BİR SEVDANIN BErDELİ

SENSİZLİK HARAM BANA

Narinden.

"Narin "diye bağırarak içeriye giren adama baktım yaşlı gözlerimle.
İri adımlar atarak bir kaç adımda yanıma gelmişti.
" Ne yapıyorsun sen?!" Bağırdığının farkında mıydı bilmiyorum.
Öfkeliydi ama neye?!

Bir cevap vermeyip sadece gözlerinin en derinine baktım. Aradığım şeyi bulmak için.
" Ne bu tavırların şimdi ?!" Dedi kolumu sıkarken.
Hâlâ bir cevap vermediğimi görünce kolumu daha da sıktı.
"Narin bir şey söylesene !"

"Ona aşık mı oldun?!" Dedim gözlerinde aradığım cevabı bulamayınca.
Kaşları derince çatıldı.
Kolumdaki eli gevşedi.
"Neden bahs ediyorsun?"derken elini çekti.
Kolumun ağrısını o an hiss ettim.
" Nehire aşık mı oldun Ateş?!"
Şokla bana bakarken dudakları aralandı ama ne söyleyeceğini bilememiş gibi geri kapandı.
Bir şey söylemediğini görünce " ona gülüyorsun Ateş"dedim.
Bir kaç saniye boş boş yüzüme bakıp başını hızla iki yana salladı. İki adım geriye gitti.
"Hâlâ mı aynı düşünce?"Hayalkırıklığı içindeydi.
Yaklaşarak " onun için gittin burdan. Ona karım dedin. Şimdi de gülüyorsun. Elini tutuyorsun.... Söyle Ateş ona aşık mı oldun?!" Bağırdım.
"Evet oldum tamam mı aşık oldum. En başından beri duymak istediğin şey bu mu ?!"
İçimde bir şeylerin kırıldığını hiss ettim.

Nefesim kesildi sanki .

Ona aşık olduğunu söylüyordu. Feride hala haklıydı.Ben onların arasındaki üçüncü kişi olmuştum.Bu hikayedeki üçüncü kişi ben oldum.
Ateş için ona bir çocuk bile veremeyen, berdel yüzünden evlenmek zorunda kaldığı karısıydım...

Histerikçe güldüm.
Ateşten iyice uzaklaşıp dolabın en aşağıdaki çekmecesine uzandım.
Çekmeceyi açıp silahı aldım.
Ateş bu silahla bana nişan almayı öğretmişti.
Şimdi öğrendiklerimi ona göstermenin zamanıydı.
"Narin?" Ateş korkuyla ismimi zikrederken ona gülümsedim.
Psikopatça bir gülümseme olmuş ola bilirdi.
Dizilerde hep üçüncü kişiler ya ölürdü ya da bir şekilde hikayeden ayrılırdı.
Şimdi de bu hikayedeki üçüncü kişinin veda zamanı gelmişti.

" Bir daha söylesene "dedim sakince. Bu sakinliğim fırtına öncesi bir sakinlik gibiydi.
Ateşin gözleri bir elimdeki silaha bir de gözlerime gidip geliyordu.
"Ona aşık olduğunu bir daha söyle kahrolası !" Bağırdım silahı tam kalbimin üzerine bastırarak.
Ateş bir adım bana doğru atacakken "sakın yaklaşma !" Diye yeniden bağırdım.
Şimdiye kadarki sessizliğim bu gün son buluyordu.
Bu eve kuma geldiğinden beri içimde tuttuklarımı haykırma zamanıydı artık !..

"Söyle ! Söylesene Ateş !"

Ateş yutkunarak " Narin, lütfen bırak o silahı lütfen "dediğinde güldüm.
Acı bir gülüştü.
" Ölmem umurunda mı Ateş?"bu sefer sakindim.
Gözleri gözlerime kenetlendiğinde " ölürüm kadın ! Sana bir şey olursa ölürüm !" Dedi duygu dolu sesle.
Elini uzatıp "lütfen ver onu bana, bak elinden bir kaza çıkacak " dedi.
" Ben zaten öldüm Ateş. " gözlerine baktım. "Beni sen kendin öldürdün Ateş. Ona aşık olduğunu söyleyerek öldürdün !"
Gözünden düşen yaş beni üzdü.
" Narin yalandı , sinirlendiğim için öyle söyledim nolur artık bırak şunu "bana doğru bir adım attığında ben geri gittim.
" Yalan değildi ! Onu seviyorsun !"avazım çıktı kadar bağırmıştım.

Gözlerimden süzülen yaşları umursamadım.
" Narin "
" Bitti Ateş ,ben bittim!" Çaresizce bana bakıyordu.
" Sen benden gittiğin an bitti !Bana beni sevdiğini söyleyip ona gittin !" Dedim hırsla. Sanki kuma almaya onu ben zorlamamışım gibi.
"Narin saçmalıyorsun ,bırak o silahı konuşalım"
   Bu onun suçuydu değil mi ?!
Elimdeki silahı ona doğru çevirdim .Gözlerinde rahatlama oluştu. Oysa bir kaç saniye önce silahı kendime doğrultuğumda korkusu elle tutulurdu.
Sanırım ölmekten korkmuyordu. Ya da onu öldüreceğime ihtimal vermiyordu.
"Sen başka tene dokunduktan sonra bitti her şey niye anlamıyorsun?!"dedim bağırarak.
" Kuma almamı sen istemiştin "dedi bu sefer sertçe.
"Ona aşık ol demedim ama !"
" Olmadım zaten. Sinirle söyledim Narin. Sen bir türlü senden başkasını istemeyeceğime inanmadığın için söyledim yemin ederim "
Acıyla baktım ona. İnanmak istiyordum.
"Ama-"
"Aması yok Narin. Sadece sen varsın benim için. O kıza dokunmadım bile ben "net bir şekilde söyledikleriyle şaşkınlıkla baktım yüzüne bu sefer. Ama hatırladığım şeyle güldüm acıyla " neden yalan söylüyorsun ki Ateş ? Ona dokunmadıysan o sabah hizmetçiye verdiğiniz çarşaf neydi ?!" Sordum.
"bileğimi kesmiştim. Kimse şüphelenmesin diye nikahtan önce kesmiştim bileğimi. Hatırlamaya çalışırsan eğer o gün bileğimde yara bandı vardı "dediğinde gözlerimi sonuna kadar açtım.
Anlamakta zorluk çekiyordum.
" Sana yemin ederim dokunmadım ona.Hepsi oyundu. Evdekileri inandırmak için bir oyun. Sen hayatıma girdiğinden beri senden başkasına dokunmadım. Senden başkası yok benim için Narin. Seni seviyorum yemin ederim sadece seni seviyorum. Köpek gibi aşığım ulan ! Neden inanmamakta ısrarcısın ?! "
Duyduklarım bedenimin titremesine sebep oldu .