Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]

22. BÖLÜM

Ben geldiiiim

Baktım geçen bölümün yorumları 600'ü bile geçmiş

Şok oldum ve aşırı sevindim

SİZ MÜKEMMELSİNİZ YA

Bu kadar yorumun üstüne bölüm atmasam ayıp olurdu

Oldukça güzel bir bölümle karşınızdayım efenim :)

İyi okumalarr

•••

22. Bölüm: "Söyleyemediğin duygular gözlerinden taşıyor."

●●●

(HANDE'DEN)

Zehra, Ebrar'la birlikte salondan çıkarken onun arkasından bakabildim sadece.

Yapmak, söylemek istediğim onca şey varken sadece bakabilmek ne kadarda zordu.

"Canım, nereye daldın öyle?" diyen Ece'yle fark ettim Zehra gittikten sonra bile kapıya bakmaya devam ettiğimi.

Bana merakla bakan gözlere döndüm bakışlarımı. "Gözüm daldı." diye açıkladım onu ve dayanamayıp ayağa kalktım. "Ben biraz dolaşacağım."

Ece'nin kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı. "Bu saatte mi? İyide hava çoktan karardı."

"Bir şey olmaz, biraz hava almak istiyorum."

"Nereye Hande abla?" duye sordu Elif, dikkatini İlkin'den çekip bana verirken.

"Biraz hava alacağım." dedim ve o beni sorgulamaya başlamadan çıktım salondan.

Zehra'yla birlikte kaldığımız odaya gidip valizimden ceketimi aldım. Cüzdanımı, kulaklığımı ve telefonumu ceplerime koyup kimseye görünmeden çıktım evden.

Şu an kimseyle konuşacak durumda değildim.

Yürümeye başladım, kulaklığımı yanıma aldım ama hiç takmadım. Çünkü beynimin içindeki seslerden şarkıları duyamayacağımın farkındaydım.

Dün akşamdan beri düşünmekten kafayı yemek üzereydim.

Bütün gece uyumamıştım. Bütün geceyi uyuyan ve uyurken dünyanın en kusursuz varlığı gibi görünen kadını izleyerek ve düşünerek geçirmiştim.

Neydi bana bütün gece onu izleten şey?

Yabancısı olduğum duyguların yakınlığıyla kalbimi yaktığını hissediyordum. Sanki benim kalbim sönük sönük yanan bir ateşti, bu dugular ise bir kor.

O kadar düşünmeme rağmen hâlâ anlayamıyordum.

Bildiğim tek bir gerçek vardı artık. Zehra benim arkadaşım değildi. Bir arkadaştan çok daha fazlasıydı o. Bir arkadaşın hissettirmediği şekilde hissettiriyordu.

Hoşlantı mıydı? Her zamanki gibi basit, gelip geçici bir hoşlantı mıydı?

Hayır, değildi. Hoşlantı olamazdı bu. Şayet eğer hoşlantı buysa ben daha önce hiç kimseden hoşlanmamıştım.