RUHUMDAKİ KARANLIK

21.BÖLÜM: FELAKET (düzenlendi)

Bölüm müziği;

Amo - Felaket

Karşınızda;

21.BÖLÜM: FELAKET

Önceki bölümden....

.....................................

"Hayır!"diye bağırdım ve tüm gücümle arkamdaki adamı itip kendimi sonun ne olacağını bile bile Barlas'ın önüne attım.

Hiç bir ses duymadım çünkü tüm vücudum sadece karnımdaki acıya odaklanmış gibiydi

Barlas'ın arkamdan

"MEHİR!!!!" Diye bağırdığını duysamda bir şey yapamadım gözlerim benden izinsiz kapandı ayaklarım yerden kesildi

Karşımda beni vuran adam sadece şaşkındı.

Somumun ne olacağını bile bile o ateşe kendim atlamıştım...

Gözümü kapatmadan önce düşündüğüm ve ilk defa kabul ettiğim bir şey vardı

Ben Barlas'ı çok seviyordum....

Kendi canımı hiçe sayacak kadar....

Ben Barlas'a....

Aşık olmuştum......
........................................

Yazar'ın anlatımıyla....

Sadece bir ses....Tek el silah sesi.

Bir insanın hayatında duyduğu en acı ses olabilirmiydi ?

Barlas durmuş adamlar durmuş zaman durmuştu sanki... sadece önlerinde karnında kanlar akan Mehir'e bakıyorlardı. Barlas'ın beyni sanki o an işlevini yitirdi kendini ilk defa bu kadar aptal hissetti. Çaresiz hissetti!

Gelinliğiyle...yerde....kanlar içinde....

Barlas'ın dört bir yanını saran adamlar Barlas'ın hiç hareket etmemesiyle daha çok korktular ve onu tutan ellerini geri çektiler.

Mehir'i vuran adam Barlas'ın annesine gençken aşık olan adamdı. Fakat Barlas'ın babası Nuray'la evlendiği için o günden bu yana hep intikam peşindeydi. Amacı Mehir'e değil Barlas'a zarar vermek olsada Barlas için attığı kurşun Mehir'i bulmuştu...

Barlas olanları idrak ettiğinde gözü dönmüştü.

"Mehir..."dedi kimsenin duymadığı kısık çıkan sesiyle Mehir'in yanına gelip elini yarasına bastırdığında onu vuran adam ve Barlas'ı tutan adamlar büyük bir hızla arabalarına bindiler ve orayı terk ettiler.

Mehir'in gözleri kapalı olsada bilinci açıktı.

İyiyim demek istiyordu fakat diyemiyordu. Nefes alıyordu fakat anlaşılmayacak kadar yavaş...korkma demek istiyordu fakat diyemiyordu, konuşamamak, gözlerini açamamak, aldığı kurşunun acısından beterdi.

Barlas gözlerinden akan yaşları önemsemedi elleri üstü kan olmuştu bile, sadece yerde yatan Mehir'e bakıyordu. Gözleri doldu. Yutkunamadı bile.

"Mehir...ö-özür dilerim özür dilerim benim yüzümden benim yüzümden!" dedi ve Mehir'in başını yerden göğsüne yasladı. Yıllardır içinde tuttuğu acılar gün yüzüne çıktı göz yaşlarına hıçkırıkları eklendi. Kendi kendine sayıkladı. Kalbi bu sefer aşkından değil acısından yanıyordu. Titreyen sesine titreyen elleride eklendi.

Bugün günlerden 1 Ocak'tı....
Bugün günlerden en mutlu en acı günün yaşadığı andı...
Herkes yeni yıla şaraplarla müziklerle girerken
Barlas yerde sevdiği kadının vücudundan akan her bir kana bakıp ağlayarak girmişti...