Kurşuni Tılsım

1.8

Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan,
geriye bi' ben kaldım

~Rope - Mayıs 6~

______________________________________

"Genç kız heyecanla onu bekleyenlerin yanına gitti ilk sarıldığı kişi ablasıydı daima yanında olan onu hep destekleyen kişiydi yada o öyle sanıyordu oysaki bir ay sonra ölesiye sevdiği canını bile vereceği kadının en büyük düşmanı olacağını hayatını karartacağını bilemezdi

Sarıldığı tehlikeli kollardan ayrılınca heyecanla Karan'a yöneldi onada sıkıca sarıldıktan sonra kardeşi Atlas'a ve ona abi olan diğer kişilere yöneldi burda bulunan kişiler onun ailesiydi ama bir Karan ve Sibel onlar onun için farklıydı Karan ona her daim destek olmuş ona yuva olmuş babasının veremediği şevkati abisinin veremediği değeri vermişti öte yandan Sibel ona anne, ablaz, kardeş olduğunu düşünürdü ama gerçek hiçbir zaman düsündüğü gibi değildi

Bir hafta önce Alâ tek başına çıktığı özel istihbarat görevinde ölüm olarak büyük bir iş başarmış ve teröristler tarafından kaçırılan Tuğgenerali hayatı pahasına kurtarmış ölümün eşiğinden dönmüş önemli belgeliri alıp terör kampını içindeki soysuzlarla beraber imha etmişti

Bu yaşına rağmen TSK'nın gurur kaynağı gelecek vadeden askeri olmayı başarmıştı görevi başarınca tuğgeneral onu yakından tanımış ve görevde yaptığı üstün başarı nedeniyle bir yazı yazmıştı zaten son zamanlarda rütbesine rağmen çıktığı görevlerde beklenenin de üstünde büyük bir başarı elde ettiği için bu gün rütbesi yükselmiş 'ÜSTEĞMEN GECE ALÂ SAVAŞÇI' olmuştu

Yaşasığı sevinç yüzünden okunan genç kız etrafa neşe saçıyor kahkahalarla gülüyordu içindeki çocuk şenlik havasına bürünmüştü ama bu içten kahkahalarının sayılı olduğunu bilmiyordu ve kaderin onun üzerine oynadığı oyunlar onu dumura uğratacaktı

-Fıstığım sen büyüdünde rütbe mi atladın?

Karan gözlerinde ki gurur ve şevkat yüz kilometre öteden anlaşılacak cinsten di genç kızla birbirlerini o kadar çok seviyordıki tarif edilemezdi elini Alâ'nın sıkı at kuyruğu yaptığı saçlarına götürüp bir sağa bir sola sallayarak gevşelterek bozmuştu Alâ bu durumdan ne kadar şikayet etsede sevdiğni herkes biliyordu

-Ya bıraksana saçımı hem ben küçük müyüm Allah aşkına?

Karan genç kızın tepsine gülmüştü hep böyle olurdu Alâ her ne kadar yirmi iki yaşında olsada Karan ve timi için beş yaşındaki bir kızdan farksızdı

-Tabiki küçüksün sen kendini büyük mü sanıyorsun?

Karanın alaylı konuşması üzerine Alâ yine en büyük kozunu kullanmakta gecikmemişti

-Sibel abla bir şey söyle sevgiline benimle uğraşıyo yaa

Alâ'nın ağlamaklı sesi Sibel yılanının sahte ilgisine neden olurken Karan bu durumdan yakınıyordu ne zaman onunla uğraşsa sevdiği kadını araya sokup geri çekilir ve Sibel'in Karan'ı azarlamasını izlerdi bu seferde kaçınılmaz olan olmuş Sibel ve Karan tartışırken tim gülerek onları izliyordu

Alâ kardeşini kolunun altına alıp ailesiyle koyu bir sohbete dalmıştı bile her ne kadar dağların korkulu Gök timi olsalarda bir araya geldiklerinde sevgi yumağına dönüyorlardı

Gök timi özel olarak seçilmiş altı kimsesiz başarılı askerden oluşuyordu birlikte üç yıl görev yaptıktan sonra aralarına Alâ girmiş ve ailerinden olmuştu birlikte geçirdikleri iki yılda kendilerini tamamlamış harika bir aile olmuşlardı