BİR SEVDANIN BErDELİ

Nehir Nas Aktan

   Yeni bölüm sizlere. 🤗

  

"Gerçekten boşanmayı düşündün mü?"
 
Ateş derin nefes alıp başını salladı.
" Onu çok sevdiğini , ne olursa olsun onsuz yaşayamayacağını düşünüyordum oysa ki"dediğinde Ateş başını kaldırıp Yiğitin gözlerinin içine baktı.

   " Onsuz yaşayamam zaten. Nefes alırım ama yaşayamam! O hayatıma girdiğinden beri onsuz nasıl yaşanır bilmiyorum. "

"Ama -"

"Ama o an sadece Narini düşündüm. O nasıl mutlu olacaksa öyle olsun istedim. Onun gözlerindeki nefreti ve korkuyu asla unutamam. Bana bir canavarmışım gibi bakıyordu Yiğit. "Nefesini sıkıntıyla verip " onu ondan vazgeçecek kadar çok seviyorum diyenlere zamanında alayla bakıyordum ama gerçekten öyle oluyormuş. Ben Narini Narinden vazgeçecek kadar çok seviyorum "diye devam etti.

   Yiğit gülümsedi.
" Aşk işte. İnsana her şeyi yaşatıyor. Bir gün dünyanın en mutlu adamıyken diğer gün en mutsuzu oluyorsun. Tam zirvedeyken bir anda kendini en dipde buluyorsun. Ya da tam tersi. "Elini Ateşin omzuna koyup " çok yakında hatırlayacaktır. Hatırladığında pişman olacak ve yeniden eski mutlu günlerinize döneceksiniz"dediğinde Ateş başını iki yana salladı.

" Bilmiyorum Yiğit. Sanırım hatırlamasını istemiyorum. "

   Yiğitin kaşları hızla çatıldı. "Nasıl yani?! O ne demek şimdi ?"

  " Hatırladığında buraya gelmek zorunda kalacak. Ona yük olmak istemiyorum Yiğit. Sakat biriyle kim ömür geçirmek ister ki ? Ne kadar sevse bile bu ona acı verecektir "

   Yiğit aceleyle başını iki yana salladı.
" Saçmalama Ateş. Ömür boyu böyle kalmayacaksın ki . Elbet iyileşeceksin. Hem iyileşmesen bile sen seni gerçekten seven birine asla yük olmazsın Ateş. "

  " Bana baktığı her an acı çekecek. Sen de biliyorsun. Onun yanında yarım kalacağım. Bunu istemiyorum. Aslında ne var biliyor musun? Sanırım ben Narini şimdi daha iyi anlıyorum. Kuma almam için söylediklerini şimdi daha iyi anlıyorum. O benim için asla yarım olmadı ama o ne kadar belli etmese de hep öyle hissetti. Şimdi de aynı şeyleri ben hissediyorum"

Yiğit başını sallamakla yetindi.

    " Burası da senin odan " dedi Gönül Nehire.

   Nehir odada gözlerini gezdirdi.
  Prenseslerin odası gibiydi.

  Hiç bir zaman böyle bir odası olmamıştı...

   Gönül Nehirin elini tutup "gel hadi "dediğinde Nehir bu temasla oldukça heyecanlanmıştı.

   Gerçek annesinin eliydi.  Bu daha çok duygulanmasına sebep olsa da hemen kendini toparladı.

   Gönül Nehiri odadaki büyük dolabın önüne getirip heyecanla kızına döndü.

Ellerini usulca Nehirin ellerinden koparıp dolabı açtı.

   Nehir merakla dolaba çevirdi gözlerini. Ama gözleri gördükleriyle hızla doldu.

   Bir sürü oyuncak, kiyafet , makyaj seti ,küçükden büyüye bir sürü ayakkabı ve başka açılmamış hediyeler vardı.

   Gönül kızına bakıp " Narin için aldığımız her şeyden hep iki tane alırdık babanla. Biri Narinin, biri de senin için. " dedi.

   Nehirin gözünden tek damla yaş aktığında Gönül hızla o yaşı sildi ama farketmediği şey kendinin de ağladığıydı.

    Bu hali Nehirin kıkırdamasına sebep olurken o da annesinin gözlerini sildi.