Geçmişin İzleri

24. Bölüm: Kırmızı Güller.

Herkese merhaba. Nasılsınız sayın okurlarım?

Yepyeni bir bölüm ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.^^

Buraya okuma tarihinizi yazar mısınız? Bende paylaşacağım tarihi yazacağım. 04.06.2021

Bu aslında otuzuncu bölümün devamı. Part iki oluyor. Umarım beğenirsiniz.

Sezon finaline adım adım ilerlerken düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.

Keyifli okumalar...

24. Bölüm: Kırmızı Güller.

"Tesadüf bir başlangıçtır. Finali sen oynarsın, perdeyi kader kapatır..."

(Yazar'ın Anlatımıyla)

Gece saat üçü geçerken evin içinde uyumayan biri vardı halen. Odasının içinde deli danalar gibi yürüyordu Yağız. Zeynep'i Açelya'nın odasından kağıt parçalarını koparırken görmüştü. Aklında deli sorular ve elinde hiçbir kanıt olmadan ne yapacağını bilemiyordu. Zeynep'i gördüğünden beri bir tuhaflık olduğunu seziyordu ama hiçbir şey bulamıyordu.

Siyah ve beyaz renklerin hakimiyet kurduğu bu odada eşyaları parçalamamak için sinirden kendini yiyordu. Odanın içinde yatağına uzanıp pencereden dışarıyı izlemeye başladı. Kafasının içinde bin parçalık bir puzzle vardı ve parçalarını birleştiremiyordu. Her şeyi akıl süzgecinden geçirdi. Gözünden bir şey kaçırıyordu ama kaçırdığı şeyi bulamıyordu. 'Bu kız her kimse her şeyi en ince detayına kadar planlamış' diye düşündü. Yatağın üzerinde tekrar oturur pozisyon aldı ve her şeyi aklından tekrar geçirdi.

"Sekiz yaşında yetimhaneye verilmiş ve orada büyümüş, on sekiz yaşına gelince üniversiteyi kazanmış ve kendi ayakları üzerinde durmayı başarmış. Mezun olunca da direkman amcamın şirketinde çalışmaya başlamış." dedi. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi gözlerini kıstı. "Bir saniye, amcam yeni mezun, tecrübesiz birini neden işe alsın ki?" diye düşündü. Aklında soru işaretleri çoğaldıkça kafasında oluşturduğu puzzle parçaları daha da birleştirilemez bir hal alıyordu.

Daha sonra eşofmanının cebinde olan kolyeyi çıkarttı. Eline alıp incelemeye başladı tekrardan. 'Z.A.' harfleri kafasını karıştırıyordu. 'Kızın ismi Zeynep Kara'ydı' diye düşündü Yağız. Ama kolyedeki 'A' harfi her şeyi bir bilinmezliğe doğru yitiyordu.

Düşündükçe beynini yiyeceğini fark edince uyuma kararı aldı ve yatağına tekrar uzandı. Kolyeyi baş ucuna indirdi ve dikkatle bakmaya devam etti. Artık tek bir çözüm yolu kalmıştı. Zeynep'e yakınlaşıp, her şeyi öğrenmek...