Selam selam selam selam
Ben geldim ahali been
Nabersiniz? Keyifler nasıl?
Bir bölümle daha sizlerleyim
E o zamaaam
İyi okumalarr
***
52. Bölüm: "Evleniriz belki bir gün..."
●●●
"Çok dikkat et orada kendine, tamam mı Hande abla?"
Gözlerimi Zehra'dan çekip Mina'ya çevirdim ve gülümsedim. "Tamam, merak etme. Sizde kendinize dikkat edin."
Miza gülerken beni basıyla onayladı.
"Bende kendimi dikkat edeyim değil mi Mina'cım, canım kardeşim?" Zehra'nın imâlı sesini duyunca gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.
Mina havaalanına geldiğinden beri belkide ilk kez gözlerini benden ayırdı ve ablasına baktı. "Tabii ki ablacım. Sende kendine ve yengeme dikkat et."
Gülmemek için kendimi fazlasıyla kasıyordun çünkü gülecek olursam Zehra'dan trip yiyeceğimden emindim.
"Behlül olacaksın yakında başıma yemin ediyorum." Zehra'nın huysuzca söylenmesi ve söyledikleri benim için son damlaydı.
Başımı eğdim ve olabildiğinde sevgilime belli etmemeye çalışarak sessizce gülmeye çalıştım.
Ama tabii Güneş'imin gözünden hiç kaçar mıydı bu?
"Hande!"
Ona baktığımda gözlerini iyice açmış sahte bir sinirle bana baktığını gördüm, gülmemek için kendini tuttuğu her hâlinden belliydi.
"Ama komikti Güzelim."
"Değildi sus, gülme. Hep sen yüz veriyorsun zaten bunlara."
Dudaklarımı tekrar birbine bastırdım. "Peki."
İrem kulağıma doğru uzanmaya çalışırken fısıldadı. "Üzülme Hande abla, hanımcılık hep kazanır."
Küçük bir gülme sesi çıktı dudaklarımdan, Zehra duymadan hemen susturdum ama kendimi.
"Hadi, biz gidelim o zaman." dedi İrem Mina'ya bakarak.
Zehra başıyla onayladı kardeşini. "Dikkat edin kendinize."
"Sizde ablacım."
Mina Zehra'ya kısaca sarıldı ve yerini İrem'e bırakıp benim karşımda sevimli bir gülümsemeyle durdu.
"Bizim aile uğurlamalarında âdettendir, sarılmadan bırakamam seni."
Kaşlarımı kaldırdım. "Değişik âdetleriniz varmış." dedim gülerek ve eğilip sarıldım ona.
Kısa bir süre sonra ondan ayrıldım ve yanında bekleyen Mina'ya da aynı şekilde kısaca sarıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]
FanficHande Baladın, alışılmışın dışında bir voleybolcuydu. Fazla gülmez, maç esnasında yüzünde pek mimik oynamazdı. Elinden hiç düşürmediği kitapları ve şiirleri de kesinlikle insanlardan daha çok seviyor gibiydi. Herkes ona tarihin ilk voleybolcu robotu...