Abimin Arkadaşı

1.Bölüm

Selam öncelikle olaya girmeden biraz bizden bahsetmek isterim. Biz 6 kişilik bir grubuz küçüklükten beri. Yani çok grubuz denmez abimlerin grubu ben ve Melis onlara zorla dahil oluyoruz diyelim. Ben , Melis , Abim Mert ,Oğuz abi , Ege abi ve Esra abla çocukluğumuzdan beri hep birlikteyiz. Esra ablayı çok sevmem ama aramızda kalsın siz de anlayacaksınız zaten. Ben ve Melis 22 grubun diğer kişileri 26 yaşında. Biz abimle ikimiz yaşıyoruz. Babam biz daha çok küçükken bizi terk ediyor ve bütün sorumluluk anneme kalıyor. Annem bundan 2 yıl önce İzmir'in onu çok bunalttığını söyleyip Antalya'da yaşamaya karar verdi. Ben psikoloji okuyorum abim ve Oğuz abi yazılımcı abim bulduğu işleri yaparken Oğuz abi babasının şirketinde çalışıyordu. Melis ise hukuk okuyor. (artık hikayeye başlayabiliriz.)(Ela ela gözlü sarışın ve 1.65 boyunda erkeklerin hepsi kumral ve 1.90 üstü Melis kumral mavi gözlü 1.65 boyunda)

Sabah kalktığımda abim evde yoktu. Normalde zorunda olmadıkça hafta sonları evden çıkan bir insan değildi. Mesaj atıp nerede olduğunu sorduğumda acil işi çıktığını ve Ege abiyle birlikte olduğunu biraz geç kalabileceğini söyledi. Kahvaltı hazırlamak için mutfağa gittiğimde dolapta bir şey kalmadığını görüp odama çıkıp üstüme rahat bir şeyler giydim. (gri eşofman siyah crop spor ayakkabı) Ev anahtarını ve kartımı alıp evden çıktım. 5 dakika içinde markete gelmiştim zaten. Evin eksikleri ile birlikte birkaç çeşit cips çikolata içecek aldıktan sonra kasaya ilerledim. Bu kadar şey almıştım ama nasıl taşıyacağımı hesaba katmamıştım. Eşyaları poşete doldurup parasını ödedikten sonra poşetleri bir şekilde alıp marketten çıktım. Biraz ilerledikten sonra arkamdan tanıdık bir ses geldi. Arkamı döndüğümde Murat olduğunu gördüm. Murat'ta bizim çocukluk arkadaşımızdı ama onlar başka yere taşınmak zorunda olduğu için eski arkadaşlığımız kalmamıştı abimler de çok sevmezdi zaten. Murat ''yardım etmemi ister misin ufaklık?'' dediğinde tek kaşım havada ''aramızda 1 yaş var ne ufaklığı Murat? Ayrıca sen ne yapıyorsun burada ?'' dediğimde sırıtıp ''ben bu taraflara taşındım buralardayım yine artık.'' dediğinde gülümseyip çok sevindiğimi belirttim. Bir yandan da içimde tedirginlik vardı. Abimler benim kadar keyif almayacaktı bu durumdan. ''poşetleri taşımama yardım eder misin? hem kahve içer hasret gideririz.'' dediğimde ''hiç söylemeyeceksin sandım.'' demişti. Poşetlerin bir kısmını taşımak istesem de izin vermeyip hepsini o aldı ve eve doğru yürüdük. Evin önüne geldiğimizde kapıyı açıp içeri girdim ve ona kapıyı tuttum. O da içeri geçti ve poşetleri mutfağa bıraktı. Yıllardır aynı evde oturduğumuz için evi biliyordu zaten. ''ben bi ellerimi yıkayayım.'' diyip banyoya yöneldi. Bende o sırada poşettekileri yerleştirmeye başladım. Birkaç dakika içinde yanıma gelmişti zaten. Poşetleri yerleştirmem bittikten sonra nasıl kahve içtiğini sorup kahve yaptım ve keyifli bir sohbet eşliğinde kahvelerimizi içtik. Birkaç saat sonra telefonum çaldı. Arayan Ege abiydi. ''efendim abi?'' diyerek telefonu açtım. "Fıstık lafı çok uzatmayacağım birkaç saate Oğuz seni almaya gelecek. Yolda sana olayları anlatır zaten şık bir yere gidiyoruz ona göre hazırlan biliyosun zaten." Diyip bir şey dememe izin vermeden telefonu kapattı. Murata'a dönüp saat geç oldu benim hazırlanmam lazım diyerek ufaktan kovdum. O da olayı anlayıp uzatmadı zaten. Odama geçip hazırlanmaya başladım. Siyah şık bir elbise giyip altına siyah topluklu ayakkabılarımı giymiştim. Saçlarımı dalgalı bırakıp hafif de bir makyaj yapmıştım. Ben işimi bitirdiğimde Oğuz abiden aşağıda olduğuna dair mesaj gördüm. Parfümümü sıkıp son kez kendime baktım ve derin bir nefes alıp aşağı indim. Onun yanına gideceğimi bilmek bile beni çok heyecanlandırıyordu.

