BİR SEVDANIN BErDELİ

YIKILAN HAYALLER

   
Ateş kapıyı kapatıp yavaş adımlarla yanıma geldi. O kadar çok korkuyordum ki, nefes dahi alamıyordum. Tam önümde durup , duvağı kaldırdı. Beni baştan aşağı süzüp bi adım daha yaklaştı. Korkudan geri gitmeye başladım .Ama ne yazık ki bi adım geri atmamla yatağa düşmüştüm beraberimde Ateş de üzerime düşmüştü. Bedeninin kasıldığını hissettim. Göz göze geldik. Sonra yavaşca gözlerini tüm yüzümü ezberler gibi süzdü. Bu sefer de bakışları  dudaklarımda biraz oyalandıktan sonra gözlerime baktı. Ama gözlerinde daha önce görmediğim bi şey vardı ve ben bunu adlandıramıyordum. Boş gibi ya da öfke dolu.
  Birden çenemi kavradı ve sıkmaya başladı. İşte şimdi taşlar yerine oturuyordu.
  Nefesi dudaklarıma çarpıyordu. Gözlerim korkuyla büyürken beni mahveden o sözleri söyledi.
" Bu evlilik sadece bu odanın dışanda gerçek olucak . Senin gibi biriyle  aramda en ufak bi bağ bile olsun istemiyorum.Şimdi kaybol."
Öylece kalmıştım.Ateş ayağa kalkıp bana döndü.
"Davetiye mi bekliyorsun yataktan kalkmak için.?"diye sesini yükselti.
   Korkudan hemen ayaklandım. Ateşe bi süre baktıktan sonra banyo olduğunu düşündüğüm odaya yöneldim. Hemen kapısını kapatım. Yere çöktüm. Bütün mutluluk hayallerim yıkılmıştı. Her şey mahvolmuş güzel bi rüyadan uyanmış gibiydim. Ama saçma bi şekilde kendimi bi kabusda bulmuştum. Elimi ağzıma kapatıp saatlerce ağladım orda.
Şimdi ne yapıcaktım.? Burdan bi geri dönüşüm bile yoktu.
Ayağa kalkıp musluğu açtım aynada kendime baktığımda çok kötü bile halde olduğumu gördüm ama kalbimin hali çok daha kötüydü. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra odaya girdim. Ateş yatakta yüzüstü uyuyordu. O kadar masum görünüyordu ki, sanki beni bu hale o getirmemiş gibi. Koltuğa geçip oturdum. Bakışlarımı tavana diktim. Bir anda nasıl bu hale gelmiştim . Berdel lafını duyana kadarki o mutlu  hayatımtan nasıl olmuştu da bu hale gelmiştim?!
   Tekrar Ateşe baktım . Meğer istemiyordu neden dün bana öyle umutlar verdi? Bu hikayedeki en masum kişi ben olduğum halde neden yapmıştı bunu bana. Dün açıkça söyleye bilirdi belki üzülürdüm ama böyle yıkılmazdım ki.
Ne kadar böyle düşündüm bilmiyorum ama artık göz yaşlarım kurumuştu.
Göz kapaklarım ağırlaşıyordu. Uyku tüm bedenimi ele geçirdiğinde kendimi uykunun kollarına bıraktım.
  Kapı çaldığını duyunca uyanmıştım.Sabah olmuştu. Koltukta uyuduğum için boynum tutulmuştu. Yavaşça kalkıp gideceğim sırada aklıma gelen şeyle donup kalmıştım . Umarım çarşaf için gelmemişlerdir. Kapıya yaklaştım . Üzerimde hala gelinlik olduğu için içerden seslenmek zorunda kalmıştım.
  "Buyurun?"
"Hanımım, çarşaf için gelmiştik de."
Şimdi ne yapıcaktım peki?!
Ateşe baktım hala uyuyordu beyefendi.  Yanına yaklaştım yavaşça
"Ateş ,Ateş"
Uyanmayınca elimle koluna dokunmak zorunda kalmıştım. Ama bir anda kendimi Ateşin üstünde bulmuştum . Her şey öyle ani gelişmişti ki. Ateş beni kendine çekmişti. Bi süre yüzümü izledikten sonra boğazını temizleyip
"Ne istiyorsun sabah sabah ?" Diye kızdı.
"B-ben ç-çarşaf,çarşaf için gelmişler "diyip bakışlarımı ondan kaçırdım.
Beni yavaşça geri itip ayağa kalktı. Ben de  ayağa kalktım ardından.
Ateş kıza "benim karımın namusu benim namusumdur, kimse de bunu sorgulayamaz , git söyle yok çarşaf filan " dedi.
Ben hızlıca banyoya girdim. Onu gerçekten anlamıyordum . Şimdi ne olucaktı. Hayatıma nasıl devam edecektim . 

