BİR SEVDANIN BErDELİ

MARDİN

Asaf havalimanına varır varmaz arabayı durdurdu. İçine derin bir nefes çektikten sonra arabadan inip dalgın adımlarla içeriye doğru yürüdü.

Bu gün abileri balayından geliyordu.Bir hafta ne çabuk da geçip gitmişti.
Gerçi özlemişti ama günlerdir evde ruh gibi gezdiyi için etrafında olan bitenden habersizdi. Mesela biraz önce annesi azarlamasa dün akşam yemeyinde Asafın abilerini karşılayacağı konusunda anlaşdıklarından habersiz ortalıkta gezicekti. Haftasonu olduğu için üniversiteye de gitmeyecekti.

Dalgın dalgın yürürken bir anda çarptığı bedenle duraksadı.
"Elif?....hocam?"

Narinden

Uçakdan iner inmez derin bir nefes çektim içime başka yerler ne kadar güzel olsa da kendi topraklarımın havası kadar değil.
Gülümseyerek etrafıma baktım. Ateşin elimi tutmasıyla kafamı Ateşe çevirdim. Göz kırpıp ne olduğunu sordu.
Omuz silkip hiç dedim.

" Hadi hadi hemen evimize gidelim. Çok özledim yemeklerimizi" Aylin heyecanla önümüzden yüyürken Hazarı çekiştirmeyi de unutmuyordu.
Hazar omuzundan geri dönüp bize bakarak " çok tatlı değil mi "diye sordu .Aşkı gözlerinden okunuyordu resmen. Ben Hazarın bu haline kıkırdarken Ateş gözlerini devirdi.

Biraz daha ilerlediğimizde Asafı görmüştük. Yanında bir kız vardı. Kızla hararetli bir şey konuştukları el kol haraketlerinden belliydi.
Yanlarına yaklaşmıştık ama Asaf hala bizi farketmemişti.

" Bu kim Asafın yanında?" Ateş sorgulasa da hiç birimizin bununla ilgili bir fikri yoktu.
" Her halde sevgilisi. Böyle konuştuklarına göre tanımadığı biri olamaz."dedi Hazar.
"Ay yoksa kız bundan ayrılmış şimdi de şehir dışına mı çıkıyor? " Aylinin yakarışla söylediği şey aslında en mantıklı olanıydı.
"Güzel kızmış ya "dedim hüzünle. Umarım ayrılmamışlardır.
" Bizi almaya gelecekti. Kızdan ayrıldığını nereden çıkardınız iki dakikada"dedi Ateş.

Ateş Asafa sesleneceği an arkadan biri bağırınca sustu.

"Elif" diye bağıran kadın sesi nedense çok tanıdıktı.
Asaf ve yanındaki kız bize doğru dönünce arkadan bağıran kadına doğru döndüklerini anlamıştım.
Kadın bizim yanımızdan koşarak hızla Asafın yanındaki kıza sarılmıştı.
Demek adı Elifmiş.

Asaf onlara kısa bakış atıp yeniden bize doğru döndü.
Anında yanımıza gelerek bizimle görüştü.
Sonrasında Aylinin elindeki bavulu alıp hava alanından çıkmak üzüre yürüdü.
"Oğlum kızla vedalaşsaydın kimdi o?" Dedi Ateş.
" Öğretmenimdi. Bitmişdi zaten konuşmamız" dedi soğukça Asaf.

Onlar konuşurken ben de isminin Elif olduğunu öğrendiğim kızla yanındaki kıza bakıyordum.
Kız nedense çok tanıdıktı.

" Narin doğru yürüsene yolunu. "Diye Aylin beni azarlayınca önüme dönmek zorunda kalmıştım.
" İyimisin Narin?" Ateşin sorusuna başımı salladım.
"İyiyim.Sadece kız nedense tanıdık geldi"dedim.
"Allah Allah bana hiç öyle gelmedi. Benim tanımayıp da senin tanıdığın kim ola bilir ki?"dedi Aylin.
"Belki de birine benzetmişdir?" Hazarın fikrini onayladım
"Ola bilir"
Arabanın yanına varınca Asaf ve Ateş bavulları yerleştirdi. Sonra önde Ateş arkada ben, Aylin ve Hazar olmakla oturduk. Asaf da arabayı sürüyordu.
"Ee nasıl geçti tatiliniz?" Asaf soruyu sorar sormaz Aylin hemen atladı.
" çok güzeldi keşke siz de gelseydiniz.Tek problem yemekleriydi"
"Ya karıcığım sende son gün söylüyorsun yemeklerini sevmediğini. Önceden söylesen bir restoran bulurduk. Ya da hazırlatırdım . Saatler kala söylüyorsun" dedi Hazar.
Aylin burun kıvırdı.
"Ne bileyim ya. İçlerinde güzel olanlar vardı ama özledim kendi yemeklerimizi işte"
" O zaman sana iyi haberi vereyim yengecim sizin için çok güzel bir sofra hazırladı annemler. Dünürlerini de çağırdılar. Sizinkiler de bizde zaten" Asaf gülerek söyledi.