44. BÖLÜM

1.4K 172 487
                                    

Selaaam

Nabersinizz

Ben gayet iyiyim efenim

İyi okumalarr

***

44. Bölüm: "Zehra'dan uzak dur"

●●●

(HANDE'DEN)

Sevdiğim kadın arkasını dönüp otel kapısından içeriye girerken gülümseyerek izledim onu. Simge'nin bana şok olmuş bir şekilde bakmasına onuz silkerek tepki verdim ve İlkin ile dediklerimizi ona çeviren Simge sayesinde anlayan Melissa'nın ıslık çalmalarını tamamiyle duymazdan geldim.

Üçü en sonunda Zehra'nın arkasından içeriye girdiklerinde ve beni otelein bahçesinde yalnız bıraktıklarında rahat bir nefes aldım. Ellerimi cebime koyup arkamı döndüm ve otelin çıkış kapısına doğru yürüdüm.

Otel kapısının önündeki iki güvenliği geçip dışarı çıktım ve otele giriş yaparken otobüs camından fark ettiğim adama doğru yürüdüm.

Neyse ki benim dışımda kimse fark etmemişti onu.

Beni görünce başta şaşırdı, sonrasında ise sırıttı. "Vay vay vay Hande Baladın."

Adımlarım onun karşısına gelince durdu, ifadesizce baktım yüzüne. "Ne işin var burada Eren?"

Omuz silkti. "Zehra'yı özledim ve sırf onun için buraya geldim. Ama pek güzel şeylerle karşılaşmadım açıkçası."

Kaşlarım çatıldı. Zehra'nın adını onun sesinden duymaya bile tahammül edemediğimi hissettim.

Eren'in de yüzündeki sırıtma kaybolmuştu, yüz ifadesi ciddileşmişti. Gözlerinden belli olan bir öfkeyle baktı bana. "Zehra'yla sevgili misiniz?"

Demek öfkesinin nedeni buydu. En azından aptal değildi, aramızda bir seyler olduğunu anlamıştı.

Başımı hafifçr omzuma doğru eğdim. "Değiliz." diye dürüstçe cevapladım. Aslında yalan söylemeyi isterdim, böylece onu Zehra'dan tamamiyle uzakalşabilirdim ama ona 'Biz Zehra'yla sevgiliyiz' demek tehlikeli olurdu. "Ben Zehra'ya aşığım."

En azından kendi duygularımı saklamayacaktım.

Eren itirafınla affalladı. "Ne?" derken yüzünü buruştu. "İkinizde kızsınız, bu iğrenç."

Hakaretini umursamadım, sözlerine değer vereceğim seviyede birisi değildi. "Zehra'dan uzak dur Eren. Onu rahatsız etmeyi bırak."

Gözleri tekrar öfkeyle parlarken ani bir hamleyle iki eliyle yakama yapıştı. "Sen kim oluyorsunda bana emir veriyorsun! Asıl ondan uzak durması gereken sensin! Zehra ve benim arama girmeyi bırak, inine çekil." Tuttuğu yakamdan beni hafifçe sarsarken bir tepki vermedim.

Hayatımda hiçbir zaman kavgacı bir insan olmamıştım. Daha öncesinde birisyle fiziksel bir kavgaya girdiğim de hiç olmamıştı. Böyle şeyleri sevmezdim.

"Yakamı bırak." diye uyardım onu söylediklerini tamamiyle duymazdan gelirken.

"Sen Zehra'dan uzak duracaksın, duydun mu beni? Ona yaklaşmayacaksın. O senin gibi hastalıklı değil, kendi pisliğini ona bulaştırmaya çalışma sakın!"

Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin