"
"မငိုပါဘူးဆို ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕"
"မငိုရင္ ဒီထဲမွာအၾကာႀကီးဘာလုပ္ေနတာလဲေျပာ။တစ္ရႉးေတြေရာ။ငိုသံမၾကားရေအာင္တမင္ေရဖြင့္ထားတာမလား"
ဒီတစ္ခါေတာ့ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကမျငင္းေတာ့ဘူး။
"ငိုစရာရွိရင္ငိုလိုက္ စိတ္ထဲနည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့သြားတယ္ေလ။ကြၽန္ေတာ္ဆိုလည္းအမ်ားႀကီးငိုတယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္ကိုရွက္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ထိန္းထားစရာလည္းမလိုဘူး၊လိမ္ေျပာစရာလည္းမလိုဘူး"
ဝန္ဘင္းကဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းရဲ႕ေခါင္းေလးကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။
"မ႐ုန္းနဲ႕ေနာ္။ဝမ္းနည္းေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုဒီနည္းလမ္းကေတာ္ေတာ္ေလးအေထာက္အကူျဖစ္တယ္။ေဟ်ာင္းဘာအတြက္ဝမ္းနည္းေနရလဲမသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုရင္ဖြင့္ခ်င္ဖြင့္လို႔ရတယ္"
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Фанфик"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
