Our Story That Bloomed Again

Chapter 37

Chapter 37

Tahanan

JASMINE'S POV

Pareho kaming basa na pumasok sa loob ng bahay. Christian hurry up to get some towel while I was trying to dry myself, until I realized what just happened.

We're alone... in a house I used to live before...

Hindi ko naman inakala na aabot sa ganito ang pag-uusap namin ni Anastacio. I was only asked by Mike to help him search for Christian because of the heated argument a while ago.

Tapos ganito? Anastacio must have known that Christian is here. Akala ko talaga ay galit sila sa akin. But to my surprise, Anastacio was very welcoming while we were talking. We talked about so many things.

Was it on purpose? And the chicken box too? I think so... Kasi nagmamadali siya kanina na umalis.  Nahanap ko nga si Christian, nastuck naman kami dahil sa ulan. Lastly, kami lang dalawa. What's even more awkward than this?

"Oh, magpunas ka. Mas'yado ka bang nabasa?"

Tinanggap ko ang towel na binigay niya. Nakapatong ang tuwalya niya sa kaniyang ulo habang pinapatuyo ito.

He's kinda... hot and attractive with his wet hair. Why?

"Bakit? May dumi ba sa mukha ko?"

Natauhan ako. Umiwas ako ng tingin.

"Nothing. Hindi naman ako mas'yadong nabasa."

Pinunasan ko ang braso ko. Bahagya akong natigilan nang abutan nuya ako ng isang t-shirt.

"Magpalit ka pa rin. Baka mapano ka. Huwag kang mag-alala dahil malinis 'yan. Hindi rin ako gumagamit ng kahit anong fragrance kaya hindi ka ma-aallergy." He said without looking.

"No, really. Hindi na kailanga–" hindi pa ako tapos ay binigay niya na sa akin ang t-shirt ag nagtungo sa kusina.

Tumagal ang tingin ko sa hawak hawak na shirt niya. Sinundan ko siya sa kusina habang pinupunasan ang nabasang parte ng buhok. Naglalagay siya ng warm water sa dalawang tasa.

"Baka mayroon kang payong. Puwede ko namang gamitin iyon. Johnny would be worried if I can't come back right no–"

"Mamaya itetext ko si Mike na kasama kita para masabihan 'yong manager mo. Hindi kita puwedeng hayaan na umalis ng malakas ang ulan."

Wait, what? "No, Christian. Hindi na kailangan talaga–"

"Kahit ipilit mo, hindi kita pakakawalan."

I was caught off guarded with that. Pati yata siya ay natigilan, kumunot ang noo, tumingin sa akin.

"Ang lakas ng ulan oh. Walang masasakyan pabalik ng bayan. Paano ka babalik?"

"I could just ask Johnny to tell Daniel to get me here..." Mabagal kong sabi.

Kinuha niya ang tasa na may warm water at lumapit sa akin. Something about his presence that always made me stop my breathing. I avoided his gaze and took the cup from him.

"Inabala mo pa eh puwede naman kitang ihatid mamaya kapag wala ng ulan. Wala naman yata kayong shooting mamaya?"

"Wala nga but–"