Geçmişin İzleri

2. Kitap 19. Bölüm: Evimdeymişim Gibi Hissediyorum.

Herkese merhaba, nasılsınız sayın okurlarım?

Yepyeni bir bölümle karşınızdayım, umarım beğenirsiniz...

Buraya okuma tarihinizi yazar mısınız, bende paylaşacağım tarihi yazacağım. 31.01.2024

Bu bölümü MuzluSoda9 ve Derysena ithaf ediyorum. Eğer ithaf isterseniz bir tane bile yorum yapmanız yeterli. :)

Keyifli okumalar...

19. Bölüm: Evimdeymişim Gibi Hissediyorum.

'Bilemedim aman
Niye böyle yakar anılar
Ah ulan anılar'

"Açelya, iyi misin güzelim?" diye sorduklarında gözlerimi daha yeni yeni açıyordum. Başım çatlayacak derecede ağrırken karşımda korkmuş gözlerle bakan ablam ve Emir'i gördüm.

"Ne oldu bana?" diye kalkmaya çalıştığımda Zeynep geri yitti beni.

"Kalkma, dinlen biraz." dediğinde en son olanları hatırlamaya çalıştım. Kahvaltı masasındaydık, konuşuyorduk. Evet sohbet ediyorduk. Sonra telefonum çaldı ve... Bana biri kızım demişti. Sonrası yoktu. "Uzun süredir bayılmıyordun." dediğinde gözlerinde korkuyu gördüm. Benim için korkuyordu. Uzanıp elini tuttum ve gülümsedim.

"Yüksek olasılıkla tansiyonum falan düştü, iyiyim abla korkma." dediğimde o da zorla gülümsemeye çalıştı.

"Elif'le konuştum. Döndüğümüzde bir seans ayarlayacak." dediğinde başımı salladım sadece. Onun arkasında duran mavilere baktım. O da korkmuş gözlerle bakıyordu ama gözlerinde anlam veremediğim bir duygu daha vardı.

Şüphe miydi o?

"Alt tarafı birkaç hafta bayılmadın, hemen dikkatleri üzerine çekmek için kendini yerlere attın sarı kız." diye içeriye giren Berke ortamın kasvetini dağıtmaya çalışıyordu. Yüzümde ister istemez oluşan gülümsemeyle ona baktığımda ne kadar işi dalgaya vurmaya çalışsa da korktuğu belli oluyordu.

"Biliyorsun, dikkatleri üzerime çekmeden yapamam." dediğimde güldüm. Arkasında duran Yağız abi gülümseyerek yüzüme bakmıştı. Bu gülümseme içinde her ne ile mücadele ediyorsan sakin ol, ben yanındayım gülümsemesiydi.

"Beni kurtarmak için kendini yerlere atmana gerek yoktu." diyerek içeriye giren Nilsu elindeki suyu bana uzattı ve beni kaldırdı. "İnan bana mücadele edebilirdim." dediğinde hepimiz gülüyorduk.

"Fena mı oldu, üç beş gün tüm ilginizi bana verirsiniz." dediğimde Zeynep elimi okşadı ve ayağa kalkıp dışarı çıktı. Yağız da onun peşinden giderken Berke sert sert Nilsu'ya baktı ve dışarı çıktı. Nilsu da onun peşinden gittikten sonra odada o ve ben kalmıştık.