ဝန္ဘင္းမွာမေန႕ညကနဲ႕ခုနဲ႕လူႏွစ္ေယာက္လိုေျပာင္းသြားတဲ့ ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းေၾကာင့္အံၾသလြန္းလို႔အၾကာႀကီးေၾကာင္ေနမိတယ္။
"ထၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ေတာ့။ဘာလဲတကယ္ႀကီးခ်ိဳခ်ဥ္စားရဖို႔ေစာင့္ေနတာလား"
ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကသူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးၿပီးေျပာလာမွအသိျပန္ဝင္လာတယ္။
"မဟုတ္ပါဘူး။ခင္ဗ်ားက႐ုတ္တရက္ႀကီးေရာက္လာေတာ့အံၾသသြားလို႔ပါ"
"ဒါငါ့အိမ္ပဲေလ ငါဝင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ဝင္မယ္ထြက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထြက္မယ္။ဘာမွအံၾသေနစရာမလိုဘူး"
'ေၾသာ္..သူက်ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ၿပီးငါ့က်အခန္းထဲမွာပဲပိတ္ထားမယ္ေပါ့။တရားက်စရာေကာင္းလိုက္တာ။ဘာကိုလူႏွစ္ေယာက္ေျပာင္းတာလဲအပိုေတြ'
"အခုလာရင္းကိစၥကိုေျပာမယ္။မနက္ကမင္းဆီကိုဟိုမိန္းမစာပို႔လာတယ္။အဲ့ဒါနဲ႕ငါလည္း၉နာရီေလာက္က် ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေျပာထားတယ္။၈း၄၅ ကိုငါ့႐ုံးခန္းထဲလာခဲ့"
သူ႕ကိုျပန္ေျဖခ်ိန္ေတာင္မေပးပဲတံခါးဘက္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကိုပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္။သူလည္းဒီကိစၥေငတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးသိခ်င္တာေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာေၾကာင့္ျမန္ျမန္သြက္သြက္ထဖို႔လုပ္တယ္။သို႔ေသာ္လည္းစိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ကမပါ၊သူ႕ေျခေထာက္ေတြကေထာ့က်ိဳးျဖစ္ေနတုန္းပဲ။
'စိတ္ညစ္လိုက္တာ။မတတ္နိုင္ဘူးေလငါ့ကံေပါ့'
အခ်ိန္ခဏၾကာေတာ့ ခပ္ထြားထြားလူေရာက္လာၿပီးသူ႕ကိုလာေခၚတယ္။သူ႕ပုံစံကမေန႕ကထက္စာရင္ေတာ့အရမ္းႀကီးခက္ထန္မေနေတာ့ဘူး။
႐ုံးခန္းထဲကိုေရာက္လာေတာ့ ေဂ်ာင္ေဆာင္ခ်န္းကဓာတ္ပုံတစ္ခုကိုအၾကာႀကီးၾကည့္ေနတာ။သူဝင္လာတာေတာင္သတိမထားမိဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ေခၚလာခဲ့ပါၿပီ"
ခပ္ထြားထြားလူကအသံေပးလိုက္ေတာ့မွဓာတ္ပုံေဘာင္ကိုေမွာက္ခ်ၿပီးသူ႕ကိုၾကည့္လာတယ္။
"ထိုင္။ဖုန္းေျပာတဲ့အခါ speaker ဖြင့္ထား။က်န္တာကေတာ့မင္းႀကိဳက္တာေျပာလို႔ရတယ္။ငါ့ဆီေရာက္ေနတယ္ဆိုတာေတာ့မေျပာနဲ႕ေပါ့"
YOU ARE READING
My Only Sunshine
Fanfiction"ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာကြီးကမင်းတစ်ယောက်တည်းပေါ်မူတည်ပြီးလည်ပတ်နေတာ"
