Chasing Safe Place ( PART TWO ) The Unspoken Longings

Chapter 30

• | sev ;

Hindi pa namin mapuntahan ang mga bata dahil kakatapos lang pala ng exam nila at achiever's day pala ngayon. Nabalitaan ko na nanalo rin ng basketball sila sev kaya matatanggap ang award nila ngayon.

Emotional parin ako hanggang ngayon pero tears of joy talaga 'yon eh. Proud na proud ako sa mga anak ko huhuhu!!!

Biglang tinawag ang pangalan ni kierra at tumayo si sebastien. Gusto ko sana siya lang ang pupunta pero sinama pa ako kaya tatlo kami pumunta sa stage at pinicturan agad kami after matanggap ang medal at certificate niya.

Sumama na si kierra saamin sa upuan namin at umupo siya sa lap ni sebastien. "Did you love it?"

"Aww, you didn't tell me na may intermission kayo" sabi ko.

"Classmates ko po sana but she's absent today she has a fever. Kaya biglaan pong sinabihan kahapon sila kuya sev and they asked me if I want to go and do it with them that's why I am here. And it's valentines naman po" hinalikan ko siya sa pisnge niya.

"Mom and dad are so proud of you and to kuya's" sabi ko na sobrang laki ang ngiti.

"You are the beauty and dad is the beast mom" natatawang sabi nito.

Habang nag kukulitan ang mag ama biglang tinawag ang pangalan ni atlantic at sev kaya umakyat ulit kami sa stage at may hawak silang trophy. Before matapos ang program ay lahat ng students may binigay na flower sa parents nila kaya inilayo ako ni sebastien at pinunta ako sa gilid dahil nga allergy ako sa flowers.

"Mom happy valentines mommy!!" Napatingin ako sa triplets na may flower crochet bouquet silang hawak tig iisa sila at tig tatlo ang flower.

"Awww!!! Thank you!! Happy valentines day" sabi ko at niyakap silang tatlo. Hinalikan nila ako at niyakap pabalik.

"What about yours dad?" Parang naghahamon na sabi ni sev.

"Pwede ko bang makalimutan ang ladies of my life ko?" Kinuha niya ang paperbag na bitbit ng bodyguard niya at nilabas siyang flower crochet bouquet.

"Happy valentines ladies"

"Happy valentines daddy!!! Sila kuya binigay na po nila yung akin kanina hehehe"

"Happy valentines sweetheart, I love you"

"I love you too daddy" hinalikan niya ang daddy niya.

"Happy valentines darling" darling? Saan niya nanaman napulot iyon?

"Thank you, happy valentines" sabi ko at nagulat ako ng halikan niya ako.

"Yung valentines mo saakin mamaya nalang sa bahay" tinignan ko siya ng masama dahil alam ko ang iniisip niya.

"Asa ka" naka ngisi kong sabi at inirapan siya dahilan ng pag pout niya.

Jusko hindi pa ba sapat itong buntis ulit ako?

Have mercy please!

Hindi ako baboy para mag anak ng mangilan ngilan!

Balak pa yata bumuo ng isang basketball team.

Niyaya kami ni sebastien na mag mall kami at ayon nag shopping ang mga bata ang dami nanamang laruan. Pero tuwang tuwa naman ang mga bata, hinayaan ko sila at hindi na kumontra.

Napatingin ako kay sev na nakasandal sa pader at naka cross arms pa ang bata kaya nilapitan ko wt lumuhod para pumantay sakanya.

"May problema ba?"

"I'm not used to this mom. Why is he like that? I'm scared that after this, he will hurt you again and my siblings" ngumiti ako sakanya at hinawakan ang pisnge niya.

"He's like that because he is your father. Can't you give him a chance? He's doing everything for you, for her kids"

"I know mom and I understand what you are saying but.... Whatever"

"Wala ka bang gustong bilhin?"

"No mom, I don't need toys na. I'm a grown up man mom" umabot sa tenga ang ngiti ko sa sagot ng anak ko.

Hinawakan ko ang kamay niya at nag lakad kami papunta sa mga kapatid niya, nag babayad na kas at kasama ni seb ang dalawa.

Ito lang naman ang gusto ko, noon pa. Sana talaga hindi na mawala pa. Pero napakasakit isipin na nabigyan ng taning ang buhay ni kierra. Ang sakit sa puso tuwing iniisip ko yung lagay niya.

She deserve to live... bakit hindi iyon maibigay.

She's too precious to die at such a young age.

Ang dami niyang gustong gawin, gusto niya pa maging doctor gaya ng daddy niya, gusto niya rin magkaron ng family in the future. Palagi niyang sinasabi saakin 'yon pero bakit wala akong magawa para mainigay iyon sakanya?

'Yon lang ang pinaka gusto niya na hindi ko kayang ibigay.

After nila mag bayad ay kumain kami sa mcdo since iyon ang gusto ng mga bata kaya oo agad ang sagot ng tatay nila.

When it comes to our kids, walang no na sagot si sebastien. Lahat yes, para sakanila.

Hindi ko mapigilang mapatingin kay sev dahil wala itong imik na kumakain ang tinitignan ang ama niyang pinag sisilbihan ang mga kapatid niya. Hinagod ko ang likod ni sev.

Sev cleared it to me naman na he's afraid na baka saktan ni sebastien ang mga kapatid niya ulit at it's okay to him na makasama nila ang daddy nila. Ang lahing bukambibig ni sev ay ang mga kapatid niya. Wala siyang inisip na iba kundi ang mga kapatid niya, mas concern pa siya sa mga kapatid niya at hindi niya iniisip ang sarili niya. Basta tungkol sa mga kapatid niya, siya ang nag dedesisyon pero in a different way.

Alam kong magiging mabuting kapatid si sev sa mga kapatid niya.

"Mom kailan tayo babalik sa brazil?" Napatingin si sebastien saakin.

"Babalik pa kayo doon?" Tanong ni sebastien na gulat.

"You told us mom na babalik tayo doon" si sev.

"Kuya, we are now complete and I want to stay with daddy here." Kierra

"Ayaw mo na bang bumalik sa brazil kung saan tayo lumaki?"

"Gusto kuya pero mas okay dito. Nandito si lolo, si daddy, mga tito daddy at si daddy ninong tapos si tita witchy. They are all here kuya" hindi sumagot si sev at nag kibit balikat nalang ito.

"Ayaw mo bang mag stay dito?" Tanong ni seb kay sevastian.

"We don't have any reason to stay here" malamig na sabi ni sev sa tatay niya. Nakita ko ang reaction ni seb na nalungkot pero pinilit nitong ngumiti.

"Gusto niyo bang mag stay for a while sa lolo niyo? We can sleep there, matutuwa ang lolo niyo"

"Okay"

"Yes!!"

Binibigyan talaga ni sev ang daddy niya ng cold treatment pero sinabi ko naman kay sebastien na maging patient muna siya kay sev at intindihin na muna. Pero ang sabi niya, okay lang nama at natawa pa nga siya dahil kuhang kuha talaga daw nito ang pag uugali niya kaya hindi nakakapagtaka.

Iniisip nga niya na parang nananalamin lang siya at hindi siya pinapansin ng sarili niya eh.