Kurşuni Tılsım

3.8

______________________________________

(TURGUT PARS BOZKURT ANLATIMIYLA)

Kokusunu bir daha kaybetmemek istercesine defalarca içime çekerken onunda aynısını yaptığını hissetmemle yüzümde ufak bir tebbesümüm oluştu

-Gece'm...

Sesimin nasıl çıktığını bilmesemde ne olursa olsun hala burda oluşuna alışamamıştım onu o kadar uzun zaman önce kaybettiğimi sanmıştım ki şimdi yaşıyor olması benim için mucizeydi

Saniyeler sonra onun sesini duymayı beklerken aldığım hıçkırık sesleriyle dudaklarımı birbirine bastırdım

Onu saran sıkı kollarımı gevşeltip saçını okşayan elimi çekmiştim ellerimi neredeyse tamamen ondan çekerek yüzüne bakmak istedim fakat o direk benim gösüme bakarak gözlerinden inci tanelerini akıtıyordu

Dayanamayarak onu kucağıma aldım bakışlarının bana döndüğünş bilsemde ona bakmadım onunda kalkma girişimi olmamasıyla ileride dugan banka doğru ilerledim oraya oturunca Gece'de otomatikmen kucağıma oturmuştu

Onun kalkmasını beklerken o hiç beklemediğim bir şey yapıp gösümesığınarak bana sarılınca gülümsedim ama bu gülümseme de yıllarca olduğu gibi buruktu

Ellerimi bacağının altından çıkararak biriyle belini sardım diğer eli yönünü bulmuşcasına saçlarına çıkarken gözümden bir kaç damla sevdiğimin kara saçlarıma düşmüştü

-S seni çok özledim...

Sesi öylesine titrek ve masum çıkmıştı  ki ne yapacağımı bilememiştim her ne kadar ona içimden 'bemde, bende seni çok özledim' demek istesemde sesiz kaldım

-Gece iyi misin?

Başını kaldırıp direk gözlerime bakınca bakışlarımı kaçırmadım aksine duygularımı onadan gizlemeye çalıştım yaptığım ne kadar doğruydu bilmiyorum ama aklım çok karışıktı ama yinede ondan 'iyiyim' kelimesini duymaya muhtaçtım

-Yapma...yapma Pars bana öyle bakma!

Sesi isyankar bir fısıltı olmasına rağmen kalbimi delip geçmişti yapmak istediğimi ondan duygularımı saklamaya çalıştığımı farketmişti zaten beni en iyi o tanırken fatketmemesi imkansızdı

Yine ona bir cevap vermedim veremedim onun yerine bakışmamaızı bölmek amacıyla başını göğsüme yasladım bana karşı çıkmadı çıkacak gücü olduğunu da sanmıyordum

-Sormayacak mısın?

Sorusuyla bir an düşündüm neyi soracaktım ki bu ayrı geçirdiğimiz beş yılı mı? Yoksa buraya gelmeden önceki yıllarını mı? Yada ona geçmişini sormama rağmen Asım'ı bana anlatmamadını mı?

-Anlatacak mısın?

Sesimi sabit ve duygusuz tutmaya özen göstererek konuşmamla samiyesinde başını hösüme sürerek hızlıca beni onayladı

Bunları duymak benim için kolay değildi

-Göreveden önce olanları biliyorsundur herhalde? Ahir Demirkan ile olanları...

Konuşmaya başlamasıyla tüm dikkatimi ona verdim şimdi can kulağıyla onu dinliyordum

O yokken Ahir Demirkan ile ilğili her şeyi ögrenmiş hırsımı alamayarak Karan denen iti ve babası olacak puştı hücresinde bir güzel dövmüştüm onları öldürmek isterken görevliler zorla beni bayıltarak onlardan ayırmıştı sonrasında ise kaldıkları hücreye gitişim onlarla olan irtibatım Tümgeneralin yasağıyla kesilmek zorunda kalmıştı