Kurşuni Tılsım

0.2

Merhaba sevgili okurlarım aile buluşmasına az kaldı soruların cevabı yaklaşıyor iyi okumalar öpüldünüz 💋❤️
______________________________________

Gözlerimin üstünde sanki tonlarca ağarlık varmış gibi hissediyorum açmak istiyorum fakat açılmıyordu bilincim yavaş yavaş yerine gelmeye başlayınca olanları hatırlamaya başladım yaşananlar tek tek beynimi işgal ederken kaşlarımı çattım

O asker bizi helikopterden attı

Yaktın çıranı kara gözlü komutan

Kara gözlü nerden çıktı

Öyle

Öyle ha

Evet

Gözlerimi yavaşça açınca karşımda beyaz hastane tabanıyla bakışım uzun zaman olmuştu hemde epey uzun zaman en son yaklaşık bir yıldan uzun süre Türkiye sınırlarından çıkmış ve su anda kadar gelmemişti vatanımı kardeşimi çok özlemiştim

Sende beni özledin itiraf et

Sen onu tavana mı dedin

Evet

Anlıyorum

Neyi

Delirdiğini

Kamuranı saçmalamasını boş verip yatakta hareketlenmeye başladım belim feci derecede ağrıyordu ve hiç bir şekilde rahat edemiyordum kıpırdanmala hızla yanımda bir beden belirdi başımı çevirmeden kokusundan kim olduğunu anlamıştım biriciğim tek ailem herşeyim gelmişti

- Abla iyi misin? Ağrın falan varmı?

Atlası görmemle gözlerim anında doldu çok özlemiştim kardeşimi ben bir yıl nasıl dayanmışım onsuzluga gözlerimin dolduğunu görünce dahada telaşa kapılmıştı hemen doktoru çağırmak için harekette bulundu hızlıca bileğinden tutup kendime çekip ona sarıldım birkaç saniye sonra olayı idrak edip oda bana sarılmaya başladı bununla onu daha satıp sarmalamıştım

-Seni çok özledim canım kardeşim çok özledim bir tanem

İşte yine oluyordu bir yılın sonunda ilk defa ağlamaya başlıyordum ben birtek kardeşimin yanında çocuk oluyordum bitek onun yanında acımı açığa çıkarıyordum ve birtek ona güveniyordum yorulmuştum hemde çok yaşadıklarım ağırdı ve ben kaldıramıyordum kalbim ihanetin ve kaybın ağırlığıyla kasılırken hıçkırarak ağlamaya başladım nefes alamıyordum resmen

Orda bir hastane odasında ne kadar öyle kaldık bilmiyorum ama bir süre sonra kendimi toplamayı başardım ayrılınca onunda ağladığını görünce içim burkuldu benim acım onun acısıydı beni anlıyordu içimin parçalandığını biliyor ve

Gök timin sadece benim değil onunda ailesiydi ona abi olmuşlardı biz birbirimizden başkası olmayan küçük bir aileydik bize neden kıymıştı ki

Kendine gel onlar için dik dur ve verdiğin sözleri hatırla sen kurşuni sin sen yıkıamazsın yıkılamazdım

Yorgun gözlerimi atlas'a çevirince berbat halde olduğunu gördüm teni sararmış saçı dağılmış göz altları şişmiş sanki bir tık da zayıflamayı yokluğumda geçirdiği bir yıl onu bozguna uğratmıştı bunu ona ben yapmıştım

Bu çocuk biz yokken kendine bakmayı mi unutmuş acaba

-Atlas bu halin ne lan sanki ben değil sen dağa çıktın !?