41. BÖLÜM

2.4K 183 296
                                    

Selam selam selam

Nabersinizz

Milli takım maçları başladı sonunda keyifler yerinde mi?

Yerindedir umarım efenim

41 kere maşallah diyerek bölüme geçelim

İyi okumalarr

***

41. Bölüm: "Güneş yerinde değil, hiçbir şey yolunda değil"

●●●

(ZEHRA'DAN)

"Kızım, şu yüzün biraz gülsün diye yapmadığımız şebeklik kalmadı burada, az insaf ya." Ebrar ayağa kalkıp önümde durdu ve işaret parmaklarını dudak kenarılarıma koyup havaya kaldırdı. "Tekrar güneşi gülüşüne sığdırman gereken konular var."

Yanılıyor. Güneş'i gülüşüne sığdıran ben değil Hande'ydi.

Onun o gamzeli gülümsemesindeydi Güneş.

"Bak ya yine gözlerine hüzün çöktü. Zehra, bebeğim biraz daha böyle devam edersen kafana vura vura aklını başına getireceğim."

"Üzgünüm." diye mırıldandım. "Elimde değil. Takımdakilere bir şey belli etmek istemiyordum ama her şey ortada. Moralsizliğim sahaya bile yansıyor! Santarelli iki kez bana sorunumun ne olduğunu sordu ve derdimi onunla paylaşabileceğimi söyledi. Takımdakilerde benzer şeyler söyleyip duruyorlar. Ama bunu nasıl anlatabilirim ki onlara?"

"Takımın veya Santarelli'nin Hande ile aranızda bir şeyler olmasına ters bir tepki vereceğini düşünmüyorum ben." diyerek dahil oldu Melissa konuşmaya.

Ebrar "Konuş be my Keko!" diye destek çıktı ona. "Allah aşkına Zehra, İlkin ve Elif'e bak mesela. Onlar söylemese de aralarında bir şeyler olduğunu herkes tahmin edebiliyor. Daha bu sabah Eda abla Saliha aşkım, bir tanem, sevgilimin İlkin'e sataştığını görüp 'Görümcelik yapma kıza' diye dalga geçiyordu onunla."

Bakışlarımı ellerime indirdim ve sonra geri kaldırıp Ebrar'ın gözlerine baktım. "Takım ve Santarelli hallolsada fedarasyon, ailelerimiz ve homofobik toplumumuz hâlâ bir engel Ebrar." Ebrar tam konuşmak için dudaklarını araladığında elimi kaldırıp susturdum onu ve devam ettim konuşmaya. "Daha fazla bunun hakkında konuşmak istemiyorum, zaten yeterince konuştuk her şeyi. Toparlamaya çalışıyorum, söz veriyorum daha iyi olmaya çalışacağım. Olmasam bile öyle davranacağım, diğerlerini daha fazla kuşkulandırmamak için. Artık kapatalım bu konuyu."

Melissa gülümsedi ve anlayışlı bir ifadeyle onayladı beni. "İyiymiş gibi davranma, iyi ol Zeze."

Ona ufak bir tebessüm verdim.

"Maça elli dakika var, sahaya gidelim mi?" diye sordu Ebrar konuyu değiştirerek. Soyunma odasında üçümüzden başka kimse kalmamıştı.

Melissa onu onaularken ben "Siz gidin, ben birazdan gelirim." dedim.

İkisi fazla üzerime gelmeyip beni onayladılar ve soyunma odasından çıktılar.

Odada yalnız kaldığımda derin bir nefes bıraktım dudaklarımdan ve yanımda duran kulaklarımı çıkarıp taktım.

Telefonumu elime alıp dinlemek istediğim şarkıyı açarken gözlerim istemsiz Hande'nin soyunma odalarında her zaman oturmayı seçtiği köşeye kaydı. Yarım saat öncesinde orada oturup kitap okuyordu.

Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin