Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]

21. BÖLÜM

Selamm

Üç gün üst üste bölüm atmak ve ben? Şaşırtıcı kabul

Normalde bugün bölüm yazmayacaktım ama bilin bakalım ne oldu?

Bir baktım geçen bölüm 400'den fazla yorum almış

Bende bir coştum bir gaza geldim

Hemmen bölüm yazdım

İyi okumalarr

•••

21. Bölüm: "Şimdi beni kurtar gönül"

●●●

(ZEHRA'DAN)

"...Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!"

Başımı omzuma doğru eğmiş elindeki kitaptan bana şiir okuyan kadını dinliyordum tüm dikkatimle.

"İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum."

"Çok güzel yazmış." dedim iç çekerek.

Başını kaldırıp bana baktı ve gülümsedi. "Evet."

"Aşk, şiirlerde çok güzel." diye devam ettim. "Umarım gerçek hayattada bu kadar güzeldir."

Hande bir cevap vermedi bana. Onun düşüncesini ikimizde gayet iyi biliyorduk, bu yüzden uzatmamayı seçmişti sanırım.

Ama o beni yanılttı ve birkaç saniye bekledikten sonra konuşmaya başladı.

"Şiirlerde yansıtılan aşkın getirdiği hüznün bile acı verici bir güzelliği var. Ama gerçek hayatta böyle olmaz Zehra, o 'aşk acısı' sana estetik bir zevk vermez, güzel gelmez."

Söylediklerini durup düşündüm. Haklıydı, aşkın can yakan bir tarafı da vardı. Sadece güzel yönüne odaklanıp bunu görmezden gelmemek lazımdı.

"Eğer bir gün aşık olacağını düşünüyorsan, o aşkın sana acı verebilme ihtimalinide düşünmelisin." dedi, çekik gözleri gözlerime keskin bir ifadeyle bakıyordu. "Ve ona göre duygularını fark ettiğinde önlem almalısın."

"İnsan duygularına engel olmaz ki." Gözlerim gözlerinde kayboluyordu. Gözlerinde garip bir burukluk vardı, bunu görmek kalbimi eziyordu. İlk kez gözlerini bu kadar hüzünlü bakarken görüyordum.

"Haklısın." Tebessüm etti ve göz temasımızı bozup başını önüne çevirdi. "Biliyor musun? Bu sıralar aşk hakkında çok düşünüyorum."

Kaşlarım havalandı merakla. "Neden?"

Omuz silkti ve sessiz kaldı. O sırada merakla inceliyordum yüzünü.

Dün akşamdan beri garip bir hâli vardı. Beraber yemek yaparken gayet iyiydi ama ondan sonra her ne olduysa bir garipleşmişti. Üstüne üstlük gece hiç uyumamış, beraber kaldığımız odaya gelmemişti. Sabah uyandığımda fark etmiştim yatakta onun kısmının hiç bozulmadığını.