SEVMEYECEĞİM (BERDEL)

Bölüm 14

SELAMÜNALEYKÜM

Bedirhan ♥ Mahru bizimkiler nasıl sizce :).......

" Şimdi cezana gelelim berdel gelini"

Bu ne demekti böyle, nasıl bir aile bu insanlar diye nefretini katlıyordu genç kız sadece. Bedirhan'ın tam göğsünde bitiştirdiği ellerini bir güçle ittirdiğinde genç adam daha da sıktı kollarını.

" Ben istediğimde giderim sen ittiğinde değil, sen kimsin ha kim, benim kanımdan insana vuruyorsun benim evimde hem de"

" Ben bir şey yapmadım dinleseniz anlarsınız belki, gerçi siz dinleseniz de anlamazsınız" derken yüzünde ki çizgilerinden nefreti çok açık bir şekilde okunuyordu Mahru'nun.

" Sen mi anlıyorsun, ne anladın bu evlilikten de bu hareketleri yapıyorsun"

" Ne yapmışım ya ne, o geldi bana saldıracaktı-"

" Niye saldırsın sana ya bir de yalancısın demek"

" Neden mi hiç utanmanız da yok, belki de sen yolladın yavuklunmuş ya"

Mahru bunları Bedirhan'ın kollarında gözünü bile çekmeden haykırırken bir yandan da onun ellerinden kurtulmak için çırpınıyordu. Bedirhan ise bu kızın ne konuştuğunu dinlerken ne saçmaladığını anlamaya çalışıyordu. Ona açıklama yapmayacaktı zaten karşısında ki kızda açıklama beklemiyordu şuan.

" Kes" diyerek itti genç kızı geriye doğru. Mahru o anda dengesini sağlayamayınca geriye doğru yere düşmüştü. Kafasını öfkeyle kaldırdığında,

" İnsan değilsiniz siz" dedi.

Bedirhan yere düşen kızın üzerine eğildi yüzünü kaçıran kızın çenesini tuttu ve,

" Senin de bizden eksik kalır yanın yok"

Mahru hızla çenesini tutan eli çekerek geriye attı kendini ayağa kalktı hırsla. Tam karşısında duruyordu Bedirhan'ın öyle korkusuzca duruyordu ki genç adam başka bir kıza değil böyle dokunmak baksa bile korkudan bayılacağını bildiğinden bu kıza olan merakı da içten içe artıyordu. Sanki bu toprakların kızı değil gibiydi, farklıydı tüm tanıdığı kadınlardan. Kendisi için bir kez ağladığını görmemişti bile. Gözünden o yaşı bu gece akıttıracaktı Bedirhan.

İkisi öylece dikilirken kapı çaldı tam 3 kez. Gelen Züleyha hanımdı, bir komut beklemeden içeri girdiğinde farklı bir manzara görmeyi hayal etmişti, Mahru'nun yerde sürüklendiği gibi mesela ama o oğlunun tam karşısında gözlerine dik dik bakıyordu.

"Oğlum deden çağırıyor"

" Anne gir dedim mi" derken hala Mahru'ya bakıyordu Bedirhan. Annesi bozulmuştu bu kızın karşısında oğlunun böyle bir tepki vermesine ama bozuntuya vermedi.

" Oğlum dedeni bekletme hadi, misafirler gidiyor" dedi kadın gayet şefkatli bir tonda konuşmaya çalışıyordu.

" Bekle" dedi Mahru'nun gözlerinin içine bakarken ama bu bakış öyle göstermeye çalıştığı nefretten ibaret değildi. Daha farklı bakıyordu bu kıza Bedirhan ne kadar nefret ettiğini düşünerek baksa da.

" Buradayım maalesef!" dedi genç kız geri adım atmadan aynı onun gibi sessiz ama bir o kadar emindi kendinden.

Bedirhan sağ elini yumruk yapmıştı o an sinirleriyle oynuyordu bu kız daha ilk saatlerden hem de. Onun gözlerinden çevirdi kara gözlerini ve kapının önünde ki annesine bakmadan çıktı odadan. Saçları dağılmış, gömleğinin ilk iki düğmesi kopmuş tam anlamıyla savaş meydanından ayrılan oğlunu öyle görünce ondan pekte farklı olmayan kıza çevirdi gözlerini kadın.