Chasing Safe Place ( PART TWO ) The Unspoken Longings

Chapter 52

• | Cousins

Karalyn's POV ;

Arghh!! Nakakainis siya! Akala ko si sebastien naglagay eh kaso nakikita ko naman mga ginagawa ni sebastien tapos nagtaka na ako sa binigay ni sky na juice naubos ko pa naman 'yon!

"Fuck him, don't accept any food or drinks from that asshole!" Inis na sabi ni sebastien.

"Why ate you mad at daddykins?" Tanong ni atlantic.

"Daddykin?" Takang tanong ni sebastien.

"It's daddy sky. We called him daddykins" sagot naman ni sev.

"Because he's an asshole-"

"Sebastien!!!" Ba naman naririnig siya ng mga anak namin eh!

"Don't mind your dad. Sky did something bad that's why your dad's mad at him" sabi ko at tinignan si sebastien at sinamaan ng tingin.

Oo nga pala hindi ko pa nakakausap si sebastien tungkol sa pagkatao ko. Hindi ko lang maimagine na we had seggs last night, we had kids tapos malalaman ko magpinsan kami!?

I want to discuss it to him and ask him first. Kakausapin ko rin si alex. Baka kasi may possibility na hindi kami magkapatid. Dahil kung anak siya ni mama at ako naman, anak ako ng kapatid ni mama... possible nga that we are not related by blood.

"Mukhang malalim ang iniisip mo" napatingin ako kay sebastien na umupo sa tabi ko.

"Seb may.." hindi ko alam ang sasabihin ko. Sasabihin ko ba talaga sakanya?

"Seb may naisip ako. Yung classmate ko kasi noon, nagkaroon siya ng asawa at anak tapos nalaman niya na pinsan pala niya ang asawa niya kasi ampon ang babae na classmate ko. Hindi rin alam ng asawa niya. They had no idea. What's your thought about it?"

"Hmmm... I don't know."

"Pero mag pinsan sila"

Tumango tango siya. "I have no idea it's just too mysterious na naging mag pinsan sila bigla and that they are both related by blood"

"Eh paano pag sayo nangyari iyon?"

"That's crazy darling. But if we are cousins then I don't care. We already have kids, we both love each other then why bother to think that we're cousins? Why did you ask?" Totoo bang wala siyang pakealam kahit malaman niya?

"Hmm 'yong mommy mo ba may kapatid?" Tanong ko sakanya. Alam kong napaka random ng mga tanong ko sakanya pero kasi, naguguluhan din ako.

I need answers.

"Hmm I don't know, bakit mo natanong?" Tinignan ko siya sa mga mata niya. Binigyan niya ako ng ngiti.

"May possibility na anak ako ng kapatid ng mommy mo" bakas sa mukha niya ang pagkagulat.

"What did you say?"

"Sebastien, sinabi ni mama saakin. Sabi niya kinuha niya ako sa kapatid ng mommy mo. Hindi iyon matanggap ng kapatid ng mommy mo at na stress siya kaya siya namatay"

"Are sure about that? I don't know kung may kapatid si mom, walang nabanggit si lolo saakin" hindi ako nagsalita.

"Is that the reason why you ask me?" Tumango ako at huminga ng malalim. "That means, she kidnapped you"

"Hindi ko alam sebastien basta malinaw saakin ang sinabi ni mama. Gusto kong malaman 'yong totoo. Gusto kong magpa dna. Kami ni alex"

Nakita ko ang pag aalala sa mga mata ni sebastien.

"Kasi naguguluhan ako. Ayoko sanang sabihin sayo-"

"Shh" pag puputol niya sa sasabihin ko. "What you did is right darling. As your husband, I need to know what's happening to you, what's your thought, I need to know everything about you. I'm your better half, kung may kulang sayo gano'n din saakin. It's not only about you, this is about us." Napayuko ako.

Ayoko sanang sabihin sakanya pero.. ayoko namang mag lihim sakanya. Tama na ang pag lilihim. Ayokong magkaroon ng dahilan para mag away kami. Kung tutuusin tama naman siya eh, hindi lang ito tungkol saakin, tungkol din ito saaming dalawa.

Hinawakan niya ang chin ko at inangat. "Look at me" tinignan ko siya. "Look at my eyes" umiwas ako ng tingin. "Darling" tinignan ko siya sa mga mata niya.

"If we are really cousin, I don't care. I don't care kung mag pinsan tayo, I don't fucking care freja. As long as I love you, no one can stop my love for you kahit maging mag pinsan pa tayo. I don't care if it's a sin. Remember that" diretsong sabi niya sa mga mata ko.

Ngumiti ako ng konti at hinalikan niya ako sa labi.

Gusto ko sanang kiligin pero naalala ko ang nangyari saamin kagabi. Kitang kita ng dalawa lng mata ko sa salamin kung paano niya ako tignan kagabi habang nag se-seggs kami.

Napapikit ako sa naisip ko.

Taena karalyn bakit ganyan ang iniisip mo out of nowhere.

"I love you" parang ngayon ko lang narinig ang salitang 'yan sakanya.

Naiiyak tuloy ako.

"I love you too sebastien" niyakap ko siya. Waaah! Gusto kong umiyak huhuhuhu!

"Rowanne is better" pinalo ko ang likod niya sa sinabi niya at tumawa naman ito.

"I love it when you call me rowanne"

"Sebastien!!"

"Okay okay.. I'll stop" tumatawa niyang sabi.

"Jusko tigilan mo ako"

"Your scream is like a music to my ears"

"Jusko lord!!"

"Better when you say that in english language"

"Sebastien!!" Tinignan ko na siya ng masama dahil alam ko ang gusto niyang sabihin.

"Jesus Christ"

"MANYAK!!" Sigaw ko sakanya at tumawa ito sa mga kalaswaan niya.

"Hello!!!!" Nagulat kami nang biglang bumukas ang pinto at si sevi ang niluwa kasama si sky na nagtatago sa likod ni sevi.

"Hello hehehe"

"Shut the fuck up sky" seryosong sabi ni sebastien.

"Si karalyn?"

"Ahh nasa apartment nila, nagsabi na sa ibang araw nalang siya dadalaw"

"Gano'n ba?" Malungkot kong sabi. "Huwag kang mag alala busy lang kasi siya" sabi ni sevi.

"Seb"

"Hmm?"

"Kailan ako pwedeng lumabas? I mean ma discharged? Gusto kong dumalaw sa funeral ni aki" sa totoo lang, I'm still blaming myself for what happened to him.

Kasalanan ko naman talaga dahil kung hindi dahil saakin hindi niya sasaluhin lahat ng bala na dapat para saakin.

Kaya kasalanan ko kung bakit namatay si aki.

Kaya naiinis ako sa sarili ko, dapat maraming tao ang namatay dahil sa pag protekta nila saakin.

"Hey, are you okay?" Bigla akong bumalik sa ulirat at  napatingin kay sebastien.

"H-ha?"

"Why are you crying? May problema ba? Tell me"

Napahawak ako sa pisnge ko. It's wet.