Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]

39. BÖLÜM

Selaam

Biraz geç kaldım özür dilerim efenim

Bölüm şarkımız: Model - Değmesin Ellerimiz

Medyaya koyulmuyor maalesef :(

Hadi iyi okumalarr

***

39. Bölüm: "Değmez miydi sevgimiz savaşıp direnmeye?"

●●●

Saatler geçti bir şekilde. O sabahtan sonra saatler geçti, Güneş battı ve tekrar doğdu. Bir Güneş ise sonsuza kadar karanlıkta kalmaya mahkumdu artık.

"Zehra, yeter be kızım. İçin dışına çıktı ama ağlamaktan." Saatlerdir beni teselli etmeye çalışan Ebrar beni tekrar kolları arasına çekti.

Melissa'da üzgün bir şekilde yüzüme bakıp diğer tarafımdan knun gibi sarıldı bana.

İkisi dün akşam evime gelmişlerdi. Beni berbat hir hâlde bulmak onları şaşırtmıştı. Onlara Hande'nin babasının veni aramasını, annemin dediği şeyi ve Hande'yle aramızda geçen konuşmayı anlatmıştım.

İkiside üzülmüştü, bana kızmamışlardı hiç. Korkmanın hakkım olduğunu söylemişlerdi. Ama aşka bu kadar yakınken onu kaybetmemin doğru bir karar olup olmadığından emin olup olmadığımı da sormuşlardı.

Emin değildim. Hiç emin değildim. Şu an bile her şeyi siktir edip koşarak Hande'nin yanına gitmek, onun kolları arasında tüm bu dünya gerçeklerinden saklanmak istiyordum.

Hande'nin gözlerindeki o kırgınlık gitmiyordu aklımdan. Onu çok mu kırmıştım?

Aşka tam inanmışken yarı yolda bırakmıştım onu. İğrenç, korkak bir insandım ben.

Onu aşka ben inandırmıştım.

Ne vardı ailelerimiz yanımızda olsaydı? Ne vardı insnalar bu kadar gaddar olmasaydı, bir kızın bir kızın sevmesi bu kadar olay olmasaydı?

Hem Hande'yi hem kendimi düşünüyordum ben. İkimizin de zarar görmemesi için en doğru olan şey gibi gelmişti bu yaptığım. Onunla beraber olursak bizi rahat bırakmazlardı çünkü. Çok üzerlerdi bizi.

Gerçi şimdi ki durumumuza bakınca yine çok üzülüyorduk.

Hande'nin ağlaması, gözlerinden akan yaşların dizime düşmesi, ellerimi tutarken titreyen elleri, başını eğip göz yaşlarını benden saklamaya çalışması, konuşurken sesinin ve çenesinin titremesi gitmiyordu gözümün önünden.

Acaba şu an nasıldı? Ben beceremiyordum toparlanmayı ama o benden daha güçlüydü. Biraz olsun toparlamış olmalıydı.

"Her şey güzel olacak Zeze, üzülme lütfen." Melissa saçlarımı okşadı şefkatle. "Eğer birbirinizi gerçekten seviyorsanız Tanrı bir şekilde sizi bir araya getirir, böyle bitmesine izin vermez."

"Onu gerçekten seviyorum." diye mırıldandım.

"Hande'de seni gerçekten seviyor." dedi Ebrar, Melissa onu onayladı.

"Ama kendim bitirdim ben her şeyi. Aramızdaki bütün bağı kopardım. Ben istedim böyle olmasını."

O elini uzattı bana. Ben tutmadım. Bizi ben mahvettim.