RUHUMDAKİ KARANLIK

12.BÖLÜM: KABUL EDİYOR MUSUN ? (düzenlendi)

Bu arada biz 30.000 olduuuuuuk teşekkür ederim 🖤🤍

Mehir'in anlatımıyla...

Sabah gözlerimi açtığımda yanımda bana neredeyse sarılarak uyuyan bir çift Barlas'ı gördüm benim bir elim saçlarındaydı onun ise bir kolu göbeğimin üstündeydi aramızda az mesafe vardı. Dün gece olanlar aklıma geldi.

Sadece bir söz bir insanın kalbini ne kadar kırabilirdiki ?

Anlaşılan Barlas'ın kalbini baya kırmıştım kendini içkiye vermesi, dikişlerinin olduğunu bildiği halde dikkatsiz davranması, fakat yüksek ihtimalle Barlas bunları hatırlamayacaktı.

İlk baş Barlas'ın kolunu çekmekle uğraştım kolu en az 30 kilo vardı, zar zorda olsa iki elimle tutup çektim sonunda serbesttim. Tam yataktan kalkacağım sırada Barlas'ın tekrar elini üstüme atmasıyla yatağa yapıştım bu adam harbi öküzdü.

Ve tekrar....artık 10. Kalkışımda bile beni kendine çekmesiyle kan beynime sıçradı sabahtan beri Barlas dememe rağmen uyanmamıştı bende hemen etki edecek o yola başvurdum...

Kafasını ısırmak....

Bütün saçları ağzına girsede yapacağım bir şey yoktu 10 kilo saçlardan sonra sonunda deriyi bulmuştum ağzımı göğe kadar açıp dişlerimi kafasına geçirdim.

Uyan bakalım Barlas efendi...

Büyük bir hışımla yatakta oturur pozisyonuna gelmişti ve ben amacıma ulaşmıştım!

"Senin amacın ne !?" diye biraz bağırsada ben onu görmezden gelip lavaboya ilerledim. İşlerimi halledip lavabodan çıktım.

Barlas hala yatakta kafasının acısıyla ahlayıp vahlıyordu sesiz bir şekilde güldüğüm sırada kafasını kaldırıp bana ölümcül bakışlar attı daha sonra ayağa kalkarak lavaboya gitti tam kapıyı kapatacağı sırada.

"Mehir."demesiyle ona döndüm

"Bunun acısını fena çıkartacağım her sabah böyle uyandırılmaya hazır ol!"dedi tehditkar bir sesle bense gülmemi tuttuğum için kıpkırmızıydım. Barlas kapıyı kapatır kapatmaz arkasından kahkaha patlattım şuan her ne kadar buradan gitmekte istesem bunlar gülmeme engel değildi. Zaten birazdan kavga edeceğimize göre bari şimdi gülelim!

"Mehir biraz daha gülersen oraya gelirim ve hiç iyi şeyler olmaz!" demesiyle büyük bir hışımla odadan kaçtım. Kaç gündür düzenli yemek yemiyordum şu evden bir kurtulsaydım belki kendi düzenimi kurabilirdim.

Mutfağa gittiğimde ufak çaplı bir şok yaşadım Kaan mükemmel bir kahvaltı hazırlamış Nisa'yla oturmuş hem yiyiyor hem konuşuyor

"Günaydın yenge!" dedi Nisa neşeli bir sesle

"Günaydın. "dedim Kaan bana alttan bir bakış atıp sadece

"Günaydın."dedi sanki yenge dememesi bana ima yaptığını kanıtlıyor gibi suratsız suratsız Günaydın dediğinde bende suratsız bir şekilde,

"Günaydın." dedim en baş köşe Barlas'ın olduğuna göre onun hemen sağı boştu solunda Nisa hemen yanındada Kaan vardı ikisi yanyanaydı bende Nisa'nın karşısına geçtim. Barlas mutfağa girdiğinde bütün bakışlar onu buldu. Eli hala kafasında olduğuna göre ve hala acıdan yüzünü buruşturduğuna göre hala acıyor olmalıydı.

"Abi başına noldu?" dedi Nisa endişeli bir sesle Barlas bana imayla baktıktan sonra,

"Bir ayı ısırdı." dedi ben gülmemek için dudaklarımı bastırdığımda,

Kaan anlamayarak "ayı mı?" dedi ben kendimi bırakıp kahkaha atmaya başladığımda hepsinin gözü bendeydi.

Barlas başını salladı sırıtarak "Ayı ama bal ayısı." dedi ve yerine oturdu sonunda ikisininde jetonları düştüğünde,