"လူနာရွင္? လူနာရွင္!?"
"ဟုတ္ ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲေမးပါ"
ထယ္ဟိုလည္းေဆး႐ုံကအေၾကာင္းၾကားတဲ့အခ်ိန္ခ်က္ခ်င္းအေျပးေရာက္လာေတာ့
သူ႕ကိုႀကိဳဆိုေနတဲ့ျမင္ကြင္းကစိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းမေနပါဘူး။
ခုတင္ေပၚမွာၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့ဝန္ဘင္းရယ္၊ခုတင္ေပၚကလူကိုပဲ အသိစိတ္လြတ္စြာစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေဆာင္ခ်န္းရယ္။
သူျပန္သိရတာကေတာ့ nurse ေလးတစ္ေယာက္ drip ပုလင္းအေျခအေနလာစစ္တဲ့အခ်ိန္မေတြ႕တာနဲ႕လိုက္ရွာေတာ့ ခုံတန္းေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ အသက္မရွိေတာ့တဲ့သူနဲ႕အသိမရွိေတာ့တဲ့လူႏွစ္ေယာက္။
ခ်က္ခ်င္း႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ကာ ေဆး႐ုံခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေပမယ့္ လူနာရွင္ကိုဘာမွေမးမရေပ။ဒါနဲ႕ပဲ ထယ္ဟိုဆီညဘက္အေရးေပၚဆက္သြယ္ခဲ့ရေလတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခုေသဆုံးခ်ိန္သတ္မွတ္ရမယ္ေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမယ့္လူနာရွင္ကို ဘာမွေမးမရေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္အတည္ျပဳဖို႔အခက္အခဲေလးရွိေနတယ္။ဒါမ်ိဳးကၿပီးစလြယ္လည္းဆုံးျဖတ္လို႔ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့"
"ဟုတ္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုကူညီေပးရမလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလည္းစာရင္းသြင္းစရာကိစၥေလးေတြရွိေနေတာ့ လူနာရွင္ဆီကေနာက္ထပ္တုံ႕ျပန္ခ်က္မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ခန့္မွန္းေျခအတိုင္းသတ္မွတ္ရေတာ့မွာမို႔သေဘာတူမတူသိခ်င္တာပါ"
ထယ္ဟိုကေဆာင္ခ်န္းေက်ာကိုဖြဖြေလးပြတ္ေပးလိုက္ရင္း
"ဝန္ဘင္းနီးေလးကေသခ်ာေပါက္ေကာင္းတဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားမွာပါ။ငါတို႔ေဆာင္ခ်န္းကဒီလိုပုံစံျဖစ္ေနရင္ သူစိတ္ခ်မ္းသာမွာမဟုတ္ဘူးေလ သတိေလးကပ္ပါဦးကြယ္"
ေဆာင္ခ်န္းကဘာမွတုံ႕ျပန္မလာ။ဒီတိုင္းဆိုဘယ္လိုမွေမးရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
"ဟုတ္ကဲ့ ခန့္မွန္းေျခအတိုင္းပဲလုပ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ"
"ကြၽန္ေတာ္လူနာရဲ႕ကိုယ္အပူခ်ိန္ကိုစစ္ၾကည့္သေလာက္ကေတာ့ ေသဆုံးခ်ိန္ကတစ္နာရီခြဲဝန္းက်င္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ ဪ ၿပီးရင္လက္မွတ္ေလးထိုးေပးဖို႔လိုဦးမယ္ေနာ္"
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfic"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
