RUHUMDAKİ KARANLIK

28.BÖLÜM: ALTÜST OLMUŞUM

Herkese selammm ay parçalarım herkes nasıl bakalım?

Biliyorsunuz ki 28.bölümüde 27.bölümle beraber atacaktım fakat sağlık sorunlarım nedeniyle atamadım. 2 3 gün ekrana bakamadım ağrıdan bu süreçte bana destek olduğunuz için gerçekten teşekkür ederim iyiki varsının ay parçalarım!

Çok uzatmadan O zaman karşınızda,

28.BÖLÜM: ALTÜST OLMUŞUM

Hiçliğin ortasında olmak...Ne gitmek ne kalmak...garip duygular. Ve ben tamda öyle bir durumdayım. Ne gidiyorum ne kalıyorum. Koskoca bir kandırmacanın içinde kendimle savaşıyorum.
Kalbim bana kal desede aklım git diyordu. Göz yaşlarım durmak bilmezken kendi içimden sadece şunları söylüyordum,

Unut Mehir, her şeyi unut...ama olmuyordu. Onu seviyordum. Kalbimi ona kaptırdığımın farkındaydım ve canımı en çok yakanda buydu. O gece, o ormanda... onunla ilk karşılaştığım an buralara kadar geleceğimizi asla tahmin edemezdim. Geçte olsa farkında vardığım bir duygu sarmıştı kalbimi belkide çok önceden zaten vardı o duydu, ben kabullenememiştim

Ben Barlas'a aşık olmuştum, ama kırılan güvenim beni yerle bir etmişti. En çokta sevdikleri yakmazmıydı insanın canını? Yakardı. En çok sevdikleri acıtırdı.

Ağrıyan gözlerimi açtığımda hemen karşımda Nisa'yı görmemle fazla şaşırmadım fakat şuan kimseyi görmek istemiyordum. Sırtımı ona döndüm. Gözlerimin ağrısıyla gözlerimi bir kapatıp bir açıyordum. Yanımdaki ağırlığı hissettiğim de Nisa'nın yatağa oturduğunu anladım.

"Mehir..."dediğinde ona bakamadım. Nasıl göründüğümü tahmin ediyordum. Konuşmak En son isteyeceğim şeydi gözlerimi bile açamıyorken Nasıl konuşacaktım?
"Abim...biliyorum böyle yapması çok saçma ama seni sevdiği için gitmenden koktuğu için yaptığına eminim. Yemin ederim böyle bir şeyden haberim yoktu olsaydı bir şekilde engel olmaya çalışırdım sana söylerdim. Abimi karşıma dahi alırdım ama herşey için çok geç. Zaten birbirinizi seviyorsunuz." dediğinde ona doğru döndüm oturur pozisyona geldim yatakta.

"Birbirimizi sevmemiz beni kandırması anlamına gelmiyor." dedim kısık sesimle Nisa başını önüne eğdi. Haklı olduğumu oda biliyordu. Barlas'ın her durumda haksız olduğunu beni kandırdığını oda iyi biliyordu.

"Bu güne gelene kadar çok şey yaşadınız Mehir şimdi her şeyi silip abimi kalbinden mi sileceksin?" dediğinde sustum. Hiç bir şey diyemedim. Yapabilir miydim? Onu kalbimden silebilir miydim? Böyle bir imkanım olsa bile silmezdim. Aşık oldugu adamla evlenmek her kızın hayaliydi ama böyle değil. En azından haberi olmadan evlenmek kimsenin hayali olmazdı!

"Silemem...silmem." dedim kendimden emin bir sesle. Nisa burukça gülümsedi.

"Abim Kaan'la beraber." değince hafif sinirle söylendim yerimde.

"Nerede olduğunu merak etmiyorum, umurumda değil."

"Peki...onlar gittiğine göre biraz da biz hava alalım iyi gelir hem."
Dediğinde başımı salladım rüzgarı hissetmeye ihtiyacım vardı.

Nisanın giyinme odasından getirdiği bir kaç kıyafeti üstüme geçirdim. Makyaj masasının önüne geçip hafif moraran göz altlarıma kapatıcı sürdüm. Kapatıcı dışında hiç bir şey sürmedim. Nisa'da hazır olduğunda evden çıkmıştık.