2. Kitap 3. Bölüm: Uzak Diyarlar.

8.3K 2K 1K
                                    

Merhaba sevgili okurlar...

Yepyeni bir bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Bu bölümü size sürpriz yapıp erkenden paylaşmaya karar verdim :)

Bölüm şarkımız Emre Daldal- M.

Okuma tarihinizi buraya yazar mısınız? Bende paylaşacağım tarihi yazacağım. 21.12.2022


Keyifli okumalar...

Keyifli okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

3. Bölüm: Uzak Diyarlar.

'Sözlerin, gözlerin, ellerin yalnız benim için Düşlerim, gülüşlerim, hayallerim yalnız senin için'

Açelya eve geldiğinde kafası çok karışıktı. Ne yapacağını bilemiyordu. Çantasının içinden kağıtları çıkarttı ve çantayı bir kenara fırlattı. Okuyup gerçeklerle yüzleşmek canını acıtacaktı. Bunun o da farkındaydı.

Kendini koltuğun üzerine bıraktı ve birkaç saniye gözlerini kapatıp kendini dinledi. Yorulmuştu artık ve dayanacak gücü kalmamıştı. Sonra yavaş yavaş kağıtları açıp okumaya başladı.

'Sevgili kızım. Bebeğim, hayatımızın anlamı. Sen şu anda içeride annenle oyun oynarken, gülüp eğlenirken bilmediğin gerçekler olması canımı çok acıtıyor. Keşke her şey böyle olmasaydı. Her gün senin yanımızda olduğuna şükür ederken bir o kadar da üzülüyoruz. Keşke gerçek ailenle yan yana olabilseydin. Keşke hayat seni acı çıkmazlara sürüklemeseydi. Keşke her şey daha farklı olsaydı. Eğer bir gün olur da bu defter eline geçerse ve güzel gözlerin bu satırlara değerse sakın bize kızma kızım. Biz senin iyi olabilmen için, mutlu olabilmen için elimizden geleni yapacağız. Belki bize kızacaksın ilk duyduğunda. Belki de bizden nefret edeceksin. Ama şunu hiç unutma meleğim. Sen bizim öz kızımızsın. Kan bağının bir önemi yok bizim için. Seni çok seviyoruz biriciğim. Her ne olursa olsun bu gerçeği unutma güzel kızım...'

Açelya'nın gözlerinden birer birer yaşlar damlarken kağıtta yazılanları okumaya devam ediyordu. O anda amcası aradı. Telefonu açtı hemen.

"Kızım nasılsın?" dedi amcası Açelya telefonu açtığında. Birkaç gündür yanına uğramamıştı amcası işlerin yoğunluğundan. Tabii uğrasa da Açelya pek konuşmuyordu.

"İyiyim amca, sen nasılsın?" dedi burnunu çekerek. Açelya'nın konuştuğunu duyan amcası sevinçten delirecekti neredeyse. Ama ağladığını fark edince kahrolmuştu.

"Çok şükür bizimle konuşuyorsun kızım. Yağız söylediğinde çok sevindim. Ama neden ağlıyorsun kızım? Bir şey mi oldu" dedi Kerem bey telaşla. Açelya'dan hiçbir şekilde vazgeçmemişti Kerem bey. Öz yiğeni olmamasına rağmen o bunu hiç saydı.

Geçmişin İzleri Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin