GİTME DİYEMEMEK...

110 11 4
                                    

Yeni bölüm GELDİİİ 🤗





" Şimdi nereye götürüyorsunuz beni ?" Diye sordu Narin endişeli halde. Etrafındaki kimseyi tanımıyordu bile.

" Evimize gidiyoruz güzel kızım " dedi Havin sevecen şekilde.

Narin yutkunarak " ama..ben.. " diyerek bir şeyler gevelemeğe başladı.
Daha ismini bile yeni öğrenmişti.
Tanımadığı insanların içinde ne yapacaktı bilmiyordu.

Havin gelininin korkuları anlamıştı.
Gülümseyerek Narinin elini tuttu.

" Hiç bir şeyden korkun olmasın kızım. Zamanla her şeyi hatırlayacaksın. Şimdi evde her kes seni bekliyor. "

Narin ürkek gözlerini Gönüle çevirip ardından Havine baktı.
" O kadın...kim peki ?" Diye sordu.

Gönül başını belli belirsiz iki yana sallayıp yaşlı gözlerle kızına baktı.

"O senin annen kızım" dedi Havin umutla Narine bakarak .

Narin kaşlarını çattı.
" Annem mi? Peki ama siz ?"
Hiç bir şey anlamamıştı. İki annesi nasıl olurdu ki?

" Ah , ben senin kayınvalidenim "dedi Havin. Zavallı kıza doğru dürüst anlatmamışlardı ki olayı.

Narin duyduklarıyla geriye doğru sendeledi.
Kayınvalidesi mi?!
Nasıl yani evlimiydi?!

Ah çok karmaşık ve zor bir durumun içerisindeydi.
Evliydi ve hatırlamıyordu !
Belki de bir çocuğu bile vardı. Çocuğunu hatırlamıyor olması onu üzerken , bunun çocuğunu ne kadar kötü etkileyeceğini düşünüp daha da üzüldü.

Dudakları nemlendirip " peki ... çocuğum var mı?" Diye sordu masum bir merakla .

Havin ve Gönül bir birine baka kaldılar. Şimdi nasıl çocuğu olamayacağını söylerdiler ki...

Gönül kekeleyerek " yok kızım "dediğinde Narin biraz olsun rahatlamıştı.

Kapı çaldığında " Anne hazırmısınız?" Diye sordu Atlas kapının arkasından.

" Hazırız oğlum geliyoruz " diyerek Narinin koluna girdi Gönül.

Birlikte odadan çıktıklarında Atlas hızla Narine sarıldı.
Narin şaşkınca etrafdakilere baktığında Gönül " abin senin kızım " dedi.
Narin zoraki gülümseme takındı.

Diğerleri de Narine sarıldıktan sonra hep birlikte hastaneden çıktılar.

Diğer yandan ev halkı Narinin gelişi üzere evi süslemiş , bir sürü yemek yapmıştılar.

Ateş tekerlekli sandalyede oturmuş telefonundaki fotoğraflara bakıyordu.
Narin uyurken çektiği fotoğraflardı.

Gözleri dolduğunda telefonu kapattı.
Yüzünü göğe tutup gözlerini kapattı.

" Bu halimle beni kabul ede bilecek misin Ahu gözlüm , ben bile bu halimi kabullenememişken "diye fısıldadı.

" Geldiler " diye bağıran Aslının sesini duyduğunda gözlerini hızla açtı.

Havin ve Gönül Narinin kolundan tutmuş ona destek vererek eve girmesine yardımcı oluyordular.

Nehir Aslının sesini duyduğunda kalbi korkuyla çarptı.
Narinle göz göze gelmek istemiyordu.
Kendini suçlu hissediyordu.

Endişeyle ayağa kalktığında diğerleri de ayaklandı.
Elif yaklaşıp " sakin ol "diye fısıldasa da bunun hiç bir etkisi olmamıştı.
Yiğite baktığında ona güven veren gözlerle baktığını görüp başını hafifçe salladı.

BİR SEVDANIN BErDELİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin