BİR SEVDANIN BErDELİ

TEK KADIN

Odadan çıkmadan önce 'Ateş öğrenirse öğrensin ' demiştim Ayline ama kast ettiğim şey böyle değildi.
Yutkundum.
Ve derin bir nefes alarak arkamı döndüm.
Hazar Aylinin yanındaydı.
Ateş. Ateş ise kapının yanında ağzı açık bir şekilde bakıyordu.
Gözleri donmuş bir şekilde gözlerimdeydi.
Odadaki sessizliyi Nazlının inlemeleri bozuyordu.
Hazar yavaşça yanımdan geçerek yerde yatan Nazlıyı kaldırdı.
Aylin yüzünü buruşturdu.
" Ya aşkım ne gerek var Allah aşkına bırak-"demişti ki Hazar ona sert bir şekilde baktı. Aylinin sözleri yarım kaldı.
Ateş gözlerini üzerimde gezdirdikten sonra hızlıca odadan çıktı.
Endişeyle Ayline baktım.
" Sen git yenge bizden geliriz birazdan" Hazar Nazlıyı dikkatlice koltuğa oturtdu.
"Hazar -"
" Aylin de bana neler döndüğünü anlatacak" dedi Hazar Ayline bakarak.
Aylinin omuzları düştü. Hevessizce başını salladı.
Ben de olumlu anlamda başımı sallayıp odadan çıktım.
Koridorda Ateşi görmeyince bu kadar hızlı ortadan kaybolması çok sinirlendiğini gösteriyordu.
Koşar adımlarla asansöre doğru yöneldim.

Odanın önünde derin bir nefes alıp kapıyı açtım.
Ateş pencereden dışarıyı izliyordu.
Yavaş adımlarla kapıyı kapatıp bir kaç adım ileri gittim.
" Ateş?" dedim bana dönmesi sağlamak için. Ama kımıldamadı bile.
Oflayarak bir kaç adım daha attım.
" Bu kadar çok mu kızdın?" Aklıma gelen şeyle kalbim deli gibi attı. Gözlerim titrerken cevabından korktuğum soruyu sordum.
" Ateş onu dövdüğüm için kızdın mı? Onu... onu bu kadar mı umursuyorsun?!"
Öylesine korkuyordum ki alacağım cevaptan. Ama bilmem gerekiyordu.
Kocamın başka bir kadını umursayıp umursamadığını, başkasına değer verip vermediğini bilmem gerekiyordu. Hem de bu kadın geçmişte yattığı bir kadınsa.