İşlerimi hallettikten sonra aynada kendime baktım . Akışına bırakıcaktım her şeyi .
   Kendimi son kez süzüp banyodan çıktım. Ateş yatakta başını elleri arasına almış oturuyordu. Kapıyı kapatınca başını kaldırıp beni süzdü. Ama hiç bi şey demeden yanımdan geçib banyoya girdi. Ben de yatağı topladım. Dolaptan kiyafetlerini çıkarıp yatağın üzerine bıraktım. Saçım makyajım hazırdı. Geriye Ateşi beklemek kalıyordu. Koltuğa oturup bekledim.
  Ateş belinde havluyla banyodan çıktı. Ona bakmamak için başımı yere eğdim.
Birden Ateşin gürlemesini duydum .Resmen yerimden sıçramıştım.
"Ulan sana kim izin verdi benim eşyalarıma dokunmaya"
Ağzım açık kalmıştı ve çok korkuyordum. 3 adımda yanıma gelmiş çenemi tutmuştu. Gözlerim dolu doluydu.
  " Bi daha sakın ...,eşyalarıma dokunmayacaksın o ellerin benim olan hiç bi şeye değmeyecek, anlaşıldı mı karıcım?"
Korkuyla başımı salladım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Ateş ellerini çekince derince nefes aldım.
Ateş de hazırlandıktan sonra birlikde aşağı indik. Aile üyeleri baya kalabalıktı.
Yavaşça geçip sofraya oturduk .
Ateşin halası beni pek sevmemiş olucak ki, nefretle bakıyordu bana. Kızı da aynı şekilde.Derdi neydi bunların? Ben mi istemiştim bu evliliği?!
Sanırım burda yalnızdım.
  Nihale bakınca bana mahçubiyyetle baktığını gördüm. Belki de ona kızgın olduğumu düşünüyordu. Ama değildim.

*
Yemekten sonra Ateş ve Cihat baba çıkmıştı.
  Ben de odada daha fazla kalmayıp aşağı indim.
  Hala koltukta oturmuş çayını yudumluyordu. Doğrusu ondan biraz tırsıyordum.
  Havin anne bahçedeydi. Aslı ve Ateşin kardeşi Asaf neredelerdi bilmiyorum. Halanın yanına gitmektense mutfağa yöneldim.
Nihal mutfaktaydı. Beni görünce eli ayağına dolaştı.
  "Bi şey mi istemiştin yenge" diye sordu gözleri benden başka her yeri izliyordu.
  Yanına gittim ,bakışlarını yüzüme çıkardı.
Elini tuttum
" Evet, çok mutlu olmanı ve abimi çok mutlu etmeni istiyorum müstakbel yengecim " diyip göz kırptım.
Gözleri şaşkınlık ve mutlulukla parladı , şaşkınlığımı atınca hemen sarıldı bana , ben de ona sarıldım.
"Çok çok teşekkür ederim sen çok iyisin"
  " biliyorum öyle derler hep" dedim kendimden emin bi şekilde . Sözlerime kıkırdadı.
 
   "Abim çok şanslı "
  İçim acıdı bu sözlerine.
   "Benim de abim çok şanslı " dedim tebessüm ederek.

*
  Gece olmuştu ama Ateş ortalıkta yoktu. Belki de olmaması daha iyidir. Off yine  koltukta uyumak istemiyordum.
Ama malesef  ben koltukta oturuyordum ve gözlerim benden izinsiz kapanıyordu.
 
Kolumun dürtülmesiyle hemen gözlerimi açdım. Ama her şey çok bulanıktı. Havaya kalktığımı hissettim birden. Tekrar gözlerimi kırpıştırdım. Ateşti. Bi dakka beni kucağına almıştı. Hangi hakla?!
    Beni yatağa bıraktı. Uyku bütün bedenimi esir aldığı için ona tepki veremiyordum. Belki de rüya görüyordum.
   Beni yatağa bırakınca  çok yakındık  yakından çok daha yakışıklıydı sanki, bi de kokusu ,kokusu çok güzeldi. Beynim uyuşuyordu. Tabi uykunun da etkisi vardı.
Bi süre yüzümü inceleyip sonra gözlerini usulca kapattı. Ama hemen geri açtı , hızla uzaklaşıp banyoya girdi.
Bütün bunları gördüğümü biliyor ama ben burda yokmuşum gibi davranıyordu.
Daha fazla düşünememiştim. Uyku çoktan  bedenimi esir almıştı.

   Sabah uyandığımda ilk nerede olduğumu anlayamamıştım. Boş boş tavanı izleyince birden dün gece Ateşin beni yatağa taşıdığını hatırladım .

   Hemen ayağa kalktım. Ateş koltukta uyuyordu. İyi ama neden?.