Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]

45. BÖLÜM

Selamlarr efenim

Gayet güzel bir bölümle karşınızdayım :)

Fazla uzatmayacağım

İyi okumalarr

***

45. Bölüm: "Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?"

●●●

"Kaptanınız olarak aranızdaki arkadaşlık dışı ilişkiyi onaylamıyorum." dedikten sonra bir süre bize bakarak sessiz kaldı Eda abla.

Hemen yanımda oturan Zehra'nın sıkıntılı iç çekişini duydum. "Bunu söylemek için mi çağırdın beni buraya abla?" Sakin kalmaya çalışıyordu, anlayabiliyordum. Ona doğru döndüğümde Eda ablaya bakan yeşil gözlerinde hayal kırıklığını gördüm.

Benimde bir şeyler söylemem lazımdı, en azından bazı konulara açıklık getirmeliydim. "Biz sevgili değiliz" dedim, bunu anlayıp anlamadığından emin olmadığım için.

"Ama arkadaş da değilsiniz." diye yanıtladı beni Eda abla. Kaşları çatıktı, yüz ifadesinden belliydi can sıkkınlığı. "Bakın, son zamanlarda aranızın iyi olmadığının da farkındayım. Nedenini bilmesem de aranızda bir sorun var ve bu performansınızı da etkiliyor. Birbirinize zarar veriyorsunuz."

Son cümlesinin yüzüme bir tokat gibi çarptığını hissettim, Eren'in yumruğundan daha etkiliydi bu.

Ben Zehra'ya zarar mı veriyordum?

"Biz birbirimizi zarar vermiyoruz. Bize zarar veren homofobik insanlar ve onların aptal düşünceleri. Birbirimizden uzak durmak bize zarar veriyor Eda abla." Zehra'dan duyduğum cümlelerle şaşkınca döndüm ona.

Başta korkan, istemeyen oydu. Şimdi ise benden daha cesur bir şekilde Eda ablanın karşısında duruyordu.

Eda abla alnını avuşturdu. "İnsanların tepkisinden çekindiğiniz için birbirinizden uzaklaştınız ama bu sizi daha kötü etkiledi belliki." diye mırıldandı, daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi. "Takım içinde böyle bir ilişki ne kadar doğru olur? Ne yapacağım ben sizinle kızlar?"

Zehra'nın gözlerinin yaşardığını görmek kalbimi burkmaya yetti. Uzanıp Eda ablanın ellerini tuttuğunda diyeceği şeyleri emrak ederek baktım ona. "Abla, ben başta çok korkmuştum duygularımdan. Fedarasyonun tepkisi, ailem, Hande'nin ailesi, hayranlarımız, insanlar hepsi bir bilinmezdi. Hepsi korkutucuydu senin ve takımdakilerin tepkisinden de çekiniyordum ama ben hep 'Eda abla bizim yanımızda olurz herkes dönse de o bize sırtını dönmez' diye teselli ettim kendimi." Eda ablanın yüzünde oluşan tebbesümü gördüm. "Lütfen yanımızda ol, destekle bizi. Sen kendin söyledin işte biz birbirimiz olmadan iyi değiliz, bırak Hande ve ben ikimiz birlikte parlayalım. Eğer senin desteğini hissedersem yanımda her şet daha güzel olacak gibi."

Eda abla bir süre sessiz kaldı. Zehra'nın ellerini sıkıca tutarken bir bana bir ona bakıyordu. "Aslında ilk kurduğum cümlemin devamı vardı ama kaynadı bir şekilde." dedi en sonunda tekrar konuşarak. "Kaptanınız olarak aranızdaki ilişkiyi hâlâ tam olarak onaylamasam da ablanız olarak sizin her zaman destekçinizim kızlar."

Bedenime bir rahatlama çökerken ve omuzlarım hissettiğim ferahlıkla düşerken Zehra Eda ablaya sıkıca sarılmakla meşguldü.

Yüzündeki o mutluluk dolu gülümsemeyi görmek çok güzeldi.

"Ya sen bir tanesin ya! Canım ablam benim!" derken onu kendisiyle birlikte ayağa kaldırmış sarılmaya devam ederken aynı zamanda yanaklarından öpmüştü. "Gerçekten ne kaptanlar geldi ne kaptanlar geçti inan hiçbirisi böyle sevilmedi."