Ben düşüncelerimle savaşırken Ateşin hansı ara yanıma gelerek beni kolumdan tuturak kendine çektiğini anlamamıştım bile.
" Narin sence el-alalemin kadını benim umrumda mı?!"
Derince yutkundum.
"Değil mi?" Diye sordum saf bir şekilde.
"Değil Narin" dediğinde sesi oldukça sert çıkmıştı.
Ellerini kolumdan çekince biran boşluğa düşmüş gibi oldum.
" Peki neden bu sinrin?" Kendimi hemen toplayınca ilk sorduğum soru bu olmuştu.
Çünkü anlamıyordum. Eğer sorun o kadına zarar vermem de değilse ne peki?.
Histerik bi gülüş attı.
"Hala anlamıyorsun sana inanamıyorum.
Telefonundan haberin yok değil mi?"
Telefon mu ? O ne alaka şimdi?.
Yatağın üzerine baktım.
"Şey çıkarken odada unutmuşum." Dediğim şeyle onun da bakışları yatağa kaydı.
Derin bir nefes aldı. Sakinleşmek ister gibiydi.
" Telefonunu aç ve ne kadar aradığıma bak ."dediğinde hemen telefonumu aldım.
32 arama ve 24 mesaj vardı ve hepsi de Ateşdendi.
Suçluluk dolu gözlerle Ateşe baktım.
"Ama Ateş bu kadar aramaya ne gerek vardı ki?"
Ateş gözlerini kapatınca kulaklarımı tıkamam gerekip gerekmediğine karar vermeye çalışıyordum.
" Ulan ne mi gerek vardı ne mi gerek vardı? Merak ettiğim için ola bilir mi sence ? "
"Ateş sadece yarım saattir yokum bu kadar abartma istersen?" Derken gayet ciddiydim.
Başını salladı.
Ellerimi tuttu.
" Narin , evet yarım saattir yoksun ama burası sizin bilmediğiniz bir yer ve ben çıkarken sana defalarca kez uyarı yaptım. Çıkmayın diye. Ve geri dönüyorum ki karım yok ,sence de merak etmem delirmem doğru değil mi? "
Söylediği şeyleri ne kadar bağırarak söylese de kelimelerinin anlamından dolayı biraz içim kıpır kıpır oldu. Ve deli cesaretiyle ona sarıldım. Sinirliyken ondan belki de uzak durmam gerekiyordu. Ama bu biranda oldu.
Ona sarılmamla gözlerimi sıkıca kapattım. Hem korkuyor hem de bırakmak istemiyordum. Hatta başımı boyun girintisine iyice yerleştirip kokusunu içime çektim.
Sinirle bağıracağını , beni omuzumdan tutup iteceğini düşünmüştüm ama aksine sarıldığım an bedeni kaskatı oldu kokusunu içime çekince bedeni daha da gerildi.
Aradan geçen hatrı sayılır saniyelerden sonra elini belime koyarak beni daha çok çekti kendine , başını boyunuma gömünce parmak uçlarımda kalkmak zorunda kalmıştım. Beni gerçekten dumura uğratmıştı.
Şaşkınlığımın yanı sıra içimde tarif edemediğim bir duygu vardı.
Bir süre öyle kaldıktan sonra Ateş başını geri çekince yanaklarım ısınmaya başladı.
Başımı yere eğerek geri çekildim. Sanki odayı yeni görmüşüm gibi gözlerimi bütün odada gezdirdim.
Ateşe bakmamaya özen göstersem de gözlerim bir şekilde kaymayı başardı.
Yüzünde gördüğüm tebessümle daha da utanmıştım.
Başımı yine eğiyordum ki Ateş eliyle çenemden tutarak başımı kaldırdı.
Göz göze gelmemizi sağladı.
" Bir daha benden habersiz bir şey yapmak yok . Anlaştık mı karıcığım?"
Başımı aşağı yukarı salladım. Yüzünden ufak bir gülümseme geçti.
"Tamam, şimdi anlat bakalım o kadın neden o haldeydi?"
Yutkundum.
" Sen onu mu merak ediyorsun?" Diye kıvırmaya çalıştım.
Kaşlarını çattı.
"Ne alakası var karıcığım? Sadece onu o hale nasıl getire bildiğine şaşırıyorum. Bu cüsseyle onu yere sermen bile mucize "
Söyledikleriyle sinirlerim bozuldu. Yüzüm ne hal aldı bilmiyorum ama Ateşin dudakları sola doğru kıvrıldı.
Bu kaşlarımın daha da çatılmasına sebep oldu.
"Ne varmış benim cüssemde Ateş?" Dedim sinirli çıkan sesimle.
Alt dudağını ısırınca Ateşi ilk kez böyle görüyordum.
Nereden geldiğini bilmediğim cesaretle yatağın üzerindeki yastığı alıp Ateşe doğru fırlattım.
  Gülüyordu.
Kaşlarımı çatarak ona baktım.
Bir kaç adımda yanıma geldiğinde kollarımdan tutarak beni duvara acıymayacak ama bir o kadar da sert bir şekilde yasladı.
Gözlerim benden izinsiz dolmuştu bile. Yanağıma süzülen yaşla Ateş irkilir gibi anında beni bıraktı.
Eli titrerken yanağımdaki yaşı sildi.
Gözleri endişeyle yüzümün her karesinde sonra da kollarımda gezdi. Yutkunup bir kaç adım daha uzaklaştı. Bütün bedenimi hasar tesbiti arar gibi süzüp yeniden gözlerini gözlerime kitledi.
" Noldu? Bir yerini mi incittim?" Korkar gibi sordu.
Başımı salladım.
Gözleri irileşince derince yutkundu.
"Ben... ben bil-"
"Kalbimi "dedim sözünü keserek.
Bu kez de ben ona doğru bir kaç adım attım.
"Sana göre ben çirkinmiyim Ateş? Benim... benim bedenim ...yani " ne diyeceğimi bilemediğimden gözlerimi kapattım.
"Ateş sence Nazlı daha mı güzel onun -" yine devamını getirememiştim.
Yanağımdaki elle gözlerimi açtım.
Ateş şok olmuş gibi yanağımı okşuyordu.
" Narin,sen ciddimisin?"
Anlamadım.
"Yani gerçekten böyle bir soruyu soruyormusun?" Dedi inanamıyormuş gibi.
Başımı salladım.
"Sen söyledin bu cüsseyle diye"dedim sitemle.
" Narin beni deli ediyorsun. Bütün dengemi gerçekten alt üst ediyorsun. Bu hiç iyi değil" sondakı sözlerini sanki kendine söylüyormuş gibiydi.
" Nasıl bu kadar... " başını iki yana hızla salladı.
"Hayır hayır seni gerçekten anlatacak cümle bulamıyorum. "
" Ateş anlamıyorum?"dedim bu kez dayanamayarak.
Bana bakıp güldü.
Sanırım bu gülüş anlatmayacağının da gösteriyordu .
Bu yüzden çok da kafa yormayarak bu güzel manzarayı izledim.
Ateş o kadar güzel gülüyordu ki sanki bu kadar güzel gülmesinin her kese haksızlık olduğunu bildiği için çok fazla gülmüyordu.
" Bu dünyada ki güzel bulduğum , bir kaç dakika bile haber alamayınca endişelendiğim kanımdan olmayan tek kadınsın Narin."