RUHUMDAKİ KARANLIK

31.BÖLÜM: ACININ TATLI TEBESSÜMÜ

Herkese selammm ay parçalarım nasılız bakalım?

Şimdi ufak bir karakter analizi yapıyorum hepiniz unutmuşsunuz mübarek smsmmxmsjsj

Mehir; başrol masum kızımız.
Barlas; başrol mafya erkeğimiz.
Hazal; Barlas'ın üvey annesi.
Daren; Barlas'ın üvey kardeşi, (babalar bir, analar ayrı).
Atilla; Mehir'in (üvey) kuzeni.
Mehmet; Mehir'in gerçek babası.
Ayşe; Mehir'in annesi.
Ahmet; Barlas'ın babası.
Halil; Mehir'in şerefsiz üvey babası.

Yazar'ın anlatımıyla....

Daren gönderilen konuma geldiğinde içinde bazı şeylerin hareketlendiğini hissetti. Öldüğünü sandığı annesini belki yıllar sonra görecekti. Ona karşı içinde tuttuğu özlem gözlerinin dolmasına sebep olurken. Titreyen elleriyle arabadan indi.

Baskılarını her tarafa doğru gezdirdi fakat görünürde bir şey yoktu. Yutkundu. Tekrar telefonunu çıkartıp konuma baktığında uzaktan bir yerden bi kadının tiz anlaşılmayan sesini duydu. Dolu gözlerini o tarafa çevirdiğinde net göremiyordu. Titreyen elleriyle yüzünü avuçları arasına alıp, parmaklarıyla gözlerini avuşturdu.

Yerde dizlerinin üstünde oturan saçları rüzgardan dolayi uçuşan kadın az ileresindeydi. Sonra kadın bir şeyler daha fısıldadı. Fakat daren net duymuyordu.

"Anne..." dedi Gözlerindeki yaşlar bir bir yanaklarından süzülürke. O kadın hiç yabancı gelmiyordu. Bağırdı ona doğru hızlı adımlar atarken.

"Anne! Ne diyorsun anlamıyorum." Yüzündeki gülümsemeye de engel olamıyordu. Adımlarını hızlandırdığında neredeyse koşuyordu fakat aniden annesinin sözleriyle durdu.

"Daren! Gelme..." Evet ona en başından beri sürekli seslendiği kelime buydu. Gelme...

"Anne?" dedi soran bakışlarla aniden yüzüne fışkıran kanla nefesi kesildi. Ve evet. Bu kan onundu ve tamda göğsünden fışkırıp toprağa karışmıştı.

"Daren!" Hazalın tiz çığlığı kulaklarında yankılanmıştı. Oysa annesine sarılmasına sadece 10 adım kalmıştı. Göğsünden başlayıp bütün vücudunu titreten ağrı çok keskindi. Ve Daren'in ayakta kalmaya gücü yoktu.

Önce dizlerinin üstüne düştü. Annesine son bir kez baktı. Annesi bağlı elleriyle ağlamaktan bir hal olmuştu. Son kez baktı annesine. Dudağı yukarı kıvrıldı. Yüzündeki gülümseme acının tatlı tebessümüydü. Görmüştü dimi annesini! Sarılamamıştı ama. Olsun. Görmüştü annesini yıllar sonra. Gözleri bulanık görmeye başlamıştı ve az ileride annesinin başına silah doğrultan adam Barlas idi. Barlas silahı hazalın tam kafasına dayadığında. Daren son kez bakmıştı.

Gözündeki son yaş yanaklarından süzülüp toprağa akarken. Ölüyor muyum? Diye son bir kez düşündü ve evet, Ölüyordu. Bitti mi? Diye düşündü. Evet bitmişti sanırım.

Gözleri bulanık görsede bulunduğu durumu biliyordu. Az ileride Barlas annesinin başına silah doğrultmuştu fakat Daren'in yapma demeye bile tâkati yoktu. Son kez nefes almaya çalışsada başarısız oldu. Gözleri kapandı ve büyük bir silah sesi ormanda yankılandı.  Önce başı sonra bütün bedeni toprağa hapsoldu.

Son kez gözlerini kapattığında bildiği tek bir şey vardı.

Hiç bir son, son değildi...

Her kaybediş, yeni bir dirilişti...

8 Saat sonra...

"Hasta çok kan kaybetmiş efendim!" Bir şeyin üstünde götürüldüğünü hissettiğinde Daren'in bilinci açıktı.