RUHUMDAKİ KARANLIK

16.BÖLÜM: ACI (düzenlendi)

"Atilla..." dedim şaşkınlıkla...

Gözleri bana kırık bakıyordu...

..............

Hayatımda şok olduğum ikinci andı ne yapacağımı bilmiyordum, Atilla'nın göz altları yorgunluktan çökmüş, gözleri 'ne yaptın' dercesine bakıyordu.

Kapıya o kadar da uzak değildim hatta hiç değildim kekeleyerek konuştum.

"N-Ne işin var burada ?"dedim titreyen sesimle.

"Seni görmeye geldim." dedi Beni nerden bulmuştu peki ?, derken Barlas bana bir şok daha yaşattı.

"Mehir'i tanıyor olmalısın gel istersen içeri." dedi aslında pek samimi olmayan ses tonu ile, yüzünde en ufak bir mimik yoktu. Atilla evin içine doğru bir adım attı.

Yanıma gelerek tam karşımdaki koltuğa oturdu Barlas kapıyı kapattı benim yanıma oturdu, Atilla'nın gözlerinde anlayamadığım duygu vardı.

"Mehir ile yanlız konuşabilir miyim ?"dedi Atilla Barlas'ın izin vermeyeceğine neredeyse emindim fakat o,

"Olur."dedi ve mutfağa gitti şok üstüne şok yaşarken durgundum.

"Sen...Beni nerden buldun?" dedim gözlerine bakarak

"Oraları boşver...sana yeni bir hayata başla derken kastettiğim ne olduğu belirsiz bir adamın yanında başla demek değildi." yutkundum acaba yaşadığım şeyleri ona anlatsam her şey daha kötü olur muydu ?,derin bir nefes aldım şimdilik ona hiç bir şey söylemeyecektim.

"Ben...Barlas bana iyi davranıyor." dedim zar zor yutkunarak Atilla bir şey söylemedi pot kırmamak için ona bakmıyordum

"Emin misin?" diye sordu, bir kere daha sorarsa karşısında hüngür hüngür ağlayacağıma emindim.

Derin bir nefes aldım sakinleşmek adına "Evet iyi davranıyor." dedim

"Bana bak mehir."dedi zorda olsa ona baktım ağlamamak için çabalıyordum gözlerim titremeye ve ağrımaya başladı, yutkunamıyordum bile.

"Seni senden daha iyi tanıyorum Mehir. Bu adam kim! Basabaya yalan söylüyorsun." haklıydı söylediklerim yalanda olsa gözlerim yalan söyleyemiyordu...

"A-Atilla bak...Ben iyiyim beni merak etme gerçekten iyiyim." dedim zor çıkan sesimle.

"Eğer birşey varsa birisi seni tehdit falan e-"

"Hayır yok öyle bir şey!" sesimi hafif yükselmiştim sözünü keserek.

"Tamam sorgulamayacağım." dedi derin bir nefes aldım sorduğu her soruya zor cevap veriyordum.

Barlas mutfaktan çıktı yanıma geldi. Sert bakışları Atilla'nın üzerindeydi.

Bu kasvetli ve gergin havayı azda olsa bozmak için konuyu açan ben oldum.

"Annem ve babam nasıllar?"dedim. Atilla 'bula bula bunu mu buldun ?' dercesine bakıyordu, her bakışının altında ne yattığını biliyordum hatta bana bazı işaretlerde öğretmişti örneğin başını 2 kere sağa sola doğru çıtlatmak yardım et demekti çocukken böyle saçma kodlarımız vardı tabi çoğu zaman onlara gerek kalmazdı. Atilla benim bakışlarımdan ne hissettiğimi anlardı.

İsmimi de o koymuştu zaten ne anlama geldiğini araştırma fırsatı elime hiç geçmemişti Atilla'ya sorduğumda ise bilmiyorum bende bir yerden duymuştum değip oda geçiştirmişti kısacası ismimin anlamı yoktu sanırım.

Atilla cevap verdi "İyiler." dedi başımı salladım.

"Ablam ve diğerleri peki ?"dedim bir ablam vardı 3 te kardeşim 3' üde erkekti sadece ben ve ablam kızdık sadece biz eziliyorduk.