RUHUMDAKİ KARANLIK

6.BÖLÜM: RİCA EDERİM (düzenlendi)

Herkese selammm nasılsınız bakalım ?

Size kendi yazdığım bir sözle bölüme giriş yapmak istiyorum ♡

"İnsanların gözünde döktüğün her bir göz yaşı değersizdir, tıpkı uğruna döktüğün insanlar gibi..."
-Meryem Altınay

Barlas ve Mehir o gün birbirine sarılarak ilk kez uyudular , Barlas Mehir'in kokusuyla , Mehir Barlas'ın kokusuyla... ( önceki bölümden)

Mehir'in anlatımıyla

Gözlerimi açtığımda bir çift beni sanki kaçmamam için öldüresiye belimden sıkıp karnıma gömülen Barlas gördüm.

Hemen önüme baktığımda ise bize hem gülerek hem sırıtarak bakan bir adet Kaan gördüm ayrıca benim ellerimden biri Barlas'ın yanağında diğeri saçlarındaydı. Halimizi fark edince utanmaktan yerin dibine girdim şuan domates gibi kızardığıma emindim.

Kaan bir anda büyük bir kahkaha attı. Mübarek o kadar sesli güldü ki bu ses Barlas'ı uyandırmaya yetti

"O sesini kes Kaan." Dediğinde hoşnutsuz olduğu belliydi.

"Neyse ben mutfaktayım sizde işinizi hızlı halledin. " dedi göz kırparak işte şimdi utancın 7 bin kat sürümünü yaşıyordum ve çok sinirlenmiştim kafamı önüme doğru gömdürğümde saçlarımın arasından yüzüm Barlas'ın görüş acısına denk geldi

Benim saçlarım yüzünün birazını kapatsada sanki saçlarım ikimizin arasına bir duvar örmüştü.

Bu yaptığım yüzlerimizi daha çok birbirine yakınkaştırmıştı. Ellerimin hala aynı pozisyonda olduğunu gördüm.

Hem ellerimi hemde yüzümü geri çektim ve bana sarılıp gömülen Barlas hariç etrafımdaki her şeye bakmaya çalıştım. Barlas kendini bana daha çok bastırarak ufak bir kahkaha attı. Utancımdan çok sinirliydim de.

Her ne kadar kalkmaya çalışsamda Barlas'ın beni bırakmayacağı her halükarda belliydi yinede denemek istedim kafasını hafif kaldırdım o ne yaptığımı anlamaya çalışırken elleri biraz gevşemişti bende fırsattan istifade bianda kalktım

Barlas oturur pozisyona gelene kadar ben merdivenlere doğru gitmeye başlamıştım bile tam ilk 3 basamağı çıkacağım sırada. Barlas'ın sesi geldi

"Mehir...ateşime baksana." dedi adımlarım durdu yavaş bir şekilde arkama döndüğüm sırada bana yorgun ve halsiz bakan Barlas'ı gördüm. Ateşini merak ediyordum az önce elim yanağında bile olsa ateşi kontrol etmemiştim sıkıntılı bir nefes verip tam önünde durdum.

İnce ve küçük ellerimi anlına yerleştirdim baya iyiydi sabaha göre . Tam elimi çekeceğim sırada barlasın elimden tutup beni kendine çekmesiyle kucağına düştüm.

"Bu kadar merhametli olma ay parçası tamam mı? " dedi gözlerimi açamıyordum utançtan ölmek üzereydim kafam benden izinsiz sağa ve sola salladım bildiğin adama hayır demiştim boşuna demiyordum ben harbi salaktım.

Yaptığım şeyi anlayınca gözlerimi açtım ben şaşkın bir şekilde ona baksam da o bana yoğun bir o kadar da garip bakıyordu. Gözlerindeki duyguyu anlatamazdım. Sert bir o kadar da merhametli bakıyordu.

"Valla Türk dizilerinde bile bu kadar uzun bakışma yok yemin ederim. "diyen kaanın sözü bulunduğumuz ortamı evrak etmemi sağladı hızla ayağa kalktım kesinlikle rezil olmuştum!( olmuştuk)
Fakat bu Barlas'ın pek umrunda değildi. Kaan'a kızgın bakıyordu.
Bu çocukta mükemmel bir zamanlama vardı!