ချွဲထယ်ဟိုတစ်ယောက် တစ်မနက်ခင်းလုံးမျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ပြီးတစ်ခုခုကိုအကြိတ်အနယ်တွေးနေပုံပေါ်တဲ့ ဂျောင်ဆောင်ချန်း ကိုသေချာအကဲခတ်နေတယ်။အလုပ်ကိုအင်မတန်အလေးထားတဲ့သူကဒီနေ့အလုပ်ထဲလည်းအာရုံရောက်ပုံမပေါ်။ခုလည်းမှန်ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ကိုမျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ပြီးစိုက်ကြည့်နေပြန်တယ်။
"ငါတို့ဆောင်ချန်း တစ်ခုခုအဆင်မပြေတာရှိလို့လား?ဟျောင်းကိုရင်ဖွင့်လို့ရတယ်နော်"
"ဟျောင်း အပြင်ကိုကြည့်လိုက်"
ထယ်ဟို အပြင်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမတွေ့ပေ။
"ဘာမှမရှိပါဘူး။ဘာကိုကြည့်စေချင်တာလဲ"
"သေချာကြည့်လေ ဟျောင်းရဲ့"
ထယ်ဟိုလည်းမျက်လုံးနှစ်ဖက်ကိုမှေးပြီးသေသေချာချာအာရုံစူးစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့နေရာနဲ့တော်တော်လေးဝေးတဲ့သစ်ပင်အောက်ကစုံတွဲတစ်တွဲကိုတွေ့တယ်။
"အတွဲတစ်တွဲပဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"သူတို့ခုနကနမ်းနေကြတယ်။ကျွန်တော့်ကိုနည်းနည်းလေးတောင်အားမနာကြဘူး"
"ငါ့ညီရယ် မင်းကတကူးတကကြီးလိုက်ကြည့်နေတာကိုး။သူတို့ကလည်းမင်းကြည့်နေမှန်းမှမသိကြတာ ဘယ်အားနာမလဲ"
"သူတို့အတွက်ကျ အဲ့ကိစ္စကဘာလို့အဲ့လောက်လွယ်ကူနေရတာလဲ"
"ဒါကတော့ ummmဘယ်လိုပြောရမလဲ။မင်းနောက်ပိုင်းနားလည်လာလိမ့်မယ်"
"ကျွန်တော်မေးစရာရှိသေးတယ်။ဟို ဟျောင်းလည်းအိမ်ထောင်သည်ပဲဆိုတော့လေ"
"မေး မေး"
"အဲ့ဒါက ဟိုဟာလေ စုံတွဲတွေကနမ်းတော့မယ်ဆိုစကားတွေဘာတွေပြောကြသေးလား"
"ဟမ်?"
"နမ်းဦးမယ်နော်တို့ဘာတို့ပေါ့"
"ဟား ဟား ဟား ငါတို့ဆောင်ချန်းတစ်မနက်လုံးစဉ်းစားနေတာဒါလား"
"ဟျောင်းမရယ်နဲ့လေ။စဉ်းစားနေတာမဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းပဲအတွေးပေါက်သွားလို့ပါ။သိတဲ့အတိုင်းကျွန်တော်ကထက်မြက်တဲ့သူဆိုတော့ဘာမဆိုလေ့လာထားသင့်တယ်လေ"
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfiction"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
