အိမ္ကေနထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ကားေပၚမွာေရာ၊ကုမၸဏီေရာက္တဲ့အထိေရာတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကစကားတစ္ခြန္းမွမဆိုပဲမ်က္ႏွာထားကလည္းတည္တင္းေနခဲ့တယ္။ပုံမွန္ဆိုရင္ကုမၸဏီေရာက္တာနဲ႕ ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းဟာဝန္ထမ္းေတြကိုႏြေးေထြးတဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႕ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတယ္။ဒီေန႕မွာေတာ့ထူးထူးျခားျခားမ်က္ႏွာေသနဲ႕ျဖစ္ေနတဲ့ ဥကၠ႒ေဂ်ာင္ကိုဘယ္ဝန္ထမ္းမွႏႈတ္မဆက္ရဲသလိုမ်က္ႏွာေတာင္ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲၾကဘူး။
႐ုံးခန္းထဲကိုေရာက္တာနဲ႕ ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းဟာသူ႕ရဲ႕ neck tie ကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကာ ဆိုဖာေပၚသို႔စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္။သူကလည္းအစကတည္းကလူေကာင္းတစ္ေယာက္လုပ္ဖို႔အစီအစဥ္မရွိေပမယ့္ သူမ်ားအိမ္ေထာင္ေရးကိုဖ်က္ဆီးတဲ့လုပ္ရပ္ကိုေတာ့အရမ္း႐ြံရွာတာေၾကာင့္ဘယ္ေတာ့မွက်ဴးလြန္မွာမဟုတ္ဘူး။
"ေဆာင္ခ်န္းနား မင္းစိတ္ေတြရႈပ္ေနမွာသိေပမယ့္အစ္ကိုတစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္။မင္းေဒါသေတြကိုမဆိုင္တဲ့သူေပၚေတာ့ပုံမခ်ေစခ်င္ဘူးကြာ။ေျပာရရင္ ဒီေကာင္ေလးကဒီျပႆနာေတြနဲ႕ဘာမွသိပ္ပတ္သက္တာမဟုတ္ဘူး။သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့သူလည္းကူညီတာေပါ့ကြာ"
႐ုံးခန္းထဲကိုလိုက္လာတဲ့ခပ္ထြားထြားလူကနားခ်ေပးေနတယ္။သူေဆာင္ခ်န္းကိုဒီလိုပုံစံျမင္ရတာစိတ္မေကာင္းသလိုလမ္းမွားကိုလည္းေရာက္မသြားေစခ်င္ဘူး။သူ႕ရဲ႕ညီေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ဘဝကိုအပူမီးေတြမရွိပဲေအးခ်မ္းေစခ်င္လွပါၿပီ။
"ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အၾကာႀကီးအခ်ိန္ေပးၿပီးစီစဥ္ထားခဲ့တာကဒီလိုႏွောင့္ယွက္ခံရဖို႔မဟုတ္ဘူး။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူကကြၽန္ေတာ္အစီအစဥ္ေတြကိုဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့သူပဲ။ဒီေလာက္နဲ႕ေတာ့လက္မေလွ်ာ့နိုင္ဘူး ထယ္ဟိုေဟ်ာင္း"
"ေဟ်ာင္းကလက္ေလွ်ာ့ဖို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ပိုေကာင္းတဲ့နည္းလမ္းကိုရွာေတြ႕နိုင္မွာပါ။ၿပီးေတာ့ဒီကေလးပုံစံကတကယ္အတိတ္ေမ့ေနတာပါ သူ႕ကိုျပန္လႊတ္ရင္ေတာင္ရၿပီ"
"မလႊတ္နဲ႕ဦးသူ႕ကို။ၿပီးေတာ့သူ႕အေၾကာင္းေတြစုံစမ္းေပး ပိုၿပီးေတာ့အေသးစိတ္က်ေအာင္"
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfiction"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