Oğuz abi beni gördü önce ıslık çalıp övdükten sonra kapımı açmaya yöneldi. Kapımı açıp "buyur prenses." Dedi ve gülümseyip kapımı kapattı. Kendi de şoför koltuğuna oturduktan sonra yırtmacımı fark edip kaşlarını çattı ve ardından "o ne kızım kısa giymemişsin diye sevinirken elbisenin yarısı kesik çıktı." Dedi sinirli sinirli. Göz devirip "abartma Oğuz abi o kadar da açık değil." Derken ben bile emin değildim bu durumdan. Elbise yeni aldığım bi elbiseydi ve hiç giyme fırsatı olmamıştı hiç oturmadığım için de bu kadar açılacağını düşünmemiştim. Sinirli bir nefes verip arabayı çalıştırdı. Bende o esnada arabaya bağlanıp Spotify dan şarkı açtım. Yaklaşık 45 dakikalık yoldan sonra Oğuz abi bana dönüp bu işin onlar için çok önemli olduğunu bütün abimler ortak bir iş kuracaklarını bunun onlar için çok büyük fırsat olduğunu söyledi. İçeride önemli insanlar vardı. Bende kafa sallayıp kapıya doğru döndüm. Kolumdan tutup "kapını ben açacağım inince de kolumu uzatacağım girmen için yoksa bugün burası olaysız bitmez." Dediğinde yine onaylar şekilde kafa salladım. Arabadan indi ve dediği gibi kapımı açıp kolunu uzattı. Bende gülümseyip koluna girdim ve yavaş adımlarla yürümeye başladık. Biz içeri girdiğimizde herkesin gözü bize döndü. Oğuz abi bana dönüp kısık bir sesle "bu kadar güzel olman suç olmalı." Dediğinde utanıp kafamı öne eğdim. Abimlerin masasına yaklaştığımızda Ege abi ıslık çalıp "Allah özene bözene yaratmış maşallah tü tü tü tü." Dediğinde hafif gülüp "abiiii" diye cilve yaptım. Abim kolunu omzuma atıp "ee kimin kardeşi." Diyip gülümsedi ve saçlarımın arasına bir öpücük bıraktı. Bende ona dönüp yanağından öptüm. Bize ayrılan sandalyeye oturunca abim yırtmacı görüp kaşlarını çatsa da bir şey demeden ceketini bacaklarıma örttü. Onun bu haline göz devirsem de sahipleniş şekli hoşuma gidiyordu. Biz derin sohbet içerisindeyken bize doğru "ooo gençler" diyerek gelen o tanıdık sesi hayatımın sonuna kadar unutmuş olmayı istesem de hiç unutamadığım bir sesti. Gözlerim dolsa da yanılmış olmayı ümit ederek o tarafa döndüm ama ne yazık ki yanılmamıştım...