Kurşuni Tılsım

2.0

"Bazen bir melodi, bazen bir kış aydınlatırdı bütün karanlıkları..."

______________________________________

Umut...

Sahi umut neydi;

İnsana yaşam için bir dal,
İlerlemek için bir neden,
Belkide gülebilmek için bir sebep,
Aykta kalmak için güç,

Benim umudum beni yaşatıyor,ileri taşıyor, güç veriyordu ama güldürmüyordu çünkü umut yeni başlangıçlar için içimizde yeşerir ama ya benim umudum sonum için yeşeriyorsa o zaman ne olacaktı sonuç basit

Umudum beni ölüme götürecekti...

Az kalmıştı hissediyordum az kalmıştı sona herşeyin bitimine peki buna rağmen son zamanlarda ne yapmalıyım

Hayatım nasıl geçmiştiki benim altı yaşımda kendime bir umut belirlemiştim çünkü kardeşim olmuştu bir gün evimize bir kadın gelmiş bir bebek bırakmış 'bu senin çocuğun ben artık ona bakamam al' demiş arkasına bile bakmadan gitmişti

O gün evde büyük kıyamet kopmuş dedem en sonunda 'yaptığın hatanın bedelini ödeyeceksin bu çocuk seninse ona bakacaksın' diyip konuyu kapatmıştı fakat dedem dört yıl sonra ölünce Cem'in ilk işi Atlas'ı yurda bırakmak olmuştu bu haberi dört yıl boyunca saklamış dedem ölüm haberinden yararlanmış beni kardeşimden ayırmıştı

Son gücüme kadar izin vermemiş direnmiş sonunda yine aynı şey olmuştu dayak yemiş artık gücüm kalmayınca bayılmıştım uyanınca Atlas'ı görememek kalbimde büyük bir yara açmıştı ama bu ne ilk ne son olmuştu

Ben ilk evdeki hizmetlininçocuğunun konuşmasında bu hissi tatmıştım bana 'Babalar çoçuklarına vurmaz' dediğinde ben her gün babam ve abim dediğim insanlardan şiddet görüyordum ama zamala alıştım

Sonra kardeşim geldi bana umut oldu neşe kaynağım oldu ama sonra gitti daha doyamadan gitti ben yine elimdeki umudun buhar oluşunu izlemiştim

Bir yıl geçmişti üzerinden artık hayatı sorgulamaktan bıkmış yaşamak için yaşayan biri olmuştum sonra karşıma çıkan biri bana tekrar umut olmuştu ama ben o kişiyi unutarak kendi umudumu kendi ayaklarımla ezmiştim

Yıllar geçmiş bana kötü gelen herşeyden kurtulmuş kendime yeni hayat kurmuştum kendime aile bulmuş kalbimdeki çorak ve kurak toprakara yeni bir umut yeşertmiştim ama o yeşeren küçük umut filizine o kadar bağlanmıştım ki gözüm kör olnuş yanı başında ona çok yakın olan sarmaşığı görmemiş ve büyümesini engeleyememiştim sonrasında o sarmaşık büyümüş kaçınılmaz son olup zehrini umudumu öldürmek için kullanmıştı

Peki ben bunca şeye rağmen yine umuddedebilir miydim? Ne yapmalıydım kalbimin peşinden gidip yine aynı sonlamı karşılaşmalıyım?

Aklıma yıllar öncesindeki bir anı sızmaya bşlamıştı geçmişimdeki kız çocuğu karşımda canlanmıştı

"Küçük kız aldığı darbeyle kendini durduramamış ve ağzından acılı iniltisi firar etmişti bunu duyan Cem ise dahada hırslanıp kızın karnına tekme atmıştı

-Baba ne olur vurma yemin edrim abimin oyuncağını ben almadım

Cem sesimin yalvarırcasına göz yaşlarımın sel gibi akmasına aldırmadan küçük bedenime bir kere daha kemer vurmuştu

Oysaki daha on yaşındaydım her zaman olduğu gibi Ege araba koleksiyonundaki bir arabayı saklamış suçu bana atmıştı

-Anne ben almadım yardım et